Ανάληψη ευθύνης για τους εμπρησμούς στις εφορίες Παγκρατίου και Γλυφάδας

Με μία επιστολή τους σε ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου ανέλαβαν την ευθύνη για τους εμπρησμούς στις εφορίες Παγκρατίου και Γλυφάδας η νεοεμφανιζόμενη οργάνωση "Επαναστατική Αντεπίθεση". Στην επιστολή ανάληψης ευθύνης, που δημοσίευσαν τα μέλη της οργάνωσης κάνουν ανάλυση των οικονομικών και πολιτικών εξελίξεων στην χώρα μας και αφιερώνουν τις επιθέσεις τους, στους συλληφθέντες της τρομοκρατικής οργάνωσης «Επαναστατικός Αγώνας» και στον Λάμπρο Φούντα που σκοτώθηκε σε συμπλοκή με Αστυνομικούς. Η επιστολή και ανάληψη ευθύνης έχει ολόκληρη ως εξής:«Ανάληψη ευθύνης για τους εμπρησμούς ΔΟΥ Παγκρατίου και ΔΟΥ Γλυφάδας"Κι εγώ ρωτώ τους οικονομολόγους , τους πολιτικούς, τους ηθικολόγους: υπολόγισαν ποτέ τον αριθμό των ατόμων που υποχρεωτικά καταδικάζονται σε αθλιότητα, σε άνιση εργασία, σε εξαχρείωση, σε αφροσύνη, σε διεφθαρμένη άγνοια, σε ανίκητη δυστυχία,σε απόλυτη ένδοια για να παραχθεί ένας πλούσιος;"Αλμέντα ΓκάρετΑναλαμβάνουμε την ευθύνη για τους εμπρησμούς, τα ξημερώματα του Σαββάτου 26/11 και της Τρίτης 29/11, στα γραφεία της εφορίας:-ΔΟΥ Παγκρατίου, στην οδό Δαμάρεως-ΔΟΥ Γλυφάδας, στην οδο ΓούναρηΤοποθετήσαμε εμπρηστικούς μηχανισμούς στο εσωτερικό των κτιρίων με σκοπό να επιτευχθούν όσο το δυνατόν περισσότερες υλικές ζημιές. Το παγκόσμιο οικονομικό-πολιτικό σύστημα μεταλλάσσεται, δοκιμάζοντας τις ολοκληρωτικές δυνατότητές του. Βιώνουμε το τέλος του "κοινωνικού κράτους" με το πέρασμα σε έναν ακόμη πιο άγριο καπιταλισμό χωρίς όρια και κανόνες. Η γενικευμένη συστημική κρίση δεν είναι ένα τυχαίο συμβάν, αλλά είναι μια κατάσταση του ίδιου του καπιταλισμού. Η διαδικασία με την οποία επενδυόταν το κεφάλαιο όλα τα προηγούμενα χρόνια, με τα λεγόμενα παράγωγα χρήματος (ομόλογα,CDS κ.α.)αποδείχθηκε επισφαλής. Το γεγονός αυτό ήταν αναπόφευκτο, αφού ο δανεισμός δημιουργεί χρήμα, το οποίο δεν αντιστοιχεί σε αύξηση της οικονομικής βάσης, δηλαδή την παραγωγή του αντίστοιχου προϊόντος, στο οποίο το χρήμα θα ανταποκρινόταν. Έτσι λοιπόν, οι διαχειριστές μεγάλων κεφαλαίων έχουν βρεθεί στη δυσμενή θέση να έχουν δεσμεύσει μεγάλο μέρος του πλούτου τους όχι σε απτά αγαθά, αλλά σε μια υπόσχεση χρήματος. Προσπαθώντας να εξασφαλίσουν τον πλούτο τους, εκβιάζουν και αποσπούν τα κυριαρχικά δικαιώματα στη δημόσια και κρατική περιουσία, φτάνοντας στο σημείο να επιτίθενται και στην ιδιωτική περιουσία των πολιτών.Στην Ελλάδα του 2011 τα αλλεπάλληλα μνημόνια και οι δανειακές συμβάσεις αποτελούν την επίσημη ταφόπλακα των όποιων κοινωνικών και εργασιακών κατακτήσεων, την κατάλυση κάθε έννοιας και προσχήματος του "κράτους πρόνοιας". Έτσι λοιπόν, έρχεται το τέλος της επίπλαστης ευημερίας και της "ξέφρενης ανάπτυξης" του δόγματος του εκσυγχρονισμού της δεκαετίας του '90 και των αρχών του 2000. Οι φιέστες ανάτασης του "εθνικού ιδεώδους" της Ολυμπιάδας και το όραμα της "ισχυρής Ελλάδας" δίνουν τη θέση τους στο φόβο της προλεταριοποίησης, με τον καπιταλισμό, υπό το βάρος των αδιεξόδων του, να παίρνει πίσω τα ψίχουλα που έδινε. Με τους μηχανισμούς χειραγώγησης, όπως πάντα, σε πλήρη λειτουργία. Την εκτόνωση στα γήπεδα και την κατανάλωση φθηνού (ή ακριβού...) lifestyle. Με την αναγωγή της ιδιοτέλειας σε κοινωνικό αγαθό, με τις πελατειακές σχέσεις και τα αλισβερίσια, με την πολιτική εξουσία να δίνουν και να παίρνουν, συντηρήθηκε το εφεύρημα της πλασματικά ευημερούσας μεσαίας τάξης. Ένας απαθής ομοιόμορφος κοινωνικός σχηματισμός που το μεγαλύτερο κομμάτι του δεν έβλεπε ή δεν ήθελε να δει το αυτονόητο. Ό, τι η άτυπη Ομερτά με το σύστημα, που τον εκμεταλλεύεται πατάει σε δανεικά και κούφια θεμέλια.Τα προηγούμενα χρόνια, διασχίζοντας τους δρόμους της πόλης παρατηρούσες μια κοινωνία, η οποία στην πλειονότητά της παρακολουθούσε αμήχανα την αφαίμαξή της σε σχέση με τον κανιβαλισμό που της επιβαλλόταν. Πλέον, οι περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, τα πρόσθετα χαράτσια διαμορφώνουν μια ολοένα και ασφυκτικότερη καθημερινότητα για τον καθένα. Το ένστικτο αυτοσυντήρησης ενεργοποιείται και ένα κοινωνικό θυμικό ξέσπασμα βρίσκεται πια σε εξέλιξη, δημιουργώντας λεπτές ισορροπίες ανάμεσα στη μοιρολατρική γκρίνια και την έμπρακτη έκφραση της ανυπακοής. Το πέρασμα της συστημικής κρίσης πάνω από τις πλάτες μας βάζει τον κάθε άνθρωπο προ των ευθυνών της ίδιας του της αξιοπρέπειας. Η πορεία σίγουρα δεν είναι προδιαγεγραμμένη. Το σκιώδες σύννεφο της αμφισβήτησης πλανάται πάνω από το πολιτικό σύστημα. Το καθεστώς της αστικής δημοκρατίας βλέποντας το συμβόλαιο της κοινωνικής ειρήνης και υποταγής αργά και σταθερά να τσαλακώνεται, καταφεύγει στην προαποφασισμένη επιλογή της κυβέρνησης συνεργασίας και συνενοχής. Ευελπιστώντας να λειτουργήσει ως βαλβίδα αποσυμπίεσης, για την επίτευξη διαταξικής συναίνεσης μέσα από ιαχές για εθνική συσπείρωση και πολλαπλούς εκβιασμούς. Δικαίωμα στην πίτα της εξουσίας μπορούν να έχουν όλες οι παραδοσιακές κοινοβουλευτικές πολιτικές δυνάμεις που είναι πρόθυμες να εναρμονιστούν πλήρως με τις επιταγές της παγκόσμιας οικονομικής ελίτ.Το πραξικοματικό μοντέλο της τεχνοκρατικής διακυβέρνησης σηματοδοτεί το "το τέλος της ιστορίας", με τον παραγκωνισμό των ιδεολογιών, βάζοντας υπό την ομπρέλα του από ψευτοσοσιαλοδημοκράτες μέχρι τα φασιστοειδή του ΛΑ.Ο.Σ. . Στην πραγματικότητα σκοπός του είναι η πλέον ξεκάθαρη και χωρίς προσχήματα αναγωγή του κεφαλαίου σε νομοθετικό ρυθμιστή. Τα ενοποιημένα συμφέροντα της αστικής τάξης και των εκφραστών της περνούν μέσα από την οικονομική χούντα της παντοδυναμίας των τραπεζών, το ξεζούμισμα της ατομικής παραγωγικής δυνατότητας, της οικονομικής εκμηδένισης των μη προνομιούχων, την περιστολή των ελευθεριών και τη νομική και στρατιωτική θωράκιση του πλαισίου της καταστολής. Η αξιοπρέπεια της ύπαρξης εκφράζεται από τη βίαιη επαναστατική ρήξη, την αντίσταση στους χώρους εργασίας, τα οδοφράγματα των απεργιών, από τη χωρίς εκπτώσεις άρνηση του υπάρχοντος και το τσαλαπάτημα της κυρίαρχης ηθικής. Η επαναστατική βία είναι το άρμα της κοινωνικής απελευθέρωσης και η επαναστατική συνείδηση το καύσιμο που θα το κινήσει. Η κρίση αποτελεί για το σύστημα μια "ευκαιρία αναδιάρθρωσης" ή από την άλλη μια σφαίρα, που σημαδεύει το μέτωπό του αρκεί να βρεθεί ικανό συλλογικό υποκείμενο να πατήσει την σκανδάλη.Οι αντικειμενικές συνθήκες του σήμερα βάζουν άμεσα το ζήτημα της αναζήτησης και επιτάχυνσης των μέσων για το ξερίζωμα των εξουσιαστικών-εκμεταλλευτικών σχέσεων, με σκοπό την οικοδόμηση σχέσεων αλληλεγγύης-ισότητας του αύριο, την ανάδυση ενός αδιαμεσολάβητου αντικαπιταλιστικού μετώπου από τα κάτω που θα περνά στην πολύμορφη επίθεση. Είναι επιτακτικό πλέον, να στήσουμε οριζόντιες δομές και διαδικασίες, οι οποίες θα συνοδεύουν τις πρακτικές που προωθούν την επανάσταση. Την ώρα που οι κρατικοί μηχανισμοί θα έρχονται να επιβάλλουν τα αντικοινωνικά μέτρα των ντόπιων και υπερεθνικών αφεντικών τους, θα πέφτουν πάνω στο ανάχωμα αλληλεγγύης των καταπιεσμένων. Με της λαϊκές συνελεύσεις, τις άγριες απεργίες, τον αντιφασιστικό αγώνα, τις νυχτερινές επιδρομές, τα σαμποτάζ, την ένοπλη πάλη, συγκροτείται ένα ριζοσπαστικό μέτωπο αγώνα που στοχεύει στην καταστροφή του σύγχρονου ολοκληρωτισμού που επιβάλλεται στις ζωές μας. Η μόνη λύση για το πέρασμα σε μια κοινωνία ισότητας που δεν θα υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο είναι η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.Αφιερώνουμε τα χτυπήματά μας στους αναρχικούς συντρόφους Π.Ρούπα, Ν.Μαζιώτη, Κ.Γουρνά που έχουν αναλάβει την πολιτική ευθύνη για την Ε.Ο. Επαναστατικός Αγώνας και στους αναρχικούς συντρόφους Σ.Νικητόπουλο, Χ.Κορτέση, Β.Σταθόπουλο, Κ.Κάτσενο καθώς και στη Μ.Μπεραχά που δικάζονται για την ίδια υπόθεση.ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΛΑΜΠΡΟ ΦΟΥΝΤΑΕίμαστε δίπλα σε όλους τους συντρόφους που στέκονται με αξιοπρέπεια και συνεχίζουν να αγωνίζονται μέσα στη φυλακή».