Η εξέλιξη του πολιτισμού ωφελήθηκε από την μείωση της τεστοστερόνης

Αυτό υποστηρίζει ένα νέο άρθρο που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Current Anthropology.

Σύμφωνα με τον Ρόμπερτ Σιέρι,ερευνητή του πανεπιστημίου της Γιούτα που ηγήθηκε της εν λόγω έρευνας, το τελευταίο στάδιο της εξέλιξης του ανθρώπου πριν από 50.000 περίπου χρόνια όταν και δηλαδή ξεκίνησε να δημιουργεί και να χρησιμοποιεί εξειδικευμένα εργαλεία «συνέπεσε με την παράλληλη ανάπτυξη μιας πιο συνεργατικής διάθεσης».

Η νέα αυτή μελέτη βασίζεται στην επεξεργασία 1.400 ανθρώπινων κρανίων, εκ των οποίων τα 13 είναι αρχαιότερα των 80.000 ετών, 41 έχουν ηλικία μεταξύ 10.000 και 38.000 χρόνων και τα υπόλοιπα ανήκουν στον 20ό αιώνα, καλύπτοντας 30 διαφορετικούς εθνικούς πληθυσμούς. Σε αυτή παρουσιάζονται τα επιχειρήματα των ανθρωπολόγων τα οποία συνδέουν την κοινωνική πρόοδο με την περίοδο που οι άνθρωποι άρχισαν να συμπεριφέρονται πιο όμορφα ο ένας ως προς τον άλλο, κάτι που σύμφωνα με τους ερευνητές σχετίζεται με τον περιορισμό της τεστοστερόνης.

Τον περιορισμό της συγκεκριμένης ορμόνης τον εξήγαγαν από διάφορα χαρακτηριστικά των κρανίων, όπως την σταδιακή εξάλειψη της έντονης τριχοφυΐας, τη μείωση της επιφάνειας του μετώπου και της «στρογγυλοποίησης» των γωνιών του προσώπου. Όπως είναι φυσικό η ανάλυση αυτή δεν είναι και τόσο αξιόπιστη ώστε να γίνουν προβλέψεις για τα ακριβή επίπεδα τεστοστερόνης στους πρώτους ανθρώπους όπως και για τους υποδοχείς της ορμόνης στους οργανισμούς τους. Τα επιχειρήματα όμως των ανθρωπολόγων ενισχύονται και από άλλες παρόμοιες έρευνες που έχουν γίνει σε ζώα, δείχνοντας μία παρόμοια συμπεριφορά.

Οι εναλλακτικές θεωρίες που εξηγούν γιατί ο ανθρώπινος πολιτισμός χρειάστηκε 150.000 χρόνια για να αρχίσει να ανθίζει παραμένουν πολλές. Άλλοι θεωρούν πως η αλλαγή διατροφής διαδραμάτισε ξεχωριστό ρόλο, άλλοι μιλούν για την εξέλιξη της γλώσσας ή τη γενετική μετάλλαξη του εγκεφάλου.

Η νέα έρευνα πάντως θέτει ως βάση το επιχείρημα πως από τη στιγμή που οι άνθρωποι ξεκίνησαν να ζουν μαζί και να συνεργάζονται, αναγκαστικά παραμέρισαν ορισμένα επιθετικά ένστικτα, κάτι που σταδιακά οδήγησε στην αλλαγή των χαρακτηριστικών του προσώπου τους και στην αύξηση της πολιτισμικής συναλλαγής.

«Εάν οι προϊστορικοί άνθρωποι ξεκίνησαν να ζουν πιο κοντά ο ένας με τον άλλον και να περνούν τεχνολογίες από γενιά σε γενιά, θα έπρεπε να είναι πιο υπομονετικοί», εξηγεί ο Σιέρι. «Το κλειδί στην επιτυχία του είδους μας είναι η ικανότητα συνεργασίας και μεταφοράς της γνώσης», κατέληξε.

Διαβάστε επίσης:

Το μισό μπιζέλι του εγκεφάλου και το κακό προαίσθημα

Επιστήμονες ανακάλυψαν το σημείο του εγκεφάλου που κόβει την όρεξη