Οι φλώροι και οι «μάγκες»

Με τον Γιώργο Λιάγκα δεν έχω ανταλλάξει ποτέ ούτε καλημέρα. Ποτέ. Έπεσα πάνω του στο πρωϊνό ζάπινγκ…

Σχολίασε κάτι βίντεο ενός τράπερ που έδειχνε δυο τύπους να παίρνουν στο κυνήγι και να βαράνε έναν πιτσιρίκο, που έπεσε πάνω τους με το ποδήλατο… Δεν είναι η πρώτη φορά που παίζουν ξύλο στο δρόμο. Ούτε μάλλον η τελευταία.

Το να την πέφτουν δύο σ’ έναν και να τον ξυλοφορτώνουν κι εσύ να γελάς, όπως γέλαγε ο τράπερ ή όπως αλλιώς λέγονται αυτοί που βρίζουν και μουγκρίζουν, είναι πιο… φλώρικο από τους φλώρους που δεν παίζουν καν ξύλο, όπως έλεγε ο τράπερ!

Φλώρικο κι άνανδρο. Αποθέωση της ψευτομαγκιάς. Πάμε όμως παρακάτω γιατί όσο ανακατεύεις τα σκατά τόσο βρωμάνε. Κι όταν κάθε φορά που όλοι αυτοί οι νταήδες της τραπ γίνονται τα… πιο καλά παιδιά μπροστά στον εισαγγελέα για να τη γλιτώσουν, καταλαβαίνεις ότι τελικά τα νταηλίκια στα τραγούδια είναι για λαϊκή κατανάλωση. Για να κάνουν δηλαδή τους καμπόσους στην πιτσιρικαρία που τους ακούει…

Πάμε όμως παρακάτω. Άκουσα τον Λιάγκα να λέει ότι αυτοί οι τράπερς τον απειλούν επειδή τους ασκεί κριτική… Έχω άπειρες διαφωνίες για τον τρόπο που προσεγγίζει ο Λιάγκας τα θέματα. Άπειρες. Όμως θα υπερασπιστώ το δικαίωμά του να λέει αυτό που πιστεύει. Ειδικά για αυτή την κατρακύλα που κάποιοι ονομάζουν μουσική. Όλη αυτή τη δηθενιά με τα όπλα, τα ναρκωτικά, τις γυναίκες που αντιμετωπίζονται ως πόρνες και την επίδειξη πλούτου… Κυρίως με την απόλυτη ψευτομαγκιά της αποθέωσης των πολλών να βαράνε έναν και μετά να απειλούν όποιον θα πει ότι αυτό είναι ξεφτίλα, ντροπή και κωλοπαιδισμός… Δεν ξέρω αν τους ακούνε πια πολλοί ή λίγοι. Αν είναι μόδα και θα περάσει… Ξέρω πως όλο αυτό το «σας πηδάω όλους και κάνω ό,τι γουστάρω» το βαρεθήκαμε… Άντρα δεν σε κάνει το ξύλο που παίζεις, τα όπλα που κουβαλάς (κι όταν σε πιάνουν γίνεσαι κότα) και τα φράγκα που βγάζεις. Όπως δεν σε κάνει φλώρο να μην γουστάρεις τις μπουνιές και τις κλωτσιές… Πόσο μάλλον δε των περισσότερων απέναντι σε έναν… Μάγκες της φακής.