Πώς ξεχνάς το μωρό σου στο αυτοκίνητο…;

Και για τον θάνατο αλλά και για τον τρόπο που πέθανε το μωρό… Δεν ξέρω πώς μπορεί ένας γονιός να «ξεχάσει» το μωρό του μέσα στο αυτοκίνητο. Δεν το χωράει το μυαλό μου… Πώς μπορείς να αφήσεις το παιδί σου μέσα στο αυτοκίνητο…; Πώς μπορείς να ξεχάσεις ότι υπάρχει, ότι το είχες πάρει μαζί σου, ότι το άφησες μέσα στο αμάξι; Και μάλιστα να το αφήσεις τόση ώρα εκεί που να πεθάνει… Τι να πεις για αυτόν τον άνθρωπο που άφησε το παιδί του εκεί… ; Από τη μία εξοργίζεσαι και αγανακτείς και από την άλλη τον λυπάσαι… Γιατί όσο ακατάλληλος κι αν ήταν για να γίνει μπαμπάς, τόσο δεν θα μπορέσει ποτέ να νικήσει τις τύψεις και τον πόνο από το γεγονός ότι είναι υπεύθυνος για τον χαμό του παιδιού του.

Προσπαθώ να το εξηγήσω, να το ερμηνεύσω όλο αυτό και δεν μου βγαίνει. Ναι, είναι τρελοί πια οι ρυθμοί και η πίεση που τρώει ένας άνθρωπος καθημερινά για να τα βγάλει πέρα… Πολλές φορές ξεχνάμε να φάμε, να πιούμε, να ζήσουμε… Αλλά να ξεχάσεις το παιδί σου; Δεν ξέρω… Τώρα θα μου πεις άλλοι σκοτώνουν τα ίδια τους τα παιδιά, εσένα σε ξενίζει ότι κάποιος το ξέχασε στο αυτοκίνητο και πέθανε…; Αν σταματήσουμε να αγανακτούμε ή έστω να παραξενευόμαστε από τέτοια περιστατικά θα χάσουμε όχι απλά την μπάλα αλλά κάθε ίχνος ανθρωπιάς.

Κάποτε ένας φίλος ψυχολόγος μου είπε ότι κανονικά πριν κάνεις παιδί θα πρέπει να περνάς κάποια τεστ για το αν έχεις τις προϋποθέσεις να γίνεις γονιός. Τότε μου φάνηκε βαθιά ρατσιστικό και φασιστικό… Με κάτι υποθέσεις όπως αυτή στην Πάτρα ή τώρα στην Άρτα, αρχίζω και πιστεύω ότι μπορεί και να έχει δίκιο… Πριν κάνεις παιδί αναρωτήσου κάτι που έγραψε επίσης ένας φίλος: εσύ θα σε επέλεγες για γονιό σου; Είναι μια καλή αρχή… Μπας και σώσουμε κάνα παιδάκι από τα χάλια μας.