Νίκος Πολυδερόπουλος: Δεν ξέρουμε από τι πέθανε ο αδερφός μου

Καλεσμένος του Θέμη Γεωργαντά ήταν ο Νίκος Πολυδερόπουλος, ο οποίος μίλησε για την προσωπική του ζωή αλλά και για τον ξαφνικό θάνατο του αδερφού του.

Αναφερόμενος στην απώλεια του αδερφού του, Παντελή, σε ηλικία μόλις 28 ετών, ο Νίκος Πολυδερόπουλος εξήγησε πώς διαχειρίστηκε τον θάνατό του, τόνιζοντας όμως ότι μέχρι σήμερα δεν γνωρίζει τα αίτια θανάτου του.

«Οι άνθρωποι είναι πάρα πολύ δυνατοί. Καλό είναι να ευχηθούμε να μη μας δώσει η ζωή αυτά που αντέχουμε, γιατί αντέχουμε πάρα πολλά. Από τη στιγμή που αντέχουμε τον θάνατο ενός δικού μας ανθρώπου, αντέχουμε πάρα πολλά. Γι’ αυτό εγώ εύχομαι και λέω "Θεέ μου μη μου δώσεις, δεν το χρειάζομαι, ότι δεν αντέχω". Δηλαδή αυτές οι στιγμές είναι πολύ περίεργες, ο αιφνίδιος θάνατος είναι ένας θάνατος πολύ περίεργος» είπε αρχικά.

Στην πορεία, περιέγραψε όλα όσα συνειδητοποίησε, μετά από την οικογενειακή τραγωδία που βίωσε: «Δηλαδή στα καλά καθούμενα να χάσεις έναν άνθρωπο που αγαπάς και πόσω μάλλον όταν είναι ο μικρότερος στην οικογένεια. Χαλάει η σειρά, κατάλαβες; Το φυσιολογικό είναι να φεύγει πρώτα ο παππούς, οι γονείς... Και έχει να κάνει με τον τρόπο. Γι’ αυτό σου λέω πως εκεί έρχεται η στιγμή που λες ότι είμαστε πάρα πολύ μικροί. Το έχω ξαναπεί πως το μότο μου είναι να λέω πάντα "δεν έγινε τίποτα, θα τα φτιάξουμε". Συνειδητοποίησα όμως ότι δεν μπορώ να το φτιάξω. Είναι κάποια πράγματα που δεν μπορούμε να τα φτιάξουμε και εκεί αναγνωρίζεις στον εαυτό σου ότι είσαι πάρα πολύ μικρός. Που νομίζεις ότι μπορείς... Δεν είμαστε τίποτα».

Κλείνοντας για το συγκεκριμένο θέμα, ο ηθοποιός ανέφερε ότι προσπαθεί ακόμη και εκείνος αλλά και η υπόλοιπη οικογένειά του, να μάθουν τι συνέβη στον αδερφό του.

«Μέχρι σήμερα δεν ξέρουμε τι έγινε, είναι ένα γεγονός το οποίο δεν έχω καταλάβει. Προσπαθούμε να ψάξουμε με διάφορους ανθρώπους, αλλά υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα στην Πάτρα. Περιμέναμε κάτι ιστολογικές εξετάσεις και όταν έστειλα τον πατέρα μου να ρωτήσει γιατί δεν έχουμε τις εξετάσεις μετά από δυο μήνες, του είπαν ότι δε λειτουργούν τα αρμόδια κέντρα εδώ και δυο χρόνια. 270 άτομα στην Πάτρα που έχουν χάσει τους δικούς τους δεν ξέρουν από τι πέθαναν. Κάνουμε και εμείς τις εξετάσεις μας... Δεν ξέρουμε ακριβώς ποια ήταν η αιτία. Αυτός είναι και ο πόνος της μάνας. Δηλαδή εγώ λέω "εντάξει, θα προχωρήσουμε", αλλά η μάνα λέει "από τι; Δεν μάθαμε από τι;". Έλα, τι να της πω εγώ τώρα; Που έχουν περάσει τόσοι μήνες και δεν μπορώ να της πω κάτι. Υπολειτουργούν όλα, δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό».