Ζ. Μακρυπούλια: «Νιώθω παντρεμένη»!

Άλλες είναι και άλλες νιώθουν. Ο γάμος άλλωστε είναι στα χαρτιά, πίσω από άφθονες μερίδες τούλι, μερικά προσκλητήρια και στρώσεις τούρτα… Η Ζέτα Μακρυπούλια δεν είναι αλλά το νιώθει. «Δεν ξέρω τι διαφορά μπορεί να υπάρχει. Η τελετή; Όταν ζεις με έναν άνθρωπο μαζί, μοιράζεσαι την καθημερινότητα, κάνεις κοινά σχέδια, δεν είναι γάμος; Δεν νιώθω να διαφέρει η ζωή μου πολύ από αυτό. Ζω απόλυτα δεσμευμένη και νιώθω παντρεμένη», ανέφερε σε συνέντευξή της στο περιοδικό Down Town.

Η παρουσιάστρια, ηθοποιός, μοντέλο, πρώην του Αντώνη Ρέμου και νυν του Μιχάλη Χατζηγιάννη, μίλησε για όσα «πεθαίνει» να μάθει για εκείνη ο κόσμος: Για το αν και πότε θα χορέψει το χορό του Ησαΐα, τις εμμονές της και το ξεμάτιασμα!

Για το γάμο: «Ο γάμος και η οικογένεια, δεν είναι στις προτεραιότητές μου με την έννοια του προγραμματισμού. Απλά έρχονται και σε βρίσκουν. Προσωπική ζωή όμως, δεν σημαίνει γάμος. Πιστεύω πως σημαίνει σίγουρα ένα παιδί μετά από κάποια ηλικία, αλλά η προσωπική ζωή σημαίνει δέσμευση με τη θέλησή σου και αυτή είναι η ωραιότητά της, πέρα από τα κανονιστικά χαρτιά ενός γάμου...

Για τις ανασφάλειες της: «Έχω ζαλάδες, πονοκεφάλους και μετά με ξεματιάζουν και “μαγικά”, λες γίνομαι καλά. Άλλες δεισιδαιμονίες δεν έχω. Προκαταλήψεις είχα, αλλά τις έχω ξεπεράσει! Εμμονές; Ασ’ τα! Από τα πιο απλά με την τάξη-πως θα μπουν οι πετσέτες στο μπάνιο- μέχρι συναισθηματικές εμμονές με ανθρώπους…»

Το άγχος: «Έχω ένα μόνιμο άγχος με τον χρόνο. Να μου φτάσει. Να προλάβω. Να προλάβω να εξελίσσομαι και προσπαθώ γι' αυτό, διαρκώς.»

Την επιτυχία: «Έχω βγει από νωρίς σε αυτή την δουλειά και διατηρώ την αίσθηση της επικινδυνότητας και της περιστασιακότητάς της. Έχω πάντα στο μυαλό μου πως απότομα θα τελειώσει ή μπορεί να τελειώσει. Δεν έλεγα ''ας παίξω κι ας πέσω''. Σκεφτόμουν πάντα μη χτυπήσω και κάνω ράμματα. Ίσως όλα να έχουν να κάνουν. Ίσως να μην γεννήθηκα με άγνοια κινδύνου.»

Δουλειά vs Μιχάλης: «Θέλω να δώσω χρόνο στη σχέση μου. Η ζωή δεν είναι μόνο να δουλεύουμε. Ας μην το βάλουμε όμως ως προτεραιότητα, ως εγκεφαλική επιλογή, αλλά ως βαθύτατη επιθυμία. Αυτό θέλω. Και γίνομαι περισσότερο επιλεκτική και στις δουλειές, για να έχω και προσωπικό χρόνο»