ΑΠΟΨΕΙΣ

Η μοιραία και επικίνδυνη Ευρώπη - Γιατί η Ελλάδα πρέπει να βασίζεται στις δυνάμεις της

Η μοιραία και επικίνδυνη Ευρώπη - Γιατί η Ελλάδα πρέπει να βασίζεται στις δυνάμεις της
INTIME

Ο Ισπανοαμερικάνος φιλόσοφος George Santayana όταν εκφωνούσε το περίφημο ρητό «Όποιος δεν θυμάται το παρελθόν του, είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει» πιθανόν να μην είχε στο μυαλό του ότι αυτό το γνωμικό θα διατηρείτο αναλλοίωτο στο πέρασμα του χρόνου, διαμορφώνοντας σε μεγάλο βαθμό τις σύγχρονες γεωπολιτικές ισορροπίες.

Η κατάσταση που εξελίσσεται στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο, με την Τουρκία να προωθεί απροκάλυπτα τις αναθεωρητικές της επιδιώξεις, στοχοποιώντας τον Ελληνισμό και με τη Δύση απούσα, να κλείνει τα μάτια στις τουρκικές προκλήσεις, αναπόφευκτα δημιουργεί συνειρμούς για τις τραγικές πολιτικές της Δύσης στο πέρασμα των χρόνων.

Οι συνειρμοί των μέσων του 15ου αιώνα με την σύγχρονη περίοδο, πολλοί και ευδιάκριτοι ακόμα και από τον πλέον αδαή μελετητή της παγκόσμιας ιστορίας. Οι αναθεωρητικές βλέψεις της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και του Σουλτάνου της, Μωάμεθ, καθώς και η απροθυμία της Δυτικής Ευρώπης να συνδράμει στην αποτροπή κατάληψης της Κωνσταντινούπολης, συνέθεταν ένα σκηνικό που αν δεν ταυτίζεται, αν μη τι άλλο ομοιάζει με το σκηνικό που προσπαθεί με τη βία να στήσει ο Πρόεδρος Ερντογάν την τρέχουσα χρονική περίοδο.

Η απειλή που συνιστούσαν για τον τότε πολιτισμένο κόσμο οι βαρβαρικές ορδές από τα βάθη της Ασίας δεν αφύπνισαν τους Ευρωπαίους ηγέτες, που εκ του αποτελέσματος φαίνεται ότι εσφαλμένα θεώρησαν πως η νεοσύστατη Οθωμανική αυτοκρατορία δεν θα μπορούσε να υπερσκελίσει το μεγαλείο της Κωνσταντινούπολης και να καταβάλλει τα μέχρι τότε απόρθητα τείχη της, πόσο μάλλον να απειλήσει την υπόλοιπη Ευρώπη.

Τα μετέπειτα γεγονότα όμως τους διέψευσαν οικτρά, όταν οι Οθωμανοί σε λιγότερο από έναν αιώνα εξαπλώθηκαν σε όλη την ανατολική Ευρώπη, φθάνοντας έξω από τα τείχη της Βιέννης που πολιόρκησαν ανηλεώς προτού αποχωρήσουν άπραγοι.

Και μπορεί στη σύγχρονη περίοδο ο Ερντογάν να μην απειλεί ευθέως «την καρδιά» της Ευρώπης, όπως ο Σουλτάνος Σουλεϊμάν τη Βιέννη, αμφισβητεί όμως έμπρακτα τα κυριαρχικά δικαιώματα δύο κρατών που ανήκουν στην Ευρώπη και αποτελούν μέρος της οικογένειας κρατών που ονομάζεται Ευρωπαϊκή Ένωση, τη Χώρα μας και την Κύπρο.

Ποια είναι η σημερινή στάση των Ευρωπαίων; Η ίδια που ήταν και τον 15ο αιώνα, η ίδια που ήταν και το 2020 όταν η Τουρκία «πολιορκούσε» τον Έβρο και έβγαζε στην Ανατολική Μεσόγειο το ORUC REIS. Ίσες αποστάσεις και επικίνδυνη ουδετερότητα. Ο Ερντογάν πυρπολεί την ειρήνη, αποσταθεροποιεί τη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ και η Δύση επιμένει να κρατά ίσες αποστάσεις.

«Ουδέν σχόλιο», απάντησε Ντάνα Σπίναν, νέα εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τις δηλώσεις του Τούρκου Προέδρου Ερντογάν που επιτέθηκε προσωπικά στον Έλληνα πρωθυπουργό.

Κληθήσα να σχολιάσει το γεγονός, η εκπρόσωπος της Επιτροπής, Ντάνα Σπίναν, αρκέστηκε να απαντήσει ότι «σε γενικές γραμμές προωθούμε και ενθαρρύνουμε την καλή συνεργασία μεταξύ ηγετών, ειδικότερα μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας και ελπίζουμε ότι το θετικό κλίμα θα επανέλθει και θα αντικατοπτριστεί σε δηλώσεις και δράσεις στην περιοχή».

Εξάλλου, σχετικά με τις τελευταίες εξελίξεις στα Βαρώσια, η εκπρόσωπος της Επιτροπής δήλωσε ότι «τις παρακολουθούμε με μεγάλη ανησυχία». Υπενθύμισε, ότι η τουρκική κυβέρνηση, καθώς και η ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας γνωρίζουν πολύ καλά τη θέση της ΕΕ για τα Βαρώσια.

Η «χλιαρή» αντίδραση των Ευρωπαίων στους τουρκικούς τραμπουκισμούς, αποκαλύπτει σαφώς την αναποφασιστικότητα και ίσως και την απροθυμία της Ευρώπης να βάλει την τουρκική κυβέρνηση στη θέση της και να τη φέρει προ των ευθυνών της, θυμίζει έντονα τις «στερνές» στιγμές της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, όταν με τους Οθωμανούς του Μωάμεθ να σφίγγουν τον κλοιό γύρω από τα τείχη της Βασιλεύουσας, οι δραματικές εκκλήσεις του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου ΙΑ’ προς κάθε κατεύθυνση έπεφταν στο κενό λαμβάνοντας μόνο κούφιες και ανεκπλήρωτες υποσχέσεις.

Και δυστυχώς οι Ευρωπαίοι όχι μόνο δεν βοήθησαν την καταρρέουσα Βυζαντινή αυτοκρατορία αλλά κάποιοι από αυτούς έσπευσαν να συνδράμουν και τον θανάσιμο αντίπαλό της. Η αδιαφορία πλέον των Ευρωπαίων όχι μόνο αποθρασύνει τον Τούρκο πρόεδρο αλλά, του δίνει επιπλέον πολιτικό και διπλωματικό χώρο για να υλοποιήσει τα μεγαλεπήβολα σχέδιά του.

Ένας τρόπος υπάρχει λοιπόν για να σταματήσει μια αναθεωρητική δύναμη, όπως η Τουρκία. Η ισχύς και η αποφασιστικότητα. Ούτε φίλοι, ούτε δήθεν σύμμαχοι, ούτε ηχηρά μηνύματα. Η ενίσχυση της χώρας μας με πανίσχυρα οπλικά συστήματα, σύγχρονα αεροσκάφη και προηγμένης τεχνολογίας πλοία αποτελούν τον ισχυρότερο παράγοντας αποτροπής. Διότι την κρίσιμη ώρα, θα είμαστε μόνοι μας.