Φεύγοντας να πάρεις ό,τι θες
Με την οργή να γιγαντώνεται μέσα σας σαν πεινασμένο τέρας, η κρίση σας θολώνει και πιθανόν να χάνεστε στις πλεξούδες του μυαλού. Εκεί, θα πράξετε λάθος. Υποτιμάτε τον εαυτό σας. Χωρίζετε, κάνετε τα τριήμερα και τέλος. Πάμε παρακάτω. Με πρωταρχικό στόχο την βελτίωση του εαυτού σας, βάζοντας τον προτεραιότητα, κάνοντας σχέδια για το μέλλον.
Μες στη ζάλη μας, ορισμένες φορές δρούμε παρορμητικά με κίνδυνο, να παρασύρουμε στο διάβα μας, αθώους. Φίλους, οικείους.
Ο Στέφανος Κασσελάκης θέλησε να αναλάβει ένα κόμμα. Ένα έτοιμο κόμμα. Μεγάλα καράβια μεγάλες φουρτούνες, λέγαν οι παλιοί. Θα μπορούσε να ξεκινήσει κάτι δικό του από την αρχή αλλά δεν θα είχε το 18% ως βάση. Μα επέλεξε να πάρει πληθώρα ψηφοφόρων εξαρχής, αλλά και να παντρευτεί παλιά στελέχη, με τα οποία είναι αταίριαστοι. Παράλληλα, θέλησε και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο, χαρακτηρίζοντας το κόμμα, δικό του. Σταγόνες αλαζονείας και απληστίας μπορεί να διακριθούν σε αυτή τη βροχή.
Σήμερα τόνισε, «ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ακούει την κοινωνία». Η κοινωνία, οι άνθρωποι του, του γυρνούν την πλάτη και φωνάζουν πως είναι ανήμπορος να γίνει πρωθυπουργός και σε τίποτα δε μοιάζει αριστερός. Βλέποντας άμεσα ψηφοφόρους να απομακρύνονται, αντί να ασχοληθεί με την δίκη του εικόνα, ξεκίνησε να ρίχνει πυρά σε τρίτους. Εκτός αν του είπαν «ασχολήσου λίγο με την εικόνα σου» και εκείνος αντί πολιτική κατάλαβε γυμναστήρια. Κάνοντας πολλά λάθη, τα οποία είναι ανθρώπινα, αντί να κάτσει να ενημερωθεί, να ακούσει τους παλιούς, να φιλτράρει, να βελτιωθεί, να μιλήσει με τον εαυτό του, άνοιξε πόλεμο. Ανενόχλητος διοργάνωσε ταξίδια, εξαπολύοντας επίθεση και κριτικές στους άλλους και πότε σε εκείνον.
Που καταλήγουμε λοιπόν; Όσοι κι αν φύγουν, όσοι κι αν έρθουν, ο Στέφανος δεν θα αλλάξει. Το κόμμα θα έχει ανοδική πορεία όταν ξεκινήσει ο καθένας την αυτοκριτική και κυρίως ο πρόεδρος του. Μόλις μαζί πάρουν χρόνο στη σιωπή και στο σκοτάδι, ώστε ξανά όσοι επιθυμούν να γίνουν ομάδα. Και όχι να ξεκατινιάζονται στο φως! Γιατί πλέον δε μιλάμε για σήριαλ, ούτε για τσίρκο αλλά για κάτι τόσο μα τόσο θλιβερό.