Ο ενεργειακός πόλεμος μόλις ξεκίνησε...

Η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, προκάλεσε ένα επιπλέον πρόβλημα στη Ρωσία. Οι αγωγοί πετρελαίου και φυσικού αερίου διέτρεχαν τα εδάφη όλης της ΕΣΣΔ και πλέον κομμάτια των αγωγών αυτών ανήκαν στις νέες χώρες. Θα έπρεπε λοιπόν η Μόσχα να συνεργαστεί με αυτές τις νέες γειτονικές της χώρες προκειμένου να διασφαλιστεί η ομαλή μεταφορά του πετρελαίου και του φυσικού αέριου από το ρωσικό έδαφος προς τις ευρωπαϊκές αγορές.

Η Μόσχα λοιπόν είχε το δίλημμα ή να συνεργαστεί με χώρες όπως τη Λετονία, την Εσθονία τη Μολδαβία, την Ουκρανία, που η Δύση είχε ήδη σπεύσει να τις αγκαλιάσει αναγνωρίζοντας τες ως ανεξάρτητα κράτη ή να βρει τρόπους να κόψει τους δεσμούς με αυτές. Και επέλεξε το δεύτερο. Έτσι λοιπόν η Μόσχα ξεκίνησε να κατασκευάζει νέους αγωγούς και να συνάπτει νέες συμφωνίες. Ο αγωγός φυσικού αερίου Blue steam τέθηκε σε λειτουργία το 2005 παράκαμπτε την Ουκρανία και περνώντας υπόγεια τη Μαύρη θάλασσα κατέληγε στην Τουρκία. O αγωγός φυσικού αερίου Nord Stream που τέθηκε σε λειτουργία το 2011 παράκαμπτε τελείως τις Βαλτικές χώρες και κατέληγε στη Γερμανία. Η κατασκευή του Nord stream 2 είχε επίσης την ίδια λογική να τερματίσει την εξάρτηση της Ρωσίας από πρώην σοβιετικά δορυφορικά κράτη. Όπως αναμενόταν το σχέδιο αυτό καταγγέλθηκε από τις Βαλτικές χώρες, την Πολωνία αλλά και τις ΗΠΑ. Το 2007 συμφωνήθηκε και η κατασκευή ενός άλλου αγωγού φυσικού αερίου του South Stream που θα διέσχιζε επίσης τη Μαύρη θάλασσα θα έφτανε στη Βάρνα της Βουλγαρίας μέσω των τουρκικών χωρικών υδάτων για να αποφευχθεί η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Ουκρανίας. Η προσάρτηση της Κριμαίας στη Ρωσία ήδη από το 2014 θα επέτρεπε μια αμεσότερη διαδρομή από τα χωρικά της ύδατα.

Επίσης υπάρχει και ο αγωγός φυσικού αερίου Turksteam o οποίος παρακάμπτει την Ουκρανία και διασχίζοντας τη Μαύρη θάλασσα σε μήκος 930 χιλιομέτρων καταλήγει στην Τουρκία.

Και τέλος αφήνω τον χερσαίο αγωγό Yamal-Europe ο οποίος πυροδότησε τις εξελίξεις χτες. Ο αγωγός αυτός διέρχεται από τη Λευκορωσία και τροφοδοτεί την Πολωνία και τη Γερμανία.

Η ανακοίνωση του ρωσικού ενεργειακού κολοσσού της Gazprom ότι αναστέλλει τις παραδόσεις φυσικού αερίου σε Βουλγαρία και Πολωνία επειδή δεν πλήρωσαν σε ρούβλια προκάλεσε ήδη διπλωματικές αντιδράσεις που ενδεχομένως να οδηγήσουν χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης να διαχωρίσουν τη θέση τους από τη κεντρική ευρωπαϊκή πολιτική γραμμή. Ήδη τέσσερις Ευρωπαίοι διαχειριστές φυσικού αερίου έχουν ήδη καταβάλλει πληρωμές σε ρούβλια, με το Bloomberg.

Η Ευρώπη είναι διχασμένη. Γερμανία, Ιταλία, Αυστρία Ουγγαρίας, που εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες, αντιτάσσονται σε σκληρή γραμμή Η Γερμανία εισάγει από τη Ρωσία το 55% του φυσικού αερίου της, το 52% του άνθρακα και το 34% του πετρελαίου της. H Ιταλίας επίσης εισάγει το 95% του φυσικού της αερίου, το μεγαλύτερο μέρος από τη Ρωσία. Ακόμη και το μικρό Λουξεμβούργο έχει επιφυλάξεις.

Σε αυτό το κλίμα στην Αλεξανδρούπολη αναμένεται να έχει συνάντηση την επόμενη εβδομάδα ο Έλληνας πρωθυπουργός με τον πρόεδρο της Σερβίας και τον πρωθυπουργό της Βουλγαρίας για να συντονίσουν τις επόμενες κινήσεις του καθώς η λύση του προβλήματος που αγγίζει την καθημερινότητα κάθε Ευρωπαίου πολίτη δεν είναι καθόλου μα καθόλου εύκολη.

Έχουμε ξεπεράσει τις 60 ημέρες πολέμου και ο ενεργειακός πόλεμος μόλις τώρα ξεκίνησε...