Γιώργος Λυγγερίδης: «Καιγόταν ζωντανός και τα επεισόδια συνεχίζονταν» λέει η αδελφή του

Η αδελφή του Γιώργου Λυγγερίδη, του αστυνομικού ο οποίος έχασε τη ζωή του τρεις μήνες μετά τον τραυματισμό του από ναυτική φωτοβολίδα στη διάρκεια οπαδικών επεισοδίων στου Ρέντη, μιλάει για πρώτη φορά για εκείνον, τις 20 μέρες νοσηλείας του στο νοσοκομείο και τη ζωή της οικογένειας μετά τον θάνατο του, στην εκπομπή Αλήθειες με τη Ζήνα.

Ο Γιώργος «αγαπούσε πάρα πολύ τη δουλειά του, ήξερε ότι μπορεί να κινδευνεύσει, είχε ξανά τραυματιστεί, αλλά πήγαινε μπροστά, να κάνει το καθήκον του, γιατί αυτό έπρεπε να κάνει», λέει η Κατερίνα Λυγγερίδη.

«Εκείνο το βράδυ τον χτύπησε αυτή η ναυτική φωτοβολίδα, που ξέρω ότι δεν σβήνει και κάτω από το νερό. Ένας άνθρωπος καιγόταν ζωντανός και αιμορραγούσε μέχρι θανάτου και ήταν όρθιος και πάλευαν όλοι να τον κρατήσουν, παρόλαυτα συνεχίζονταν τα επεισόδια. Βλέπεις έναν άνθρωπο να καίγεται και συνεχίζεις;», ξεσπά.

«Η καρδιά του δεν άντεξε»

«Πάλεψε 20 μέρες, καιγόταν, έχασε όλο του το αίμα, άδειασε από αίμα και γιαυτό έπαθε ανακοπή, δύο ανακοπές. Επέζησε από αυτό, παλεύει στο νοσοκομείο για 20 μέρες, μπήκε στο χειρουργείο, για να του κόψουν το πόδι, έκανε το χειρουργειο το ξεπέρασε κι αυτό αλλά καποια στιγμή η καρδιά του δεν άντεξε», λέει.

Με δάκρυα στα μάτια η Κατερίνα περιγράφει την πιο δύσκολη στιγμή από τον τραυματισμό του αδελφού της, «όταν έμαθα ότι ο Γιώργος χτυπήθηκε, το δουλεύαμε μέσα μας για το χειρότερο και μετά, όταν μου ανακοινώθηκε ότι απεβίωσε, γιατί, ό,τι αγαπούσα περισσότερο σε αυτόν τον κόσμο το έχασα. Σκέφτομαι ότι με προσέχει και είναι δίπλα μου, ελπίζω κάπου να είναι και να με βλέπει».

«Δεν θα ξεχαστεί ο Γιώργος»

«Έχω πάρα πολλή οργή μέσα μου, για το τι τράβηξε ο αδελφός μου, τι πόνο είχε. Είναι κάτι που δεν χωνεύεται. Δηλαδή, ο δικός μου ο αδελφός εξαιτίας κάποιου άλλου έχασε τη ζωή του με έναν τέτοιο τρόπο. Δεν υπάρχει κάποιος να μου το απαντήσει».

Στην κάμερα του Star η Κατερίνα Λυγγερίδη περιγράφει την τελευταία επικοινωνία που είχε με τον αδελφό της πριν φύγει από τη ζωή, «μία μέρα πριν τον είχα πάρει βιντεοκλήση κλαίγοντας και του έλεγα πόσο περήφανη είμαι που είναι αδελφός μου, μισή ώρα πριν χτυπηθεί του είχα στείλει φωτογραφία με μία φράση που είχαμε γράψει μαζί: Αφοί Λυγγε. Μου πάτησε μία καρδούλα και δεν μου ξανά απάντησε ποτέ», ενώ σε άλλο σημείο μιλάει για το πώς έκαναν σχέδια να περάσουν τις γιορτές των Χριστουγέννων με την οικογένειά τους.

«Πέντε μέρες πριν του έλεγα άντε τα Χριστούγεννα να πάμε στους γονείς μας να γιορτάσουμε μαζί τα γενέθλιά μας. Δεν θα ξεχαστεί ο αδελφός μου».