Ο «κοιμώμενος γίγαντας» στις ΗΠΑ που απειλεί να βυθίσει όλη τη δυτική ακτή δείχνει να... ξυπνάει!
Μια ρηχή ρήξη μήκους 700 μιλίων που εκτείνεται κατά μήκος της δυτικής ακτής των ΗΠΑ είναι έτοιμη να προκαλέσει ένα τεράστιο σεισμό, ο οποίος, σύμφωνα με τους επιστήμονες, θα μπορούσε να βυθίσει τμήματα των ΗΠΑ.
Νέα έρευνα διαπίστωσε ότι ένας σεισμός μεγέθους 8,0 ή μεγαλύτερου κατά μήκος της ζώνης υποβύθισης Cascadia, σε συνδυασμό με την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, θα προκαλούσε βύθιση της παράκτιας γης έως και 6,5 πόδια μέσα σε 30 λεπτά από έναν μεγάλο σεισμό.
Η ομάδα δημιούργησε δεκάδες χιλιάδες μοντέλα σεισμών για να εκτιμήσει το πιθανό εύρος της καθίζησης που θα προκαλέσει ο σεισμός — βύθιση της γης — που μπορεί να αναμένεται από τον επόμενο μεγάλο σεισμό της Cascadia.
Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι πιο σοβαρές επιπτώσεις θα πλήξουν το νότιο Ουάσιγκτον, το βόρειο Όρεγκον και το βόρειο Καλιφόρνια, πυκνοκατοικημένες περιοχές της περιοχής.
Το γεγονός αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα τη σημαντική επέκταση της παράκτιας πλημμυρικής πεδιάδας — μιας περιοχής με 1% πιθανότητα πλημμύρας κάθε χρόνο — από 35 τετραγωνικά μίλια σε 116.
Εάν ένας τέτοιος σεισμός συνέβαινε σήμερα, οι ερευνητές εκτιμούν ότι επιπλέον 14.350 κάτοικοι, 22.500 κτίρια και 777 μίλια οδοστρώματος θα βρισκόταν στην πλημμυρική πεδιάδα μετά τον σεισμό, υπερδιπλασιάζοντας την έκθεση σε πλημμύρες.
Η ζώνη υποβύθισης Cascadia έχει ιστορικά προκαλέσει σεισμούς μεγέθους 8,0 ή μεγαλύτερου κάθε 400 έως 600 χρόνια, με τον τελευταίο να χτυπά το 1700.
Αυτό υποδηλώνει ότι ο «κοιμώμενος γίγαντας» είναι έτοιμος για έναν άλλο μεγάλο σεισμό σύντομα.
Η άνοδος της στάθμης της θάλασσας λόγω της κλιματικής αλλαγής θα «ενισχύσει» την καθίζηση του εδάφους και θα προκαλέσει έναν μεγάλο σεισμό στην Cascadia, σύμφωνα με τους ερευνητές.
Η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC) εκτιμά ότι η στάθμη της θάλασσας κατά μήκος αυτής της ζώνης υποβύθισης θα μπορούσε να είναι έως και τρία πόδια υψηλότερη έως το 2100.
«Σήμερα, και ακόμη περισσότερο το 2100, με την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, η άμεση επίδραση της καθίζησης που προκαλείται από σεισμούς θα είναι η καθυστέρηση στην αντίδραση και την ανάκαμψη από τον σεισμό λόγω της υποβάθμισης των περιουσιακών στοιχείων», δήλωσε η Tina Dura, επικεφαλής ερευνήτρια και βοηθός καθηγήτρια γεωεπιστημών στο Virginia Tech, σε δήλωση.
«Οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις θα μπορούσαν να καταστήσουν πολλές παράκτιες κοινότητες ακατοίκητες», πρόσθεσε.
Αφού δημιούργησαν πολλά μοντέλα για να εκτιμήσουν την πιθανότητα πρόκλησης καθίζησης του εδάφους από σεισμούς στην Κασκάδια, η Dura και οι συνεργάτες της χρησιμοποίησαν γεωχωρική ανάλυση για να εκτιμήσουν την επέκταση της πλημμυρικής πεδιάδας.
Η τεχνική αυτή χρησιμοποιεί χάρτες και δεδομένα θέσης για να μετρήσει τον τρόπο με τον οποίο η γη, το νερό ή οι πόλεις ενδέχεται να επηρεαστούν από γεγονότα όπως σεισμοί ή κλιματική αλλαγή.
Στην περίπτωση αυτή, οι ερευνητές την εφάρμοσαν για να υπολογίσουν πόση επιπλέον έκταση θα είναι ευάλωτη σε πλημμύρες μετά από έναν μεγάλο σεισμό στην Κασκαντία.
Επειδή δεν μπορούν να είναι σίγουροι για το πότε θα συμβεί ο επόμενος μεγάλος σεισμός, η ομάδα μοντελοποίησε τις επιπτώσεις δύο διαφορετικών σεναρίων: ενός σεισμού που θα συμβεί σήμερα και ενός σεισμού που θα συμβεί το 2100.
Εάν ο σεισμός συνέβαινε σήμερα, η έκθεση στις πλημμύρες θα διπλασιαζόταν, εκθέτοντας χιλιάδες κατοίκους, κτίρια και εκατοντάδες χιλιόμετρα δρόμων σε μεγαλύτερο κίνδυνο πλημμύρας.
Αλλά αυτό το γεγονός θα επηρεάσει επίσης πέντε αεροδρόμια, 18 κρίσιμες εγκαταστάσεις όπως σχολεία, νοσοκομεία και αστυνομικά τμήματα, οκτώ εγκαταστάσεις επεξεργασίας λυμάτων, έναν ηλεκτρικό υποσταθμό και 57 πιθανές πηγές ρύπανσης, συμπεριλαμβανομένων εγκαταστάσεων διατροφής ζώων, βενζινάδικων και εγκαταστάσεων στερεών αποβλήτων.
Μέχρι το 2100, ένας μεγάλος σεισμός στην Κασκαντία θα τριπλασιάσει την έκθεση σε πλημμύρες στις πληγείσες περιοχές της Δυτικής Ακτής, επεκτείνοντας την πλημμυρική πεδιάδα έως και 142 τετραγωνικά μίλια.
Τόσο στο σημερινό όσο και στο μελλοντικό σενάριο, οι ζημιές στις γεωργικές εκμεταλλεύσεις θα έχουν ως αποτέλεσμα «βαριές οικονομικές απώλειες», καθώς το θαλασσινό νερό θα μολύνει τα εδάφη με αλάτι και θα τα καταστήσει «άχρηστα», σύμφωνα με τους ερευνητές.
Ένα τέτοιο γεγονός θα προκαλέσει επίσης καταστροφές στα οικοσυστήματα, ιδίως στους παράκτιους εκβολικούς ποταμούς, στους παλιρροιακούς υγρότοπους και στις προστατευτικές αμμοθίνες και παραλίες.
Η απώλεια αυτών των φυσικών χαρακτηριστικών του εδάφους θα μπορούσε να επιδεινώσει ακόμη περισσότερο τις πλημμύρες, σύμφωνα με τους ερευνητές. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι «λειτουργούν ως προστατευτικά φράγματα έναντι των καταιγίδων», αποτρέποντας την παράκτια διάβρωση και τις ζημιές σε περιουσίες.
Η ομάδα δημοσίευσε τα ευρήματά της στο περιοδικό Earth, Atmospheric and Planetary Sciences.
Η ζώνη υποβύθισης Cascadia δεν είναι το μόνο μέρος όπου θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο.
Υπάρχουν 28 ενεργές ζώνες υποβύθισης σε όλο τον κόσμο, γεγονός που υποδηλώνει ότι τα ευρήματα της μελέτης θα μπορούσαν να συμβάλουν στην ενημέρωση των εκτιμήσεων κινδύνου και των στρατηγικών μετριασμού των πλημμυρών για σεισμικά ενεργές περιοχές σε όλο τον κόσμο, δήλωσε ο Dura.