«Κάνε ότι δουλεύεις» - Μία νέα τάση: Νεαροί άνεργοι προσποιούνται ότι εργάζονται
Πενία τέχνας κατεργάζεται!
Τα υψηλά ποσοστά ανεργίας έχουν καταστήσει ιδιαίτερα τους νέους ευρηματικούς, αναζητώντας εναλλακτικές λύση, που μπορεί να είναι ακόμα και η προσποίηση ότι εργάζονται, και πληρώνουν για να το κάνουν!.
Στην Κίνα, όπου τα ποσοστά ανεργίας μεταξύ άνεργων νεαρών ενηλίκων ξεπερνούν το 14%, μία νέα τάση έχει κάνει την εμφάνισή της. Προσποιούνται ότι έχουν δουλειά.
Πώς λειτουργεί;
Η δημοφιλής νέα τάση, περιλαμβάνει την πληρωμή εταιριών για να μπορείς να προσποιείσαι ότι εργάζεσαι γι' αυτές.
Καθώς η εύρεση πραγματικών θέσεων εργασίας γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη, ορισμένοι νέοι ενήλικες προτιμούν να πληρώσουν για να πάνε σε ένα γραφείο παρά να μείνουν απλώς κλεισμένοι στο σπίτι.
Η «ταρίφα» για να μπορεί κάποιος να προσποιηθεί ότι δουλεύει κυμαίνεται, ανάλογα με την εταιρία, από 30 έως 50 γουάν (περίπου 4 με 6 ευρώ), σύμφωνα με ρεπορτάζ του ΒΒC, που καταγράφει τη νέα πραγματικότητα.
Τέτοιες επιχειρήσεις εμφανίζονται τώρα σε μεγάλες πόλεις σε όλη την Κίνα, συμπεριλαμβανομένων των Σεντζέν, Σαγκάης, Ναντζίνγκ, Γουχάν, Τσενγκντού και Κουνμίνγκ. Τις περισσότερες φορές μοιάζουν με πλήρως λειτουργικά γραφεία και είναι εξοπλισμένα με υπολογιστές, πρόσβαση στο διαδίκτυο, αίθουσες συσκέψεων και αίθουσες τσαγιού.
Άνθρωποι περπατούν δίπλα σε ψηλά κτίρια γραφείων στην κεντρική επιχειρηματική περιοχή, στο Πεκίνο
AP/Mahesh Kumar AΚαι αντί να κάθονται απλώς οι συμμετέχοντες, μπορούν να χρησιμοποιήσουν τους υπολογιστές για να αναζητήσουν εργασία ή για να προσπαθήσουν να ξεκινήσουν τις δικές τους νεοσύστατες επιχειρήσεις. Μερικές φορές η ημερήσια χρέωση, περιλαμβάνει μεσημεριανό γεύμα, σνακ και ποτά, ενώ δεν υπάρχει η υποχρέωση ωραρίου.
Ο Δρ. Κρίστιαν Γιάο, λέκτορας στη Σχολή Διοίκησης του Πανεπιστημίου Βικτώρια του Γουέλινγκτον στη Νέα Ζηλανδία, είναι ειδικός στην κινεζική οικονομία.
«Το φαινόμενο του να προσποιείται κανείς ότι εργάζεται είναι πλέον πολύ συνηθισμένο», λέει. «Λόγω του οικονομικού μετασχηματισμού και της αναντιστοιχίας μεταξύ εκπαίδευσης και αγοράς εργασίας, οι νέοι χρειάζονται αυτά τα μέρη για να σκεφτούν τα επόμενα βήματά τους ή για να κάνουν διάφορες δουλειές ως μετάβαση.
«Οι εταιρείες προσποιητών γραφείων είναι μια από τις μεταβατικές λύσεις.»
Στη Σαγκάη, η 23χρονη Xiaowen Tang νοίκιασε έναν σταθμό εργασίας σε μια εταιρεία προσποίησης εργασίας, για να αποδείξει στο πανεπιστήμιό της, απ΄όπου αποφοίτησε πέρυσι αποδεικτικό πρακτικής άσκησης, υποχρεωτική προϋπόθεση για να λάβει το δίπλωμά της. Όπως λέει «Αν πρόκειται να το προσποιηθείς, απλώς προσποιήσου το μέχρι το τέλος».
Ο Δρ Μπιάο Ξιανγκ, διευθυντής του Ινστιτούτου Κοινωνικής Ανθρωπολογίας Μαξ Πλανκ στη Γερμανία, λέει ότι η τάση της Κίνας να προσποιείται ότι εργάζεται προέρχεται από ένα «αίσθημα απογοήτευσης και αδυναμίας» σχετικά με την έλλειψη ευκαιριών εργασίας.
«Το να προσποιούνται ότι εργάζονται είναι ένα κέλυφος που βρίσκουν οι νέοι για τον εαυτό τους, δημιουργώντας μια μικρή απόσταση από την κυρίαρχη κοινωνία και δίνοντας στον εαυτό τους λίγο χώρο».
Ένας 30χρονος ιδιοκτήτης τέτοιας εταιρίας, ο Φέιγιου (ψευδώνυμο) δηλώνει, ότι «Αυτό που πουλάω δεν είναι ένας σταθμός εργασίας, αλλά η αξιοπρέπεια του να μην είσαι άχρηστος άνθρωπος».
Σύμφωνα με τον ίδιο το 40% των πελατών είναι πρόσφατοι απόφοιτοι πανεπιστημίου που έρχονται για να βγάλουν φωτογραφίες για να αποδείξουν την εμπειρία της πρακτικής τους άσκησης στους πρώην καθηγητές τους. Ενώ ένας μικρός αριθμός από αυτούς έρχεται για να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της πίεσης από τους γονείς του.
Το υπόλοιπο 60% είναι ελεύθεροι επαγγελματίες, πολλοί από τους οποίους είναι ψηφιακοί νομάδες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που εργάζονται για μεγάλες εταιρείες ηλεκτρονικού εμπορίου, και συγγραφείς στον κυβερνοχώρο. Η μέση ηλικία είναι περίπου 30 έτη, με τον νεότερο να είναι 25 ετών.
Επισήμως, αυτοί οι εργαζόμενοι αναφέρονται ως «επαγγελματίες ευέλικτης απασχόλησης», μια ομάδα που περιλαμβάνει επίσης οδηγούς οχημάτων μεταφοράς και φορτηγών.
Μακροπρόθεσμα, ο Φέιγιου λέει ότι είναι αμφίβολο αν η επιχείρηση θα παραμείνει κερδοφόρα. Αντίθετα, του αρέσει να τη βλέπει περισσότερο ως ένα κοινωνικό πείραμα.
«Χρησιμοποιεί ψέματα για να διατηρήσει την αξιοπρέπειά του, αλλά επιτρέπει σε ορισμένους ανθρώπους να βρουν την αλήθεια», λέει. «Αν βοηθάμε μόνο τους χρήστες να παρατείνουν τις υποκριτικές τους ικανότητες, είμαστε συνένοχοι σε μια ήπια απάτη».
«Μόνο βοηθώντας τους να μετατρέψουν τον ψεύτικο χώρο εργασίας τους σε ένα πραγματικό σημείο εκκίνησης, μπορεί αυτό το κοινωνικό πείραμα να ανταποκριθεί πραγματικά στην υπόσχεσή του».