Η φόνισσα της Πάτρας γκρεμοτσάκισε μια κοινωνία…

Η Ρούλα Πισπιρίγκου κρίθηκε ένοχη για τις δολοφονίες της Μαλένας και της Ίριδας. Της επιβλήθηκε ποινή δις ισόβια.

Η απόφαση ήταν ομόφωνη. Και μαζί με το πρωτότοκο παιδί της, την Τζωρτζίνα, η φόνισσα της Πάτρας έχει καταδικαστεί για τη δολοφονία και των τριών παιδιών της. Είχαμε πει από την αρχή ότι όποια και αν ήταν η αλήθεια σε αυτή την ιστορία η κοινωνία θα γκρεμοτσακιζόταν.

Και θαρρώ πως η απόφαση της Δικαιοσύνης, επιβεβαιώνει το χειρότερο σενάριο:

Μια μάνα σκότωσε τα τρία παιδιά της. Μαζί με τα κοριτσάκια, η Πισπιρίγκου έχει δολοφονήσει και τη λέξη ΜΑΝΑ. Για κάποιους, αν όχι για όλους, την πιο ιερή στη ζωή ενός ανθρώπου. Η κοινωνία έχει πια να διαχειριστεί αυτό ακριβώς: Ότι μια μάνα δολοφόνησε τα τρία παιδιά της. Κι όχι, ακόμα και τώρα, δεν το χωράει ανθρώπινος νους.

Γι’αυτό και μαζί με τα χρόνια που θα κάτσει μέσα στη φυλακή αυτό το σκουπίδι, ουδείς πρέπει να την πει, να τη γράψει ή να τη φωνάξει έστω και ειρωνικά μάνα. Δεν είναι μάνα. Δεν ήταν ποτέ. Είναι ένα κτήνος που καμία ποινή δεν είναι δίκαιη για να τιμωρηθεί. Καμία. Ούτε καν η θανατική. Η Πισπιρίγκου, πέρα από τα τρία παιδιά, έχει σκοτώσει την ψυχή μας. Όλων των κανονικών ανθρώπων. Όλων όσοι ακούμε τη λέξη μάνα, λέμε τη λέξη μάνα και νιώθουμε την ιερότητα της. Νιώθουμε την αγάπη στο μέγιστο βαθμό.

Νιώθουμε άνθρωποι. Δεν ξέρω πώς «διαβάζεται» νομικά το δις και το τρις ισόβια. Ξέρω πως αν αυτό το κτήνος βγει έστω και μισή ώρα από τη φυλακή, θα έχουμε αποτύχει ως κοινωνία…

Μαζί και όσοι επιχείρησαν, αν επιχείρησαν, να την καλύψουν. Ναι. Μαζί κι αυτοί. Γιατί είναι μέρος της σαπίλας. Κομμάτι της κοινωνίας που απλώνεται σαν γάγγραινα και μας απειλεί. Να παίρνουν λοιπόν σειρά κι άλλοι… Για να γλιτώσει το παιδί.