Ο Παύλος Φύσσας ζει - «Νεκροί» αυτοί που τον σκότωσαν

Ο Παύλος ζει. Αυτοί που τον σκότωσαν είναι «νεκροί».

Λένε ότι μια μέρα σαν αυτή, 12 χρόνια πριν, «έφυγε» ο Παύλος Φύσσας. Επειδή τον δολοφόνησε ένα φασιστοειδές. Επειδή δεν το γούσταραν τα αφεντικά του φονιά, οι φασίστες… Σιγά που έφυγε ο Παύλος. Σιγά που δεν είναι εδώ. Σιγά που δεν ζει. Ο Παύλος ζει.

Ζει μέσα στην ψυχή κάθε ανθρώπου που θέλει να είναι ελεύθερος.

Ζει στα πλοία της ανθρωπιάς που πάνε στη Γάζα.

Ζει όταν κατεβαίνεις στο δρόμο για το έγκλημα στα Τέμπη.

Ζει κάθε φορά που κάποιος σηκώνει κεφάλι, απέναντι στον ισχυρό.

Ζει την ώρα που οι φωνές μας ενώνονται.

Ζει κάθε φορά που ένας φασίστας παύει να φοβερίζει τον φουκαρά.

Ζει σε κάθε νίκη απέναντι στο σάπιο σύστημα που τρώει τα σωθικά αυτής της χώρας.

Ζει σε κάθε πιτσιρίκι που μπαίνει στη βάρκα και δεν πνίγεται στο Αιγαίο.

Ζει στα όνειρα κάθε παιδιού που θέλει αυτόν τον κόσμο καλύτερο.

Ζει στον κάθε χτύπο της καρδιάς ενός κανονικού ανθρώπου.

Ζει κάθε φορά που παίρνεις έναν κουβά νερό και πας να σβήσεις τη φωτιά στο σπίτι του γείτονα. Που απλώνεις το χέρι στο γείτονα. Που του δείχνεις ότι έχουμε ο ένας τον άλλον.

Ζει μέσα από το βλέμμα της Μάγδας, την υψωμένη της γροθιά απέναντι στο άδικο.

Ο Παύλος ζει μέσα από τον καθένα που νοιάζεται πολύ για αυτό τον κόσμο, όπως νοιαζόταν αυτός.

Ζει μέσα από τα τραγούδια του, τη φωνή του.

Ο Παύλος ζει…

Αυτοί που τον σκότωσαν έχουν πεθάνει. Είτε είναι μέσα, είτε έξω από τη φυλακή. Είναι ζωντανοί νεκροί. Κουφάρια. Χαμένα κορμιά. Ψυχές κατάμαυρες.