Μια νίκη του ανθρώπου απέναντι στα τέρατα

Αυτή τη μάχη. Όχι τον πόλεμο. Ο πόλεμος συνεχίζεται. Κι είναι ακριβώς αυτό: Άνθρωποι εναντίον τεράτων.

Ο Πάνος Ρούτσι δεν φοβήθηκε μην πεθάνει. Ήταν αποφασισμένος να πεθάνει.

Αυτοί φοβήθηκαν.

Φοβήθηκαν μην «θυσιάσουν» και τον πατέρα μετά τον γιο. Κι αυτή τη φορά σε ζωντανή σύνδεση στην Πλατεία Συντάγματος. Η ατάκα της Μιρέλας Ρούτσι «Να σκεφτούν καλά τι θα κάνει ο κόσμος, αν πάθει κάτι ο Πάνος», τους προκάλεσε πανικό.

Και κινήθηκαν ανάλογα. Το «δεν μπορούν να γίνουν τοξικολογικές και βιοχημικές εξετάσεις γιατί θα καθυστερήσει η δίκη» έγινε «είναι αναφαίρετο δικαίωμα του πατέρα να γίνει ό,τι επιθυμεί». Το «δεν μπορούμε να παρέμβουμε στη δικαιοσύνη» έγινε «μπράβο στον ανακριτή». Το «οι γονείς μπορούν να λένε ό,τι θέλουν» έγινε «έχουν δίκιο οι γονείς». Κι αυτό το κατάφερε ο Πάνος με τον αγώνα του και ο κόσμος που κατέβαινε στους δρόμους σχεδόν κάθε μέρα. Αυτή η ένωση των γονιών με τον κόσμο είναι ο μεγαλύτερος φόβος τους. Είναι ο πανικός τους.

Ο Πάνος Ρούτσι προκάλεσε τέτοια ρωγμή στο σύστημα που σχεδόν αιμορραγεί. Το βλέπεις στα πρόσωπα τους και στις δηλώσεις τους. Μαζί και στους αλήτες του διαδικτύου που έχουν ξεπεράσει κάθε όριο αλητείας και απανθρωπιάς. Είναι αυτοί που σαν τα ποντίκια θα πηδήξουν πρώτοι από το πλοίο όταν θα βυθιστεί. Με μια διαφορά. Ότι δεν θα σωθούν. Θα πνιγούν στο βόθρο που άνοιξαν. Μετρούν αντίστροφά.

Ο Πάνος Ρούτσι για 23 μέρες μετέτρεψε την Πλατεία Συντάγματος σε προσκύνημα στον άνθρωπο, στον πατέρα, στον αγωνιστή.

Και έδειξε τον δρόμο. Αυτοί οι γονείς, όλοι οι γονείς, δεν έχουν τίποτα να χάσουν γιατί έχουν χάσει τα παιδιά τους. Κι αυτό τους κάνει επικίνδυνους για το σύστημα. Τους φοβούνται. Καλά κάνουν. Οι άνθρωποι θα νικήσουν. Τα τέρατα θα νικηθούν.

Πάνο σ’ευχαριστούμε… Θυμηθήκαμε ξανά πώς είναι να είμαστε γενναίοι.