Κάρολος Παπούλιας: Ο διεθνής παίκτης του βόλεϊ που έφτασε στην Προεδρία της Δημοκρατίας
«Όποια πέτρα κι αν σήκωνες τον έβρισκες από κάτω! Επαναστάτης, δημοφιλής, λάτρης του αθλητισμού και με αρχηγικές τάσεις». Έτσι περιέγραφαν τα προηγούμενα χρόνια τον Κάρολο Παπούλια ως παιδί και έφηβο οι παλιοί του φίλοι και οι συγγενείς που τον έζησαν από κοντά στο νησάκι των Ιωαννίνων όπου έμενε επί χρόνια.
Ο Κάρολος Παπούλιας, ο οποίος πέθανε το πρωί της Κυριακής 26 Δεκεμβρίου, δεν ήταν μόνο πολιτικός με πλούσια δράση εντός και εκτός συνόρων αλλά και ένας πολίτης με μακρά ιστορία. Υπέρμαχος της φύσης και των σπορ αλλά και πολέμιος του καπνίσματος, ο Γιαννιώτης πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας από νεαρή ηλικία δεν έκρυψε την αγάπη του για τον αθλητισμό και ιδιαίτερα για το βόλεϊ. Αθλητής του Εθνικού Γυμναστικού Συλλόγου, συμμετείχε σε όλες τις ομάδες οι οποίες από το 1953 μέχρι το 1957 κατέκτησαν τα πανελλήνια πρωταθλήματα και υπήρξε διεθνής παίκτης του βόλεϊ από το 1955 έως και το 1960.
Αρκεί να σκεφτεί κανείς πως όταν οι ναζί κατέλαβαν τη χώρα μας, εκείνος μαθήτευε ακόμη στο γυμνάσιο Πωγωνιανής. Παρ’ όλα αυτά, ήταν από τους πρώτους που πήρε όπλο στο χέρι και εντάχθηκε στην Αντίσταση κατά του εισβολέα.
Ο Κάρολος Παπούλιας γεννήθηκε στις 4 Ιουνίου 1929 στα Γιάννινα, γενέθλιο τόπο της μητέρας του. Ο πατέρας του, υποστράτηγος Γρηγόρης Παπούλιας, ήταν εύελπις της ηρωικής τάξεως του 1911 και μετείχε στη Μικρασιατική εκστρατεία του 1921. Τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο Πωγωνιανής και φοίτησε στα Γυμνάσια Πωγωνιανής, Ζωσιμαίας Ιωαννίνων, Παλαιού Φαλήρου και 7ου Παγκρατίου Αθηνών.
Το κύριο επάγγελμά του ήταν η δικηγορία. Σπούδασε νομικά στα Πανεπιστήμια Αθηνών, Μιλάνου και Κολωνίας όπου και αναγορεύθηκε διδάκτωρ της Νομικής Σχολής. Το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1967 τον βρήκε στην Ομοσπονδιακή Γερμανία. Εκεί πρωτοστάτησε στην οργάνωση της Σοσιαλιστικής Δημοκρατικής Ένωσης Εξωτερικού, η οποία οργάνωσε και κινητοποίησε τους Έλληνες εργαζομένους, φοιτητές και επιστήμονες της Δυτικής Ευρώπης εναντίον της χούντας των συνταγματαρχών. Υπήρξε επίσης ιδρυτικό μέλος της πρώτης συνδικαλιστικής αντιστασιακής οργάνωσης και ήταν ένας από τους τακτικότερους συνεργάτες της Ντόιτσε Βέλε.
Το 1974 έλαβε μέρος στις εθνικές εκλογές ως υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ στον νομό Ιωαννίνων. Δεν εξελέγη, αν και κατετάγη πρώτος σε αριθμό ψήφων του κόμματός του. Ορκίζεται για πρώτη φορά βουλευτής μετά τις εκλογές του 1977 και από τότε μέχρι και το 2004 εκλεγόταν ανελλιπώς. Από το 1981 έως το 1985, επί κυβερνήσεων Ανδρέα Παπανδρέου, διετέλεσε υφυπουργός και αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, ενώ από το 1985 έως το 1989 και από το 1993 έως το 1996 ήταν υπουργός Εξωτερικών. Ήταν ένας από τους στενότερους συνεργάτες του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος ζητούσε τακτικά τη γνώμη του για τα πάντα. Κατά τη διάρκεια της οικουμενικής κυβέρνησης διατέλεσε αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας (1989-1990). Επί πρωθυπουργίας Κώστα Σημίτη διετέλεσε πρόεδρος της Διαρκούς Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων.
Κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης υπουργικής θητείας του ταυτίστηκε με μια διορατική και πολυεπίπεδη εξωτερική πολιτική. Τη δεκαετία του 1980 πρωταγωνίστησε σε όλες τις προσπάθειες επίλυσης του Μεσανατολικού με κορυφαίο γεγονός την επιτυχή διαμεσολάβησή του για την ασφαλή αποχώρηση των εγκλωβισμένων μαχητών της παλαιστινιακής αντίστασης και του ίδιου του Αραφάτ με ελληνικά πλοία από την Τρίπολη του Λιβάνου (1983).
Απέδωσε ιδιαίτερη σημασία στη δημιουργία στέρεων σχέσεων με τον αραβικό κόσμο. Είναι δε ενδεικτική η εξομάλυνση των ελληνοαιγυπτιακών σχέσεων και η θεσμοθέτηση της τριμερούς συνεργασίας Ιράν-Αρμενίας-Ελλάδος. Συνομίλησε με 12 συνολικά υπουργούς Εξωτερικών της Τουρκίας (!) και ήταν σταθερά προσανατολισμένος στη διαρκή και επίπονη προσπάθεια εξομάλυνσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Η προσπάθεια αυτή κορυφώθηκε με την υπογραφή του Μνημονίου Παπούλια - Γιλμάζ το 1988. Υποστήριξε την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας υπό τον όρο του σεβασμού του διεθνούς δικαίου και του κοινοτικού συστήματος αξιών, κάτι το οποίο επαναλαμβάνει και τώρα στις ομιλίες του ως πρώτος πολίτης της χώρας.
Την τριετία 1993-96 υπήρξε σημαντική η συμβολή του στην έναρξη των ενταξιακών συνομιλιών της Κυπριακής Δημοκρατίας. Εκλέχθηκε για πρώτη φορά Πρόεδρος της Δημοκρατίας με 279 ψήφους στις 8 Φεβρουαρίου 2005, ύστερα από πρόταση του τότε πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του προασπίστηκε θερμά και σε όλους τους τόνους τα συμφέροντα της χώρας, ενώ δεν δίστασε να καταγγείλει φαινόμενα και συμπεριφορές στο πολιτικό σύστημα που προσβάλλουν το περί δικαίου αίσθημα των πολιτών. «Η κρίση είναι βαθιά, κυρίως επειδή έχει τρωθεί ο αξιακός κώδικας» είχε δηλώσει χαρακτηριστικά πέρυσι. Είναι ο πρώτος Πρόεδρος της Δημοκρατίας που άνοιξε τις πύλες του Προεδρικού Μεγάρου στους αντιστασιακούς, δηλώνοντας πως «οι δεξιώσεις και οι κοσμικότητες είναι ασύμβατες προς το πνεύμα του αντιδικτατορικού αγώνα, προκαλούν το κοινό αίσθημα και προσβάλλουν το μέτρο που οφείλει να καθορίζει τη συμπεριφορά του πολιτικού κόσμου».
Σε πολλές ομιλίες του έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για την οικονομία, υπογραμμίζοντας πως η δύσκολη οικονομική συγκυρία απειλεί «την κοινωνική συνοχή στον αναπτυγμένο κόσμο», ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί -σε κάθε ευκαιρία που του δόθηκε- στην ανάγκη προστασίας του περιβάλλοντος, ζητώντας να δημιουργηθεί ένα νέο πλαίσιο διεθνούς δικαίου «που θα ανακόψει τον δρόμο προς την καταστροφή».
Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.
Διαβάστε επίσης:
Απίστευτες εικόνες στο Lohan: «Ασφυκτιούσε» από κόσμο, ενώ η ΕΛ.ΑΣ. το είχε κλείσει για παραβάσεις
Αποκλειστικό Newsbomb: Νέα επέμβαση της ΕΛ.ΑΣ. στο «κλειστό» Lohan και 25.000 ευρώ πρόστιμο
Γιαννιτσά, Χριστούγεννα 1968: Η δολοφονία της όμορφης δασκάλας - «Ήθελα μόνο να την απολαύσω»
«Η Φάρμα»: Τα πρώτα πλάνα της Αγγελικής Ηλιάδη αγκαλιά με το «ξερολούκουμο»
Δημοφιλείς Ειδήσεις
