Επιστολή Κουφοντίνα με αφορμή Αντιτρομοκρατικό φεστιβάλ!

Γραπτή παρέμβαση μέσα από τις φυλακές έκανε ο Δημήτρης Κουφοντίνας με αφορμή τη διεξαγωγή του 3ου Αντιτρομοκρατικού Φεστιβάλ. Ο έγκλειστος για τη συμμετοχή του στη τρομοκρατική οργάνωση «17Ν», απέστειλε μακροσκελέστατη επιστολή (1277 λέξεων) στην οποία υμνείται, μεταξύ άλλων, η ένοπλη δράση.

«Το σημερινό μας αντάμωμα είναι γιορτή μνήμης και αντίστασης.
(…)
Σήμερα στις ελληνικές φυλακές βρίσκονται αιχμάλωτοι 51 γυναίκες και άνδρες πολιτικοί κρατούμενοι, που στη συντριπτική τους πλειονότητα αναλαμβάνουν την πολιτική τους ευθύνη, είτε υπερασπίζονται την οργάνωσή τους, είτε την ιδιαίτερη πολιτική τους ταυτότητα και δράση.

Απέναντί τους έχει ξεκινήσει ήδη μια σειρά πολιτικών δικών. Η εξουσία διεξάγει ήδη την πρώτη δίκη αυτής της σειράς με τον δικό της αυταρχικό και εκδικητικό τρόπο, μια δίκη-πιλότο, δοκιμαστική εφαρμογή αυτών που έπονται. Μέσα σε εκκωφαντική σχεδόν σιωπή, και αυτό δεν είναι ακριβώς μια νίκη του κινήματος.

Στην Ελλάδα, αφενός ιστορικοί λόγοι, αφετέρου η πρακτική παλιότερων ένοπλων οργανώσεων και η δράση των παλιότερων κινήσεων αλληλεγγύης, καθώς και η συγκυρία της σημερινής κρίσης, έχουν δημιουργήσει ένα πολιτικο-ιδεολογικό κεφάλαιο συμπάθειας στους πολιτικούς κρατούμενους, το οποίο αποτελεί βάση για την ανάπτυξη συγκεκριμένου κινήματος αλληλεγγύης ενόψει των πολιτικών δικών, αλλά και αυτόνομη αξία-δείκτη που σηματοδοτεί συμβολικά βαθιές αντισυστημικές διαθέσεις.

Το κεφάλαιο αυτό δεν πρέπει να χτυπιέται, να αναλίσκεται και να καταστρέφεται, με ευθύνη των απέξω, των εγκλείστων, και ενίοτε κάποιων που κινούνται από τις δύο μεριές του τοίχου και μιλούν εξ ονόματος των κρατούμενων, αλλά χρειάζεται να συνδεθεί, να διοχετεύεται όσο είναι δυνατόν σε ζωντανές πλευρές του κοινωνικού κινήματος.

Οι πολιτικοί κρατούμενοι είναι αιχμάλωτοι του κοινωνικού πολέμου, όμηροι της σύγκρουσης στα κοινωνικά σύνορα, προωθημένοι μαχητές για τα λαϊκά συμφέροντα. Γι αυτό, ως πολιτικοί κρατούμενοι, αντιμετωπίζουν παραδειγματικά το υψηλότεροεπίπεδο καταστολής. Δικάζονται κάτω από ειδικές συνθήκες, από ειδικά δικαστήρια εκτάκτων μέτρων, ως κοινοί παραβάτες, ενώ το σύνολο των εξουσιών με όπλα το ψεύδος και τη συκοφαντία προσπαθούν να υψώσουν ιδεολογικά τείχη, να αποκόψουν τους πολιτικούς κρατούμενους από την κοινωνία.

(…)

Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι
Συντρόφισσα Ίρμα
Σύντροφε Γκαμπριέλ
Σύντροφε Αντρέας

Ανταμωθήκαμε εδώ, σ’ έναν τόπο που ζει μια απ’ τις ζοφερές περιόδους της ιστορίας του. Όπου ίσως η πιο επιθετική, αδίστακτη, αρπακτική, κυνική και αμοραλιστική άρχουσα τάξη που έχει γνωρίσει η χώρα, μας οδηγεί σε νέα εποχή υποτέλειας, λεηλατεί, εξαθλιώνει, ξεπουλά τα πάντα, κουρελιάζει την αξιοπρέπεια, απειλεί την ιδιοσυστασία, την ίδια την υπόσταση του ελληνικού λαού. Και δεν θα σταματήσει πουθενά όσο δεν βρίσκει αποτελεσματική αντίσταση όσο δεν υψώνονται παντού αναχώματα, να σταματήσει η ζοφερή πορεία στην καταστροφή.

Ανταμωθήκαμε εδώ να τα πούμε, να βάλουμε κάτω εμπειρίες, σκέψεις, όνειρα, ουτοπίες. Τα χρόνια της φωτιάς, του μπαρουτιού, της ελπίδας, της βιασύνης μη χαθεί το ραντεβού με την επανάσταση, μην αργήσει η έφοδος στον ουρανό. Κι ύστερα τα μολυβένια χρόνια, της σκληρής αναμέτρησης, του απολογισμού…

Μια περιήγηση στη συλλογική μνήμη, αλλά για να οργανώσουμε την αντίσταση, να καταλάβουμε τις τωρινές μάχες, τις μορφές και τους τρόπους να τις διεξάγουμε. Γιατί δεν σταματάμε να μισούμε το σύστημα της βίας, της αδικίας, των σφαγών. Δεν σταματάμε να αγαπάμε, δεν σταματάμε να ονειρευόμαστε, δεν σταματάμε να πολεμάμε…»