Κουβέλης: Συμφωνία το συντομότερο δυνατό

Ο κ. Κουβέλης προσθέτει ότι είναι επείγουσα η ανάγκη να επανέλθει η χώρα σε κανονικούς ρυθμούς για να ξεκινήσει η ανάπτυξη, ασκεί κριτική για μεγάλης διάρκειας καθυστερήσεις για τη συμφωνία-γέφυρα, ενώ εκτιμά ότι εφόσον επιτευχθεί θα έχει δύο στάδια. Το πρώτο τις προσεχείς μέρες, με την ανάληψη από την κυβέρνηση μέτρων για να εκταμιευτεί ένα μέρος από τη δόση των 7,2 δισ. και το δεύτερο το φθινόπωρο όπου θα ανοίξουν τα μεγάλα θέματα των εργασιακών σχέσεων και του ασφαλιστικού.

Ο πρόεδρος τη ΔΗΜΑΡ τονίζει ότι η συμφωνία πρέπει να εγκριθεί από το σύνολο ή τον μέγιστο αριθμό βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί σε διαφορετική περίπτωση, «βλέπω εξελίξεις», όπως αναφέρει. Σχετικά με τις διαφορετικές απόψεις και τις διαφοροποιήσεις κορυφαίων υπουργών και θεσμικών παραγόντων, ο κ. Κουβέλης σημειώνει ότι συνιστούν πρόβλημα στην κυβέρνηση, αλλά υποστηρίζει ότι «η ίδια η πραγματικότητα θα διαμορφώσει τις συνθήκες για να ψηφισθεί».

Όσον αφορά στο μέλλον της ΔΗΜΑΡ, ο Φώτης Κουβέλης επανέλαβε ότι δεν θα είναι υποψήφιος για την ηγεσία του κόμματος στο επικείμενο Συνέδριο και πως προωθεί την ανανέωση, παραδέχεται ότι ηττήθηκε βαρύτατα η ΔΗΜΑΡ ως κόμμα, όχι όμως το πρόγραμμα και η πολιτική της που παραμένουν επίκαιρα. Επίσης, υποστήριξε την ανάγκη ευρύτερων συνεργασιών των δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού σε προγραμματική βάση.

Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη του κ. Κουβέλη στον Μ. Μιχαήλ

Ερ: Κύριε πρόεδρε πώς εκτιμάτε τη στάση της κυβέρνησης μέχρι τώρα στις διαπραγματεύσεις; Τη στάση των εταίρων δανειστών; Εκτιμάτε ότι θα έχουμε τελικά μια συμφωνία που όλοι αναμένουμε για να λήξει η αβεβαιότητα;

Απ: Έχει καθυστερήσει πάρα πολύ η συμφωνία, η τελική συμφωνία που πρέπει να υπάρξει. Βεβαίως, η συμφωνία-γέφυρα, η οποία υπήρξε μετά την 20η Φεβρουαρίου, ήταν μεγάλης διάρκειας και είχε και τη μεγάλη έλλειψη ότι δεν εξασφάλιζε τη χρηματοδοτική ενίσχυση της χώρας, με αποτέλεσμα σήμερα -τέσσερις μήνες μετά τις εκλογές- η αγορά, η ελληνική οικονομία να βρίσκεται σε ασφυξία ρευστότητας. Ήταν επίσης πάρα πολύ σωστό το γεγονός ότι αναδείχθηκε, στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης με τους εταίρους, με τους δανειστές μας, η μεγάλη κοινωνικοπολιτική διάσταση που έχει το όλο ζήτημα. Πρέπει η συμφωνία να υπάρξει και να υπάρξει στο πλαίσιο ενός συγκερασμού των απόψεων, δημοκρατικού συγκερασμού μεταξύ των δανειστών -ιδιαίτερα των ευρωπαίων εταίρων μας- και της ελληνικής κυβέρνησης. Χωρίς να υποτιμώ τις επιμέρους ρυθμίσεις που είναι σημαντικού χαρακτήρα, πρέπει η συμφωνία να υπάρξει, να προχωρήσει, έτσι ώστε η χώρα να μπει σε μια κανονικότητα, με την έννοια να ξεκινήσει και η αναπτυξιακή διαδικασία και να μπορέσει ο τόπος να κινηθεί στην έξοδο από τα αδιέξοδα στα οποία βρίσκεται.

Ερ: Συμμερίζεστε τις απόψεις ότι η ελληνική κυβέρνηση που εκλέχθηκε, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν ανέτοιμη για μια τέτοια διαπραγμάτευση, αλλά και οι εταίροι από την άλλη μεριά δεν μετακινήθηκαν ρούπι -να το πω έτσι- μπροστά στις απαιτήσεις που είχαν και το προηγούμενο διάστημα;

Απ: Οι μεν εταίροι μας δείχνουν μια ανελαστικότητα, δείχνουν μια εμμονή, που πάρα πολλές φορές αυτή η εμμονή δεν έχει σχέση με το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας και με την ανάγκη των μεταρρυθμίσεων, αλλά πρόκειται για μια εμμονή ιδεολογικοπολιτικού χαρακτήρα, για παράδειγμα έχουν παντελώς άδικο, εμμένουν απαράδεκτα οι εταίροι στα ζητήματα των εργασιακών δικαιωμάτων, των ομαδικών απολύσεων, της μη επεκτασιμότητας των συλλογικών διαπραγματεύσεων, όπως επίσης εμμένουν -θα έλεγα άστοχα- ότι πρέπει άμεσα να ανοίξει το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα. Πρέπει να ανοίξει ως ζήτημα, αλλά, κύριε Μιχαήλ, για να ανοίξει χρειάζεται και χρόνος και πρέπει να αντιμετωπιστούν για το κοινωνικοασφαλιστικό μας σύστημα όλες οι παράμετροι οι οποίες υπάρχουν. Σε μια χώρα όπου έχεις 1,5 εκατομμύριο ανέργους, όπως είναι η Ελλάδα, σε μια χώρα όπου έχεις βαθιά ύφεση δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις το κοινωνικοασφαλιστικό παρά μόνο αντιμετωπίζοντας το σύνολο των διαστάσεων και των παραμέτρων που έχει. Από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση στο πλαίσιο αυτής της διαπραγματευτικής διαδικασίας έδειξε ταλαντεύσεις, υπαναχωρήσεις και αυτό ήταν κακός σύμβουλος για την ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης και εντέλει της συμφωνίας που πρέπει να υπάρξει, γι αυτό σας είπα λίγο πριν, πρέπει πριν να βιαστεί η κυβέρνηση -και πρέπει στο πλαίσιο ενός δημοκρατικού συγκερασμού- να υπάρξουν μετακινήσεις και από την πλευρά των εταίρων, και η χώρα μας με σαφήνεια να διεκδικήσει εκείνα τα οποία οφείλει να διεκδικήσει και βεβαίως να αρνηθεί -και καλά κάνει στο βαθμό που τα αρνείται- τα υφεσιακά μέτρα. Διότι αν υπάρξουν υφεσιακά μέτρα, είναι πάρα πολύ απλό, θα τροφοδοτηθεί ακόμη περισσότερο ο φαύλος κύκλος της ύφεσης, κατά συνέπεια δεν θα αντιμετωπιστεί ούτε στοιχειωδώς το μεγάλο ζήτημα της ανεργίας.

Ερ: Πολλοί λένε ότι οι εξελίξεις όπως έχουν γίνει και οι διαφωνίες που έχουν προκύψει στο κυβερνητικό στρατόπεδο προμηνύουν πολιτικές εξελίξεις με τον έναν ή τον άλλο τρόπο -θέλετε τώρα, θέλετε προς το φθινόπωρο, δεν θα μπορέσει η κυβέρνηση να διαχειριστεί την όποια συμφωνία και θα έχουμε ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις, πιθανόν και εκλογές ή δημοψήφισμα, ανάλογα τι θα επιλέξει ο πρωθυπουργός. Συμμερίζεστε εσείς τέτοιες εκτιμήσεις;

Απ: Ήδη καταγράφονται στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος, του ΣΥΡΙΖΑ, διαφορετικές απόψεις, διαφωνίες, άλλοτε με μικρότερη, άλλοτε με μεγαλύτερη ένταση. Εκείνο το οποίο θα σας πω, κύριε Μιχαήλ, είναι ότι όποια συμφωνία έρθει από την πλευρά της κυβέρνησης πρέπει να εξασφαλίσει τον μέγιστο αριθμό αν όχι το σύνολο των ψήφων των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ. Εάν δεν επιτευχθεί αυτή η ψηφοφορία, να εκφράσει δηλαδή το σύνολο των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, τότε είναι μπροστά μας οι εξελίξεις.

Ερ: Είναι πολύ μεγάλη η ρευστότητα και εύκολα αναρωτιέται ο πολίτης πώς θα λύσουμε το πρόβλημα πολιτικά για τη χώρα; Βλέπετε εσείς να υπάρχουν διέξοδοι;

Απ: Διέξοδος μπορεί να υπάρξει. Υπάρχει διέξοδος, υπό την προϋπόθεση ότι θα εξασφαλιστεί αυτό το μείζον ζήτημα για το οποίο λίγο πριν σας μίλησα, δηλαδή η ολοκλήρωση μιας συμφωνίας με τους εταίρους μας, προκειμένου -και είναι κρίσιμη η λέξη- η χώρα να μπει στην κανονικότητα της πολιτικής της. Η συμφωνία εκτιμώ ότι θα είναι σε δυο στάδια: θα υπάρξει μια συμφωνία, η οποία θα έχει κάποια μέτρα προκειμένου να εκταμιευτεί προς την Ελλάδα ένα μέρος από τα 7,5 περίπου δισεκατομμύρια, και ένα δεύτερο μέρος της συμφωνίας θα είναι περί τα τέλη του Σεπτέμβρη αρχές του Οκτωβρίου, όπου εκεί θα τεθούν πράγματι και τα μεγάλα ζητήματα. Κατά συνέπεια, η κανονικότητα της πολιτικής ζωής του τόπου και της κοινωνικής πολιτικής είναι συνάρτηση του μεγέθους που λέγεται ολοκλήρωση της συμφωνίας.

Ερ: Το γεγονός ότι βλέπουμε την πρόεδρο της Βουλής , τον υπουργό Οικονομικών, άλλους υπουργούς να αυτονομούνται, να ακολουθούν ένα δικό τους αυτόνομο δρόμο, και όχι μέσα στο γενικότερο κυβερνητικό πλαίσιο, αυτό δεν δείχνει μια εικόνα εσωτερικής ανατάραξης στην κυβέρνηση που μπορεί να προκαλέσει από μόνη της εξελίξεις;

Απ: Πρέπει κανείς να αξιολογήσει αυτό το στοιχείο στο οποίο αναφερθήκατε, της πολυγλωσσίας ή της πολυφωνίας των διαφορετικών απόψεων στη βάση και του πώς συντίθεται και πώς συγκροτείται η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Έχω όμως την εκτίμηση ότι η ίδια η πραγματικότητα θα διαμορφώσει συνθήκες έτσι ώστε η συμφωνία η οποία θα υπάρξει να ψηφιστεί και να ψηφιστεί από το μέγιστο τουλάχιστον μέρος των βουλευτών της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Βεβαίως υπάρχει ο κυβερνητικός εταίρος που λέγεται ΑΝΕΛ, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, όπου και εκεί τα πράγματα πρέπει να καταλαγιάσουν και πρέπει να εξασφαλίσουν μια σαφήνεια αναφορικά με το τι θα πράξουν και οι βουλευτές των Ανεξάρτητων Ελλήνων.

Ερ: Ας έρθουμε λίγο στα θέματα της ΔΗΜΑΡ. Εσείς αποφασίσατε να μην ξαναείστε υποψήφιος, το κόμμα πάει σε ένα συνέδριο για να εκλέξει μια νέα ηγεσία. Πώς φαντάζεστε την επόμενη μέρα και -ενόψει αυτών των εξελίξεων που συζητάμε- τον ρόλο της ΔΗΜΑΡ; Και του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού;

Απ: Πρέπει να σας πως ευθύς εξαρχής, απαντώντας στο ερώτημά σας, ότι εγώ προωθώ την ανανέωση, ξεκινώντας από τον πρόεδρο ή την πρόεδρο του κόμματός μας και φθάνοντας στην ανανέωση και στα άλλα όργανα της Δημοκρατικής Αριστεράς. Η Δημοκρατική Αριστερά ως κόμμα ηττήθηκε στις εκλογές, κύριε Μιχαήλ. Ηττήθηκε βαρύτατα, πήρε ένα πολύ-πολύ μικρό ποσοστό, διότι ένας μεγάλος αριθμός ψηφοφόρων έφυγε και πήγε προς τον ΣΥΡΙΖΑ, ένας άλλος μικρότερος προς το Ποτάμι. Δεν ηττήθηκε, όμως, η πολιτική της ΔΗΜΑΡ. Δεν ηττήθηκε το πρόγραμμά της. Ηττήθηκε το κόμμα, και για λόγους αντικειμενικούς, αλλά και εξαιτίας υποκειμενικών αδυναμιών και δικών μας ευθυνών που είχε το κόμμα μας, η Δημοκρατική Αριστερά. Σε ό,τι αφορά την ανανέωση της ηγεσίας της Δημοκρατικής Αριστεράς, νομίζω ότι το συνέδριό μας που θα πραγματοποιηθεί 5, 6 και 7 Ιουνίου, θα αποφασίσει δημοκρατικότατα, συλλογικότατα, υπηρετώντας την ενότητα και την αποτελεσματικότητα του κόμματος, όσο και τη διαδικασία επαναφοράς της Δημοκρατικής Αριστεράς στην πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου. Εγώ θα είμαι στα όργανα του κόμματος, θα παραμείνω στην πρώτη γραμμή της πολιτικής, και μέσα στο κόμμα μου, με τη συλλογικότητα της Δημοκρατικής Αριστεράς, και ευρύτερα, στην πολιτική ζωή του τόπου.

Ερ: Βλέπετε στον χώρο του λεγόμενου δημοκρατικού σοσιαλισμού, της σοσιαλδημοκρατίας που έχει ευρωπαϊκό προσανατολισμό, να υπάρχουν οι συνθήκες αυτή τη στιγμή για συνεργασία, ή ότι μπορεί να προκύψουν, ώστε να βρει μια κοινή περπατησιά;

Απ: Ο χώρος του δημοκρατικού σοσιαλισμού και πρέπει να υπάρξει συγκροτημένος, και πρέπει να υπάρξει συνεργαζόμενος, και πρέπει να υπάρξει με δράση. Αλλά για να μπορέσει να μορφοποιηθεί αυτός ο χώρος του δημοκρατικού σοσιαλισμού, ξέρετε δεν επιλέγω -το επισημάνατε- τον όρο κεντροαριστερά διότι είναι πολύ μακρινό το παρελθόν που μιλούσε η χώρα για την κεντροαριστερά, είναι άλλα τα πράγματα. Αλλά για να συγκροτηθεί ένας χώρος του δημοκρατικού σοσιαλισμού προϋποθέτει την προγραμματική συμφωνία και την απαγκίστρωση των δυνάμεων που αναφέρονται στην κεντροαριστερά ή στον δημοκρατικό σοσιαλισμό από τη νεοφιλελεύθερη πολιτική και τις νεοφιλελεύθερες οδηγίες, συνταγές, και κυρίως την ασκούμενη πολιτική. Γιατί απέτυχαν οι προηγούμενες προσπάθειες που έγιναν είτε με τη μορφή των 58 είτε με άλλων κινήσεων; Ξέρετε γιατί απέτυχαν; Απέτυχαν διότι δεν εξασφάλιζαν το κοινό πολιτικό περιεχόμενο. Την κοινή προγραμματική βάση.