Τι κρίμα για την Ελλάδα μας...
Χωρίς σχόλιο, χωρίς παρέμβαση από την πλευρά μου, χωρίς να διορθώσω τίποτα στο κείμενο που θα διαβάσετε σήμερα θέλω απλά να καταλάβετε γιατί αυθόρμητα μου ήρθε να βάλω τίτλο στο σημερινό editorial «Τι κρίμα για την Ελλάδα μας...»
Διαβάστε τι μου έγραψε ο Γιώργος Δημ.(θέλει να κρατηθεί μυστικό το επίθετό του από την Ισπανία).
«Είμαι 33 χρονών και ζω εδώ και 10 χρόνια στην Ισπανία. Είναι τόσα πολλά αυτά που βλέπω και μου προκαλούν θλίψη που πρέπει σε κάποιον να τα πω. Εδώ στην Ισπανία λοιπόν καμαρώνουν για τον Θερβάντες και τον Πικάσο. Αυτούς έχουν. Μόνο αυτούς. Αλλά τους προβάλουν. Φτιάχνουν μουσεία για να δείξουν το ΤΙΠΟΤΑ, ωράρια για να μπορεί να πάει ο κόσμος να δει το ΤΙΠΟΤΑ. Αυτά έχουν και τα προβάλουν.
Πηγαίνετε στη Βεργίνα να δείτε τα χόρτα που έχουν φτάσει τα 2 μέτρα. Ποιος τουρίστας θα πάει και τι θα δει. Υπάρχει μια πινακίδα, μια επεξήγηση για το τι βλέπουν, πληροφορίες σε τουλάχιστον 3 γλώσσες. Χρειάζεται «τεχνογνωσία» για να κόψεις τα χόρτα και να βάλεις έναν υπάλληλο, από τους εκατοντάδες που πλεονάζουν στο δημόσιο; Άλλα ξέχασα, ποιος δημόσιος υπάλληλος που μπήκε με «πολιτικό δόντι» θα πάει να μείνει σε ένα χωριουδάκι δίπλα στη Βεργίνα; Όλοι θέλουν την «πολυτέλειά» τους, στην πόλη.
Κι όμως η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι η Ελλάδα μόνο με τις ομορφιές που έχει θα μπορούσε να ζει με τον τουρισμό. Πριν από ένα μήνα ήμουν σε μια περιοχή της Ανδαλουσίας. Ένα σύνολο χωριών, μακριά από τη θάλασσα τα οποία έχουν αναπτυχθεί προκειμένου να προσελκύσουν τουρίστες το χειμώνα. Με δραστηριότητες όπως ιππασία, ποδηλασία, ράφτινγκ, κτλ. Αλλά με ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΕΣ δραστηριότητες. Όχι τον κυρ Βασίλη που έχει δυο άλογα και τα εκμεταλλεύεται χωρίς στοιχειώδη μέτρα ασφάλειας. Με υπηρεσίες που σέβονται τον τουρίστα, με τιμές λογικότατες, με ξενοδοχεία, εστιατόρια, κτλ. Χωριά όπως θα μπορούσε να είναι ο Γάζωρος, η Πρώτη και ο Ροδολίβος Σερρών (παραδείγμα εντελώς τυχαία) και να προβάλουν τον ακανέ, και τόσα ακόμη. Κάθε φορά που βλέπων κάτι καινούριο, με πιάνει θλίψη. Γιατί ξέρω ότι θα ΜΠΟΡΟΥΣΕ να γίνει και στην Ελλάδα μας αυτό. Αλλά...
Με τιμή Γιώργος Δημ ....»