Δυστυχώς πρέπει να φθάσει στον πάτο μια κοινωνία για να ανακαλύψει την ευαισθησία της και την ανθρωπιά της.
Δυστυχώς έπρεπε να αρχίσουν να αυτοκτονούν απελπισμένοι άνθρωποι ή να πεθαίνουν άλλοι γιατί δεν έβρισκαν τα φάρμακά τους για να κάνουν αυτό που έπρεπε να έχουμε κάνει εδώ και χρόνια: Να δίνουμε κάτι από το περίσσευμά μας και κυρίως από το άχρηστο περίσσευμά μας.
Μαθαίνω λοιπόν ότι από ιδιωτική πρωτοβουλία κάποιων ευαίσθητων και επώνυμων κυριών της Αθήνας, δημιουργείται ένας φορέας υποδοχής φαρμάκων που λείπουν από τα φαρμακεία ή δεν μπορούν να τα πληρώσουν άνεργοι και φτωχοί συνταξιούχοι και κυρίως καρδιοπαθείς και καρκινοπαθείς που κινδυνεύουν να πεθάνουν.
Φάρμακα δηλαδή που υπάρχουν αχρησιμοποίητα σε κάποια συρτάρια οικογενειών – είτε γιατί ο ασθενής που τα έπαιρνε έγινε καλά και του περίσσεψαν κάποια, είτε γιατί ο ασθενής έφυγε από τη ζωή χωρίς να προλάβει να πάρει τα φάρμακα που είχε στο σπίτι του.
Αυτά λοιπόν τα περισσευούμενα αλλά άχρηστα πια φάρμακα για ορισμένες οικογένειες, θα παραδίδονται στον κοινωνικό φορέα που θα τα διαθέτει αμέσως δωρεάν σε αυτούς που τα έχουν ανάγκη.
Η δημιουργία του φορέα αυτού της αλληλεγγύης θα ανακοινωθεί εντός της εβδομάδας.
Κάλλιο αργά παρά ποτέ που λέει και η λαϊκή παροιμία. Αλλά μερικές φορές το αργά μπορεί να γίνει και πολύ νωρίς για να σωθούν κάποιοι άνθρωποι.
