Στον ρυθμό του Τραμπ κινείται ο πλανήτης - Σε διπλωματική νωθρότητα η Ευρώπη
Την πόρτα της εξόδου από τις διαβουλεύσεις για την επίτευξη εκεχειρίας στην Ουκρανία έδειξε ο Αμερικανός πρόεδρος στον Βολοντίμιρ Ζελένσκι με δηλώσεις που απέχουν πολύ από την παραδοσιακή διπλωματική γλώσσα.
Οι αναφορές του ότι ο Ζελένσκι είναι δικτάτορας χωρίς εκλογές αφού η θητεία του έληξε τον περασμένο Μάϊο αλλά και οι καταγγελίες ότι πολλά από τα χρήματα που δόθηκαν από τις ΗΠΑ προς το Κίεβο, δεν υπάρχει ενημέρωση για το πού διοχετεύτηκαν, δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια ότι ο Ζελένσκι θα μπορέσει να σηκώσει μόνος του ανάστημα στις δύσκολες διαπραγματεύσεις. Κι αυτό διότι οι Αμερικανοί υπολογίζουν την Ουκρανία, αλλά όχι τον ίδιο τον Ζελένσκι. Έτσι, η βοήθεια από την Ευρώπη αποτελεί μονόδρομο για την πολιτική του επιβίωση.
Και η Ευρώπη όμως, ακόμη δεν έχει σαφές πλάνο στο πώς θα κινηθεί, διότι η φωνή της δεν είναι ενιαία και κυρίως υπάρχει ελπίδα ότι μια ειρηνευτική συμφωνία θα μπορούσε να οδηγήσει σε υψηλότερες ροές ρωσικού φυσικού αερίου και κατά συνέπεια χαμηλότερες τιμές ενέργειας. Eίναι ενδεικτική η ξεκάθαρη αναφορά του πρωθυπουργού: «Έχω μιλήσει πολλές φορές για την ανάγκη η Ευρώπη να ξυπνήσει από τον γεωπολιτικό και οικονομικό λήθαργο στον οποίο, δυστυχώς, έχει περιέλθει εδώ και αρκετό καιρό. Και, δυστυχώς, οι πρόσφατες εξελίξεις και αυτή η διαφορετική θεώρηση των πραγμάτων από τις ΗΠΑ μας υποχρεώνουν όχι μόνο να δούμε την αλήθεια κατάματα, αλλά και να κινηθούμε με μια πολύ μεγάλη ταχύτητα και να υλοποιήσουμε αποφάσεις τις οποίες τις συζητούμε εδώ και πολύ καιρό».
Στον χάρτη ασφαλώς υπάρχει ο Πούτιν, ο οποίος όσο και αν οι συνθήκες τον ευνοούν, είναι σκληρός παίκτης. Μια εκεχειρία που δεν θα ικανοποιεί τις βασικές απαιτήσεις του για την ασφάλεια και την κυριαρχία της Ουκρανίας πιθανότατα δεν θα μπορέσει να την κάνει αποδεκτή για πολύ καιρό. Μια συμφωνία εις βάρος της Ρωσίας θα διατηρούσε τον κίνδυνο αναζωπύρωσης των συγκρούσεων στο μέλλον, ενώ μια κακή συμφωνία εις βάρος της Ουκρανίας με ανεπαρκείς εγγυήσεις ασφαλείας, θα μπορούσε να θέσει σοβαρά ερωτήματα για τη μελλοντική ασφάλεια όλη της Ευρώπης. Βέβαια και εκείνος πιέζεται λόγω του πληθωρισμού, των υψηλών δαπανών για τον πόλεμο αλλά και των απωλειών σε ανθρώπινο δυναμικό. Ένα χαρτί που «παίζει» πολύ στο διπλωματικό πόκερ είναι η πιθανή ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Το Κίεβο ασφαλώς το θέλει. Για τη Μόσχα αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο, διότι το θεωρεί ως υπαρξιακή απειλή για τη δική της ασφάλεια. Ο Τραμπ, που δεν έχει και σε μεγάλη υπόληψη το ΝΑΤΟ, συμφωνεί με τον Πούτιν.
Η χθεσινή δεύτερη σύνοδος στο Παρίσι που συγκάλεσε ο Εμανουέλ Μακρόν δεν έβγαλε και πάλι «λευκό καπνό». Και ας συμμετείχαν χώρες που δεν ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως ο Καναδάς και η Νορβηγία. Οι ηγέτες εξετάζουν πλέον να προχωρήσουν στη σύγκληση συνόδου κορυφής και να επιχειρήσουν να καταλήξουν σε συμπεράσματα και στους τρόπους αντίδρασης στις κινήσεις των ΗΠΑ, έχοντας πλέον τη βεβαιότητα ότι η έκβαση του πολέμου στην Ουκρανία θα επηρεάσει και θα διαμορφώσει την ασφάλεια ολόκληρης της Ευρώπης για τις επόμενες γενιές.