Ο πατέρας μου μού έμαθε ότι πατριωτισμός δεν είναι το μίσος για τον άλλον
Εκτός από τους «επαγγελματίες πατριώτες», κάποιοι αφιέρωσαν αφιέρωσαν όντως τη ζωή τους στην υπεράσπιση της πατρίδας και είχα την τύχη να με μεγαλώσει ένας από αυτούς.
Με το που μαθαίνει κάποιος ότι έχεις μεγαλώσει σε μια στρατιωτική οικογένεια, και ειδικά του Πολεμικού Ναυτικού, ξαφνικά είναι σαν να ανοίγει ένας σύρτης και να ξεχύνονται πολλαπλάσιες ερωτήσεις. Η οπτική γωνία με την οποία παρατηρείς τα πράγματα βρίσκεται στους αντίποδες της αντίληψης που έχει το μεγαλύτερο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Δεν είναι ούτε καλύτερη, ούτε χειρότερη, είναι απλά διαφορετική.
«Τι έγινε στα Ίμια;» «Ήσουν στην Κύπρο στα γεγονότα της Δερύνειας;» «Είναι αυστηρός;» «Τι πιστεύει για τα κοινωνικοπολιτικά θέματα;» Είναι μόνο μερικές από τις πιο χιλιοακουσμένες απορίες που έχω ακούσει και δεν έχω βαρεθεί ακόμα να απαντάω. Τα στεγανά μεταξύ στρατιωτικών και της υπόλοιπης κοινωνίας είναι ακόμα σθεναρά. Ούτε η υποχρεωτική στρατιωτική θητεία και η όσμωση που αυτή επιτρέπει, αλλά ούτε και η πολιτειακή και δημοκρατική σταθερότητα που μας έχει κληροδοτήσει η μεταπολίτευση τα έχει εξαλείψει.
Διαβάστε περισσότερα στο Ratpack.gr
Δημοφιλείς Ειδήσεις
