Μυστηριώδες δακτυλικό αποτύπωμα βρέθηκε σε αρχαία σφραγίδα στην Ιερουσαλήμ

Ένα μικρό θραύσμα πηλού, ηλικίας άνω των 2.600 ετών, ήρθε στο φως κατά τη διάρκεια αρχαιολογικής ανασκαφής στην Ιερουσαλήμ, φέρνοντας στο προσκήνιο έναν εντυπωσιακό συνδυασμό ιστορίας, πίστης και βιβλικών προφητειών. Πρόκειται για μια σφραγίδα – ή βούλα – με επιγραφή στα αρχαία εβραϊκά, στην οποία, όπως αποκάλυψαν οι αρχαιολόγοι, διατηρείται και ένα δακτυλικό αποτύπωμα, σχεδόν αόρατο με γυμνό μάτι.

Η σφραγίδα εντοπίστηκε κοντά στο Όρος του Ναού – έναν από τους πιο ιερούς τόπους της Ιερουσαλήμ – και φέρει την επιγραφή: «Ανήκει στον Γιεντάγια (γιο του) Ασαγιάχου». Η αναφορά αυτή έχει προκαλέσει έντονο ενδιαφέρον, καθώς ενδέχεται να συνδέεται άμεσα με βιβλικά πρόσωπα της εποχής του βασιλιά Ιωσία, όπως καταγράφονται στο Δεύτερο Βιβλίο των Βασιλέων και στα Χρονικά.

Κατά την περίοδο αυτή, σύμφωνα με τις Γραφές, ανακαλύφθηκε εντός του Ναού του Σολομώντα ένας αρχαίος κύλινδρος – πιθανόν πρόδρομος του Δευτερονομίου – με προφητείες που προμήνυαν καταστροφή για τον λαό του Ιούδα. Ο Ιωσίας, συγκλονισμένος από το περιεχόμενό του, απέστειλε στενούς συνεργάτες του, μεταξύ των οποίων και έναν αξιωματούχο ονόματι Ασαγιάχου, για να ερευνήσουν την αυθεντικότητα και να προχωρήσουν σε θρησκευτικές μεταρρυθμίσεις.

Εάν ο πατέρας του Γιεντάγια που αναγράφεται στη σφραγίδα ταυτίζεται με αυτόν τον βιβλικό Ασαγιάχου, τότε το εύρημα αποκτά εξαιρετική σημασία – όχι μόνο διοικητική αλλά και θεολογική.

Αυτό που καθιστά τη σφραγίδα ακόμη πιο μοναδική είναι το διακριτικό δακτυλικό αποτύπωμα που διατηρείται στην επιφάνειά της. Κατά τους ειδικούς του Temple Mount Sifting Project, πρόκειται πιθανότατα για το αποτύπωμα του ίδιου του Γιεντάγια, την ώρα που σφράγιζε κάποιο αγαθό – όπως σιτηρά ή μέλι – για τον Ναό. Μια απλή, καθημερινή κίνηση που μετατράπηκε, ωστόσο, σε διαχρονικό τεκμήριο.

Οι επιστήμονες εκτιμούν πως τέτοιου είδους σφραγίδες χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά από μέλη της διοικητικής ελίτ – υψηλόβαθμους κρατικούς ή θρησκευτικούς αξιωματούχους. Ο Γιεντάγια θα μπορούσε να ήταν διαχειριστής ιερών αποθεμάτων ή ακόμη και προφήτης, προσδίδοντας στο αποτύπωμά του χαρακτήρα ανθρώπινης υπογραφής σε ένα εν δυνάμει θεϊκό γεγονός.

Το χρονικό σημείο της ανακάλυψης δεν περνά απαρατήρητο. Οι εξελίξεις στον σύγχρονο κόσμο, με πολεμικές συρράξεις, οικολογικές κρίσεις και θρησκευτικές εντάσεις, επαναφέρουν στο προσκήνιο ερωτήματα για το αν οι προφητείες εκείνης της εποχής μιλούν και στο σήμερα.

Η Ιερουσαλήμ – διαχρονικά σταυροδρόμι θρησκειών, πολιτισμών και εσχατολογικών αφηγήσεων – είναι ο τόπος όπου η ιστορία, η πίστη και ο μύθος συναντώνται. Στο επίκεντρο αυτής της σύμπτωσης, η σφραγίδα του Γιεντάγια εγείρει νέα ερωτήματα: Μπορεί ένα τόσο μικρό αντικείμενο να μεταφέρει τόσο βαριά νοήματα; Ήταν, άραγε, προειδοποίηση, σημάδι ή απλώς μια μαρτυρία μιας καθημερινής πράξης;

Σε έναν κόσμο που κινείται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, αυτό το μικροσκοπικό ίχνος από πηλό μάς προσκαλεί να σταθούμε, να κοιτάξουμε πίσω και να στοχαστούμε. Όχι μόνο για το παρελθόν, αλλά και για τη θέση μας μέσα σε αυτό.