Οι γλάροι φοβούνται και απομακρύνονται όταν τους φωνάξουμε, δείχνει μελέτη
Η ανθρώπινη φωνή αρκεί για να αποθαρρύνει τους «θρασείς» γλάρους που συνηθίζουν να αρπάζουν τρόφιμα σε παραθαλάσσιες πόλεις, σύμφωνες με πρόσφατες έρευνες του επιστημονικού περιοδικού «Biology Letters».
Η φωνή του ανθρώπου σε υψηλή ένταση σε συνδυασμό με την επιτακτικότητα αποτελεί το απόλυτο κόλπο. «Το να τους μιλάς ίσως τους σταματήσει για λίγο, αλλά το να φωνάζεις είναι πολύ πιο αποτρεπτικό και τους κάνει να πετούν μακριά», δήλωσε η Νέλτζε Μπούγκερτ από το Κέντρο Οικολογίας και Διατήρησης του Πανεπιστημίου του Έξετερ.
Οι ερευνητές τοποθέτησαν πατάτες τηγανητές μέσα σε ένα δοχείο σε παράκτιες πόλεις της νοτιοδυτικής Αγγλίας και μελέτησαν πώς 61 γλάροι αντιδρούσαν σε ηχογραφήσεις. Η πρώτη περιείχε το κελάηδισμα ενός κοκκινολαίμη, ενώ η δεύτερη μια ανδρική φωνή που έλεγε «Όχι, μείνε μακριά, αυτό είναι το φαγητό μου»- πρώτα σε κανονικό τόνο και στη συνέχεια φωνάζοντας την ίδια φράση. Επιλέχθηκαν ανδρικές φωνές, καθώς σύμφωνα με τα στοιχεία οι άνδρες διαπράττουν τα περισσότερα εγκλήματα κατά της άγριας ζωής.
Αντιδράσεις γλάρων σε τρεις ακουστικές συνθήκες (φωνή, ομιλία, κελάηδισμα κοκκινολαίμη). Το γράφημα δείχνει πόσα πουλιά παρέμειναν στη θέση τους, πόσα απομακρύνθηκαν περπατώντας και πόσα πέταξαν μακριά στο τέλος κάθε δοκιμής
Σύμφωνα με τα ευρήματα, τα πουλιά αντιδρούσαν έντονα στον ανθρώπινο λόγο, έδειχναν μεγαλύτερη επαγρύπνηση, τσιμπούσαν λιγότερο και απομακρύνονταν γρηγορότερα σε σύγκριση με το κελάηδισμα. Συνήθως απομακρύνονταν περπατώντας όταν άκουγαν ομιλία, αλλά πετούσαν μακριά όταν άκουγαν φωνές κάτι που υποδηλώνει ότι ξεχωρίζουν τις τονικότητες και το ύφος των φράσεων.
Προηγούμενες έρευνες είχαν δείξει ότι οι γλάροι αποθαρρύνονται όταν κάποιος τους πλησιάζει ή τους κοιτάζει επίμονα, ενώ η δυνατή φωνή επιταχύνει τη φυγή τους. Η νέα μελέτη όμως, που δημοσιεύθηκε την Τετάρτη (12/11) στο «Biology Letters», θέλησε να εξετάσει τη διαφορά ανάμεσα σε ομιλία και φωνή όταν και οι δύο ακούγονται στο ίδιο επίπεδο έντασης.
«Κανονικά το να φωνάζει κάποιος είναι τρομακτικό επειδή είναι ένας δυνατός ήχος, όμως εδώ όλοι οι ήχοι είχαν την ίδια ένταση και άλλαζε μόνο ο τρόπος έκφρασης», εξήγησε η Μπούγκερτ. «Φαίνεται πως οι γλάροι προσέχουν τον τρόπο που λέμε κάτι, κάτι που δεν έχει παρατηρηθεί ξανά σε άγριο είδος». Το πείραμα είχε επίσης ως στόχο να δείξει ότι δεν χρειάζεται κανείς να επιτεθεί στα πουλιά για να τα αποτρέψει - ιδιαίτερα όταν πρόκειται για είδος υπό προστασία στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Η επόμενη έρευνα έχει στόχο να μελετήσει την αντίδραση των πουλιών σε γυναικείες φωνές. «Είναι πιθανό οι γλάροι να μπορούν να διακρίνουν τα φύλα και να φοβούνται περισσότερο το ένα από το άλλο», σημείωσαν οι συγγραφείς.