Έχει και πιο κάτω;

Και η πλάκα, η μεγάλη πλάκα είναι ότι όλοι αυτοί οι «μάγκες» όταν τους συλλαμβάνουν μετατρέπονται σε αθώες περιστερές, βρίσκοντας την κάθε αστεία δικαιολογία: Δεν ήξερα, δεν ήταν δικό μου, έκανε γύρισμα κλπ. Δεν παίρνουν ούτε καν την ευθύνη όλου αυτού που «πουλάνε» στα παιδιά ως… μαγκιά. Η συντριπτική πλειοψηφία όλων αυτών των τύπων είναι σαν να βγαίνουν από εργοστάσιο.

Μιλάνε για τις γυναίκες με τρόπο τέτοιο που ντρέπεσαι και να σκεφτείς. Τώρα έπιασαν στο στόμα τους και τους ανθρώπους με αναπηρία. Τα παιδιά που πάνε στα ειδικά σχολεία. Τους ήρωες της ζωής.

Όλους αυτούς τους ανθρώπους που δεν τους φτάνει το ότι ζουν σε μια χώρα που τους πετάει καθημερινά στον Καιάδα, έχουν τώρα να αντιμετωπίσουν και το κάθε σκουπίδι που πιστεύει ότι κάνει «τέχνη» προσβάλλοντας τους. Και τα σκουπίδια τα πας στον κάδο και καταλήγουν στη χωματερή, δεν τα αποθεώνεις.

Κι αν με σόκαρε ο στίχος αυτού του «τενεκέ» για τα παιδιά από τα ειδικά σχολεία, πιο πολύ με σόκαρε η εικόνα του στην Ερμού να δίνει το μικρόφωνο σε δεκάδες πιτσιρίκια από κάτω που σαν να μην έχουν καταλάβει τι λέει ο στίχος, τραγουδούσαν αυτή την αλητεία…

Σαν να μην έχουν καταλάβει ότι μιλάνε για συνομήλικα τους παιδιά που παλεύουν για τα προφανή, τα αυτονόητα, για μια βόλτα στην Ερμού, για την πρόσβαση σε μια συναυλία, για να βγουν από το σπίτι τους χωρίς να πέσουν πάνω σε έναν βλάκα που θα τους κόψει το δρόμο… Παλεύουν για να μην υπάρξει ένας ξεφτίλας που θα τους προσβάλλει… Που δεν θα τους πει «καθυστερημένους» επειδή πάνε στο ειδικό σχολείο…

Καταλαβαίνουν τι τραγουδάνε; Έχουν άραγε ανοικτή την ψυχή τους ή απλά μόνο τα αυτιά τους ; Τραγουδάνε ή παπαγαλίζουν; Πώς γίνεται αυτό το σκουπιδαριό να έχει τέτοια απήχηση; Είμαστε έτσι; Έτσι θα είναι το αύριο; Ή μήπως πια είναι το σήμερα ; Που σταματάει αυτή η άγρια κατηφόρα; Κι επειδή δεν φταίει ο δέκτης περισσότερο από τον πομπό, θα επαναλάβω κάτι: Τα λεφτά που βγάζουν οι εταιρίες από την τραπ είναι βαμμένα με αίμα. Τόσο απλά, τόσο ξεκάθαρα. Ας κοιταχτούν στον καθρέφτη κι ας αναλογιστούν τι κάνουν. Προχθές ήταν οι γυναίκες, χθες τα παιδιά των ειδικών σχολείων, αύριο μπορεί να είναι τα παιδιά τους…