Να ντρέπεσαι για την κοροϊδία, όχι για την σκηνή του Πάνου Ρούτσι…
Απεργία πείνας και δίψας από τον Πάνο Ρούτσι, πατέρα θύματος του δυστυχήματος των Τεμπών, καθώς ζητά εκταφή της σορού του γιου του, Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2025
Και κυρίως τι σκότωσε τον γιο του...
Πρόσεξε: Ένας πατέρας που έθαψε τον γιο του, βλέποντας το πώς λειτουργεί το σύστημα, ζητάει να τον ξεθάψει, με την ελπίδα να βρει την αλήθεια. Όσοι έχουν ξεθάψει έναν δικό τους άνθρωπο, πολύ περισσότερο το παιδί τους, ξέρουν πόσο επώδυνη είναι αυτή η διαδικασία.
Ο Πάνος Ρούτσι όμως το ζητάει. Κι όχι μόνο για το δικό του παιδί ή τα υπόλοιπα παιδιά που χάθηκαν στα Τέμπη αλλά και για τα δικά μας.
Για να μην σκεφτεί κανείς στο μέλλον ότι μπορεί να παίξει με τη ζωή τους. Για να μην σκεφτεί κανείς στο μέλλον ότι μπορεί να κρύψει την αλήθεια. Για να μην σκεφτεί κανείς στο μέλλον ότι μπορεί να μας κοροϊδέψει, είτε λέγοντας πως είναι ντροπή να μιλάμε για θέματα ασφαλείας στα τρένα-φέρετρα, είτε πως όποιος μιλάει για μπάζωμα είναι για τα μπάζα…
Για να λάμψει η αλήθεια που επιθυμούμε όλοι. Και πάνω απ’όλα οι γονείς.
Ξαφνικά λοιπόν κι όσο οι μέρες απεργίας πείνας αυξάνονται, μαζί με τον κίνδυνο να πάθουν κάτι οι άνθρωποι που την κάνουν, οι γνωστοί «παπαγάλοι» των ΜΜΕ, άρχισαν να σκίζουν τα ρούχα τους…
Όχι για τους ανθρώπους που κινδυνεύουν όμως, όχι για το γεγονός ότι η δικαστική εξουσία αρνείται σε έναν πατέρα το προφανές αλλά για την πλατεία και το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Τον Άγνωστο Στρατιώτη που ήταν ένας από τον λαό. Γι’αυτό και άγνωστος.
Γιατί αν ήταν ένας από αυτούς που είχε μπάρμπα στην Κορώνη, κολλητηλίκια με υπουργούς δεν θα ήταν άγνωστος. Θα ήταν επώνυμος. Μπορεί να τον έλεγαν ξέρω’γω Πορτοσάλτε ή Οικονόμου και να έκανε καριέρα στην τηλεόραση, λέγοντας αυτά που του λένε. Ακούστε λοιπόν κάτι για να τελειώνουμε. Η σκηνή του Ρούτσι είναι μνημείο αγώνα και αγωνίας ενός πατέρα που παλεύει για δικαιοσύνη. Και τα ονόματα που έχουν γραφτεί επίσης.
Είναι σημάδι ότι αυτή η χώρα δεν είναι σε απόλυτη σήψη. Τους κανονικούς ανθρώπους τους ενοχλεί η συγκάλυψη, το μπάζωμα και η κοροϊδία. Εσάς πάλι σας ενοχλεί η σκηνή. Είπαμε: Έκαστος εφ’ω ετάχθη.
Το ευχάριστο είναι ότι ουδείς πια φοβάται, ουδείς παραμυθιάζεται και ουδείς σας σέβεται.