Η μεταμόρφωση του Τζέικομπ Ελορντί στο «Φρανκεστάιν»: 10 ώρες στο μακιγιάζ και 42 προσθετικά

Ο πρωταγωνιστής του Frankenstein Τζέικομπ Ελορντί χρειάστηκε 42 κομμάτια προσθετικού μακιγιάζ για να μεταμορφωθεί στο «τέρας» στη νέα ταινία του Γκιγέρμο ντελ Τόρο - σε μια παραγωγή όπου, όπως λέει ο σκηνοθέτης, «τα πάντα είναι φτιαγμένα στο χέρι, από ανθρώπους για ανθρώπους».

Ο σκηνοθέτης τοποθέτησε την ιστορία στο φόντο του Κριμαϊκού Πολέμου, δίνοντάς της όμως μια σύγχρονη αισθητική και μια οπερατική διάσταση, όπως σημειώνει το περιοδικό Variety. Γι’ αυτό συνεργάστηκε με τους πιο στενούς του συνεργάτες: την Κέιτ Χόουλι (με την οποία είχε δουλέψει στο Crimson Peak), την Ταμάρα Ντεβερέλ και τον συνθέτη Αλεξάντρ Ντεσπλά, ώστε να «δώσουν ζωή» στο νέο Frankenstein.

Μιλώντας για τα κοστούμια της ταινίας, ο ντελ Τόρο εξήγησε: «Η γκαρνταρόμπα της Ελίζαμπεθ (Μία Γκοθ) αντιπροσωπεύει τη φύση. Γι’ αυτό συνδέεται με το Πλάσμα (Τζέικομπ Ελορντί). Εκείνη ενσαρκώνει το ιερό και το φυσικό. Για αυτό είναι ντυμένη συχνά στα λευκά - σύμβολο αγνότητας».

Το μπλε της φόρεμα, πρόσθεσε, συνδέεται με την επιστήμη, ενώ το κέντημά του θυμίζει ακτινογραφία. «Αυτό είναι αφήγηση, όχι διακόσμηση για τα μάτια· είναι “πρωτεΐνη για τα μάτια”», είπε. «Όλα σε αυτή την ταινία είναι φτιαγμένα στο χέρι, σε φυσικό μέγεθος».

Ακόμη και η έκρηξη στο εργαστήριο έγινε με πραγματικά εφέ, χωρίς ψηφιακή επεξεργασία.

Η ταινία «Frankenstein» σε αριθμούς

• 3 ημέρες γυρισμάτων σε παγωμένα τοπία του βόρειου Οντάριο
• 23 τοποθεσίες γυρισμάτων στον Καναδά
• 32 τοποθεσίες στο Ηνωμένο Βασίλειο
• 119 σκηνικά, εκ των οποίων 24 στούντιο
• 3.178 ημέρες εργασίας για την κατασκευή του πλοίου
• 2.830 ημέρες για το εργαστήριο
• 1.200 ημέρες για το εξωτερικό του πύργου
• 6 μήνες για τη δημιουργία του πλοίου
• 15 μοντέλα σκηνικών
• 120 άτομα στο κατασκευαστικό συνεργείο
• 1.252 κοστούμια για κομπάρσους
• 68 μοναδικά κοστούμια για τους βασικούς ηθοποιούς
• 54 σιλικονούχα προσθετικά για τη δημιουργία του Πλάσματος
• 8 άτομα για την εφαρμογή τους
• 50 εφαρμογές στο σύνολο
• 10 ώρες για κάθε πλήρη εφαρμογή σώματος

Το Πλάσμα: ένα ανθρώπινο δημιούργημα σε 42 κομμάτια

Η σχεδίαση του Πλάσματος ήταν περίπλοκη διαδικασία πολλών σταδίων.
Ο καλλιτέχνης προσθετικών Μάικ Χιλ εξηγεί ότι στόχος ήταν να δείξει «ένα πλάσμα που μοιάζει να έχει βγει από τα 1800s, όχι από τον σύγχρονο κόσμο».

Ο Ελορντί περνούσε 10 ώρες ημερησίως στο μακιγιάζ. Το σώμα του Πλάσματος δεν έχει το κλασικό χρώμα πτώματος·

«Θέλαμε να μοιάζει σαν να έχει γυρίσει το εσωτερικό ενός ανθρώπινου σώματος προς τα έξω. Για αυτό φαίνονται τόσο καθαρά οι φλέβες», λέει ο Χιλ.

«Μπορείς να δεις πού ο Βίκτορ “έκοψε και ξανακόλλησε” τμήματα του σώματος, προσπαθώντας να δημιουργήσει έναν άνθρωπο για πρώτη φορά — με όλα τα λάθη και τα μπαλώματα που συνεπάγεται αυτό».

Συνολικά, χρησιμοποιήθηκαν 42 κομμάτια προσθετικών:
14 μόνο για το κεφάλι και τον λαιμό, ενώ τα υπόλοιπα κάλυψαν ολόκληρο το σώμα.

«Αν έφτιαχνες έναν άνθρωπο από την αρχή», εξηγεί ο Χιλ, «θα διάλεγες τα καλύτερα μέρη. Και συνέβη απλώς να είναι το σώμα του Τζέικομπ Ελορντί».

Τα κοστούμια της ταινίας Φρανκεστάιν σε έκθεση

Η έκθεση «Frankenstein: Crafting a Tale Eternal» παρουσιάζει τα κοστούμια της Κέιτ Χόουλι, τη δουλειά της σχεδιάστριας παραγωγής Ταμάρα Ντεβερέλ και του ειδικού στα προσθετικά Μάικ Χιλ, καθώς και σπάνιες εκδόσεις του μυθιστορήματος της Μέρι Σέλεϊ.

Ανάμεσα στα εκθέματα βρίσκονται δύο αντίτυπα του πρωτότυπου βιβλίου, ένα του 1818 και ένα εικονογραφημένο του 1853. Θυμούμενος τη δική του ανάγνωση του έργου, ο ντελ Τόρο είπε στο Variety: «Η Σέλεϊ έθεσε όλα τα φιλοσοφικά, κοινωνικά και οικονομικά ερωτήματα που την απασχολούσαν».

Η λεπτομέρεια πίσω από τα κοστούμια

Η Χόουλι δήλωσε ότι συνεργάστηκε στενά με τη Ντεβερέλ, δημιουργώντας κοστούμια που αντανακλούσαν την αρχιτεκτονική και το περιβάλλον. Οι βασικοί της χρωματικοί τόνοι ήταν κόκκινο, μπλε και πράσινο.

Το μπλε φόρεμα, εμπνευσμένο από τις ακτινογραφίες, προοριζόταν για μια νυχτερινή σκηνή με κεριά, και η σχεδιάστρια συνεργάστηκε με τον διευθυντή φωτογραφίας Νταν Λάουστσεν για να διατηρήσει «τον κορεσμό του μπλε που ήθελε ο Γκιγέρμο».

«Το φως των κεριών συχνά “ξεπλένει” τα χρώματα, οπότε χρειάστηκε τεράστια δουλειά για να δούμε πώς θα συμπεριφέρονταν τα υφάσματα και τα μοτίβα».

Η Χόουλι πρόσθεσε ότι μόνο στη φούστα του φορέματος χρησιμοποιήθηκαν 60 μέτρα υφάσματος:

«Ήθελα να αποδοθεί η αιθέρια φύση της Ελίζαμπεθ. Όταν τη βλέπεις πρώτη φορά, μοιάζει με άγγελο – τον άγγελο της ζωής αλλά και του θανάτου».

Στην έκθεση παρουσιάζονται επίσης κοστούμια του Όσκαρ Άιζακ (Βίκτορ Φρανκενστάιν), φτιαγμένα από παλιό και φθαρμένο βελούδο. Ο ντελ Τόρο και η Χόουλι εμπνεύστηκαν από τον Ντέιβιντ Μπόουι, ενώ ο Άιζακ ανέφερε ως επιρροή τον Πρινς.
Η σχεδιάστρια επηρεάστηκε επίσης από καλλιτέχνες όπως ο Ντέιμιεν Χερστ, ο Πικάσο και ο Φράνσις Μπέικον. Τα ρούχα του Βίκτορ γίνονται όλο και πιο φθαρμένα, αντανακλώντας την πάροδο του χρόνου και την εμμονή του να δημιουργήσει το Τέρας.

Η πλωτή κατασκευή και το εμβληματικό εργαστήριο

Αν και το πλοίο The Horisont δεν εκτίθεται, φωτογραφίες και σκίτσα δείχνουν τη μνημειώδη δουλειά που απαιτήθηκε για την κατασκευή του. Η Ντεβερέλ συνεργάστηκε με τον ειδικό Μάθιου Μπετς για ιστορική ακρίβεια· το πλοίο χρειάστηκε έξι μήνες για να ολοκληρωθεί, με μήκος πάνω από 40 μέτρα.

«Το χτίσαμε πάνω σε μια τεράστια βάση που μπορούσε να κινείται, ώστε να προσομοιώνει τις σκηνές όπου το Πλάσμα το σπρώχνει», είπε η Ντεβερέλ.

Κεντρικό ρόλο έχει φυσικά το εργαστήριο του Φρανκενστάιν, όπου ολοκληρώνεται η δημιουργία του Πλάσματος. Το ξύλο των τραπεζιών προέρχεται από ειδική παραγγελία και έχει επεξεργαστεί στο χέρι.

«Ένα από τα πρώτα πράγματα που μας έδειξε ο Γκιγέρμο ήταν η Μέδουσα μέσα σε έναν κύκλο», είπε η Ντεβερέλ. «Το μοτίβο του κύκλου επαναλαμβάνεται παντού — στο πλοίο, στα σκηνικά, στην ίδια την αφήγηση».

Ο ντελ Τόρο πρόσθεσε: «Η ταινία είναι ένας κύκλος. Χρησιμοποιούμε πολλούς καθρέφτες-κύκλους που λειτουργούν σαν φωτοστέφανα για τον Βίκτορ. Ξεκινά σαν άγιος που αφηγείται μια ιστορία, και στο τέλος συνειδητοποιείς ότι ακούς τον Τσαρλς Μάνσον».

Η μουσική του Αλεξάντρ Ντεσπλά – η ψυχή του Τέρατος

Ο συνθέτης Αλεξάντρ Ντεσπλά ήξερε εδώ και καιρό ότι ο ντελ Τόρο ήθελε να αφηγηθεί την ιστορία του Φρανκενστάιν. Οι δυο τους, που είχαν συνεργαστεί στα Η Μορφή του Νερού και Πινόκιο, ξεκίνησαν συζητήσεις για τη μουσική δύο χρόνια πριν.

Οι επισκέπτες της έκθεσης μπορούν να παρακολουθήσουν τον Ντεσπλά και τον ντελ Τόρο να μιλούν για τη σύνθεση του soundtrack.

«Θέλαμε η ψυχή του Πλάσματος να είναι ευαίσθητη και εύθραυστη, ώστε να αγγίζει το κοινό», είπε ο Ντεσπλά. «Διαλέξαμε το πιο λεπτό και όμορφο όργανο – το βιολί. Ένα τεράστιο πλάσμα με ήχο τόσο αγνό και συγκινητικό όσο η κλασική μουσική».