Ο «καθρέφτης» Κασσελάκης

Συζητείται μετ' επιτάσεως στις παρέες, με την ανάλογη δόση μυθοπλασίας, φυσικά. Αναλύεται πιο συγκροτημένα στα κομματικά επιτελεία -αρχής γενομένης από την Κουμουνδούρου, αλλά και πάλι αποσπασματικά, έξω από τη γενικότερη εικόνα. Σε επικοινωνιακό επίπεδο ο εξ Αμερικής ορμώμενος Κρητικός, επιχειρεί να κινηθεί στον αντίποδα της κατεστημένης συνταγής. Αποφεύγει τις πληκτικές κοινοτοπίες, την demonte αντιπολιτευτική κρητική, τις τραβηγμένες από τα μαλλιά δικαιολογίες για τα αδικαιολόγητα.

Χρησιμοποιεί ατάκες που κινητοποιούν την κοινή γνώμη -βαθύτατα κουρασμένη και απογοητευμένη από τις διαρκείς επαναλήψεις ενός πολιτικού θεάματος που όταν έκανε πρεμιέρα -προ πολλών χρόνων ωστόσο- είχε θεωρηθεί best seller. Θυμίζω, όμως, ότι μιλάμε για επικοινωνία, άρα για «περιτύλιγμα» περισσότερο ή λιγότερο λαμπερό. Σε ό,τι αφορά στο περιεχόμενο δηλαδή ολοκληρωμένη πολιτική πλατφόρμα και στρατηγικό σχέδιο, διαπιστώνω ότι υπάρχει κενό και αυτό χωρίς την παραμικρή διάθεση υποτίμησης από την πλευρά μου.

Βρισκόμαστε, μ’ άλλα λόγια, απέναντι στο εξής σκηνικό: η αναφορά στο «ελληνικό όνειρο που δεν έχει χαθεί» -αναφορά με προφανή ανδρεοπαπανδρεϊκή «εσάνς»- μαζί με την τοποθέτηση απαντώ σε όλα με ειλικρίνεια και δεν έχω να κρύψω τίποτε, να έχει φέρει τα πάνω κάτω κατ’ αρχάς στο ΣΥΡΙΖΑ. Φαίνεται ότι οι υπόλοιποι υποψήφιοι μνηστήρες της θέσης του Αλέξη Τσίπρα, ξαναμετρούν τα κουκιά τους και αναπροσαρμόζουν αναλόγως την προεκλογική τους στρατηγική. Αναρωτιέμαι -αφού σας πω κατηγορηματικά ότι δεν τον στηρίζει ο απερχόμενος πρόεδρος της παράταξης- πώς γίνεται ένα ουσιαστικά επικοινωνιακό κατά βάση φαινόμενο να ταράζει τα νερά στο συριζαϊκό τοπίο και να οδηγεί σε ανακάτεμα της τράπουλας στην Κουμουνδούρου; Θα συνέβαινε άραγε αυτό αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν πολιτικά και ιδεολογικά συμπαγές κόμμα, με σαφή εναλλακτική κυβερνητική πρόταση και καθαρό πολιτικό λόγο; Αν οι δημοσκοπήσεις (Τάσεις MRB) δεν έδειχναν διαχρονικά ότι οι πολίτες θεωρούν πως η αχίλλειος πτέρνα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι η έλλειψη ικανών στελεχών; Νομίζω πως όχι.

Και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, πληθώρα στελεχών του χώρου σπεύδει να δώσει στον κ. Κασσελάκη που ξεκίνησε ως one man show και… τη βοήθεια του κοινού. Οι συνεχείς αναφορές στον συγκεκριμένο υποψήφιο κυρίως από μέλη της «Ομπρέλας», παρότι απολύτως επικριτικές -τώρα πόσο επικριτική μπορεί να θεωρηθεί σήμερα η παρατήρηση ότι είναι προϊόν του Instagram, μένει να αποδειχθεί στην πράξη- καταλήγουν να λειτουργούν περίπου ως «τζάμπα διαφήμιση»: εξηγούμαι, λέγε ο ένας λέγε ο άλλος, ο «πέμπτος υποψήφιος» βρέθηκε ξαφνικά με περισσότερες αναρτήσεις στο διαδίκτυο απ’ ό,τι ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας.

Τείνω να καταλήξω στο συμπέρασμα πως τελικά ο κ. Κασσελάκης συνιστά στην πραγματικότητα το κάτοπτρο των εγγενών αδυναμιών του ΣΥΡΙΖΑ και ενδεχομένως και του ευρύτερου πολιτικού συστήματος.

Και κάτι τελευταίο και μάλλον ανεξάρτητο από τις τρέχουσες διαδικασίες στην Κουμουνδούρου: είναι προφανής ο κίνδυνος, η αξιωματική αντιπολίτευση να περιπέσει στην κατηγορία του «είδους υπό εξαφάνιση». Με ό,τι αυτό συνέπειες θα είχε κάτι τέτοιο για τη λειτουργία της Δημοκρατίας. Ζούμε σε μια χώρα όπου οι πυρκαγιές ξεσπούν η μία μετά την άλλη και σβήνουν… με τη βοήθεια του Θεού αφού έχουν ήδη προκαλέσει μείζονα καταστροφή. Ειδικά στον Έβρο, για ευνόητους λόγους, η κατάσταση που διαμορφώνεται είναι επιεικώς απελπιστική. Ζούμε σε μια χώρα όπου ορδές Κροατών χούλιγκαν κάνουν περίπατο από τα ελληνικά σύνορα μέχρι τη Νέα Φιλαδέλφεια, προκαλούν εμπόλεμη κατάσταση και δολοφονούν, ανενόχλητοι. Ζούμε σε μια χώρα όπου συμβαίνουν πολλά άλλα τέτοια παρεμφερή. Δημιουργείται η εντύπωση ότι η κυβέρνηση μετατοπίζεται στο ρόλο του απλού θεατή, η αξιωματική αντιπολίτευση περί άλλα τυρβάζει, το ΠΑΣΟΚ αδυνατεί να αναπτύξει δυναμική, η δε ισχυρή ακροδεξιά προς το παρόν παραμένει χωρίς ενιαία έκφραση. Ο νοών νοείτω.