Νέες εσωκομματικές ισορροπίες στον ΣΥΡΙΖΑ – Κείμενο/παρέμβαση από την «Ομπρέλα»

Η «Ομπρέλα» αποτελεί την συνεργασία της τάσης των «53+», στην οποία συμμετέχουν ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο Ανδρέας Ξανθός, ο Θοδωρής Δρίτσας και άλλοι, με την άτυπη ομάδα της «Παλιάς Φρουράς» που αποτελείται από τους Νίκο Βούτση, Νίκο Φίλη και Πάνο Σκουρλέτη, με στελέχη από την «αριστερή» πτέρυγα της «προεδρικής» πλειοψηφίας όπως ο Δημήτρης Βίτσας και η Έφη Καλαμαρά, αλλά και πρόσωπα έκπληξη όπως ο Δημήτρης Παπαδημούλης, που τα τελευταία χρόνια απέφευγε να εμπλέκεται στα εσωκομματικά δρώμενα.

Το κείμενο

Το κείμενο που απαρτίζεται από τρία μέρη (1^ο Πανδημία – 2^ο Το κόμμα και η πολιτική του – 3^ο Προγραμματικές αιχμές πχ προσφυγικό) κατατίθεται ως «συμβολή αφενός στη συλλογική προσπάθεια για τη συγκρότηση του προγράμματος και του πολιτικού σχεδίου του κόμματος και αφετέρου στον προσυνεδριακό διάλογο που εξελίσσεται και ενόψει των νομαρχιακών συνδιασκέψεων», αλλά και ως αξιωματική αντιπολίτευση «με τη φιλοδοξία να αποτελέσει μια ανοικτή πολιτική πρωτοβουλία διαλόγου, για την αντεπίθεση και τη νικηφόρα προοπτική απέναντι στη νεοφιλελεύθερη διακυβέρνηση που έχει οδηγήσει σε συνεχή όξυνση των ανισοτήτων και σε πολλαπλά αδιέξοδα την κοινωνία και τη χώρα μας».

Για την πανδημία

Για το μείζον ζήτημα της πανδημίας που αποτελεί εδώ και μήνες την αντιπολιτευτική αιχμή του δόρατος, η «Ομπρέλα» εξαπολύει επίθεση στην κυβέρνηση, αναφέροντας πως «εξαρχής φάνηκε ότι η κυβέρνηση ήθελε να χρησιμοποιήσει την κρίση ως ευκαιρία για να επιβάλει κοινωνικά ανάλγητες πολιτικές, να ενισχύσει συγκεκριμένα συμφέροντα μέσω σκανδαλωδών συμβάσεων του δημοσίου και να θωρακίσει το αυταρχικό της οπλοστάσιο ενάντια στα δικαιώματα των πολιτών». Ως προς τα καθήκοντα του ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στην κρίση, υποστηρίζουν ότι «Η αντιπολιτευτική μας τακτική οφείλει να επικεντρώνεται στα στρατηγικά θέματα, όπου είναι διακριτές οι ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές με την κυβέρνηση και υπάρχει περιθώριο σκληρής πολιτικής κριτικής και αντιπαράθεσης, όπως το δημόσιο σύστημα υγείας, το κοινωνικό κράτος, τα εργασιακά δικαιώματα, η προστασία των αδύναμων, το κράτος δικαίου και η δημοκρατική λειτουργία των θεσμών. Να στείλουμε το μήνυμα ότι δική μας επιλογή δεν είναι η μικροπολιτική, αλλά η στάση ευθύνης».

Εσωκομματικά

Και αν τα πράγματα μοιάζουν εύκολα στο θέμα της πανδημίας, το κομμάτι των εσωκομματικών και της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτά που «καίνε». Όπως ήταν αναμενόμενο, αφήνουν αιχμές εναντίον όσων εκ των συντρόφων τους υποστηρίζουν ότι η διαφορετικές απόψεις «κάνουν κακό στο κόμμα», σημειώνοντας ότι «Οφείλουμε να αναδεικνύουμε διαρκώς την υπεροχή των συλλογικών δημοκρατικών κομματικών λειτουργιών και της δημιουργικής κουλτούρας διαλόγου, αντί του «κυνηγιού μαγισσών», της δαιμονοποίησης της όποιας άλλης άποψης και της εκφώνησης προσωπικών ηγετικών θέσεων και παρεμβάσεων». Παράλληλα, ζητούν πρωτοβουλίες «για να αρθεί το τοξικό κλίμα, που σε έναν βαθμό διχάζει τις προσυνεδριακές συζητήσεις με πλαστά διλήμματα, όπως π.χ. “ποιοι θέλουν και ποιοι δεν θέλουν τη διεύρυνση”, “ποιοι υπονομεύουν τον πρόεδρο”».

Διεύρυνση

Για το ζήτημα της διεύρυνσης που έχει αποτελέσει σημείο έντονης αντιπαράθεσης κατά το πρόσφατο παρελθόν, θεωρούν ότι «πρέπει να διαμορφώνει όρους συνεργασίας με τους όμορους πολιτικούς χώρους και ταυτόχρονα κινηματικούς δεσμούς», ενώ θα πρέπει ταυτόχρονα να «επιδιώκει τον κοινωνικό μετασχηματισμό, την αλλαγή της κοινωνίας, τον σοσιαλισμό, που είναι ταυτόχρονα και στόχος και δρόμος. Κεντρικό ζήτημα αποτελεί η αναδιαμόρφωση μιας ισχυρής ταυτότητας του κόμματος, καθόλου μονολιθικής αλλά βεβαίως σε αντίθεση με έναν άνευρο πολιτικό και προγραμματικό πολυσυλλεκτισμό».

Αντιπολιτευτικό ύφος

Επί τάπητος θέτουν, επίσης, το «πολιτικό ύφος» της αντιπολίτευσης που θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, τονίζοντας πως «Μια ανομολόγητη, επιφανειακή και πολωτική ρητορική που υπακούει στην επικοινωνία ως προτεραιότητα (…) δεν διαμορφώνει εναλλακτικό σχέδιο για διακυβέρνηση» - αναφορά που έχει ασφαλώς συγκεκριμένους εσωκομματικούς αποδέκτες. Συμπληρώνουν, μάλιστα, ότι «η τεκμηριωμένη, μαχητική προγραμματική αντιπολίτευση δημιουργεί ρωγμές και αποδομεί το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο».

Πρόγραμμα

Μεγάλο κομμάτι του κειμένου καταλαμβάνει η προγραμματική αντιπαράθεση με τη Νέα Δημοκρατία, αλλά και το κυβερνητικό πρόγραμμα που θα πρέπει να εφαρμόσει η «δεύτερη κυβέρνηση της Αριστεράς», υποστηρίζοντας πως θα πρέπει να υπάρχει «σαφήνεια στις κοινωνικές κατηγορίες που απευθύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ».

Ως κεντρικό ζήτημα στο θέτουν την «επεξεργασία ενός νέου παραγωγικού μοντέλου, με ένα σχέδιο «αντιΠισσαρίδη» που θα πρέπει να βασίζεται στη «διεύρυνση και ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, την ανάταξη της δημόσιας υγείας και παιδείας, την παραγωγική ανασυγκρότηση, την οικολογική βιωσιμότητα και την «πράσινη μετάβαση», τη στήριξη του πολιτισμού, την προώθηση οικονομικών πολιτικών για προοδευτική φορολογία και για διεύρυνση της κοινωνικής και συνεταιριστικής οικονομίας».

Εθνικά θέματα

Ως προς τα εθνικά θέματα, αναφέρουν ότι «υπερασπιζόμαστε, παγίως, την ανάγκη για ειρηνική επίλυση των διαφορών με αμοιβαίους συμβιβασμούς, στη βάση του σεβασμού του διεθνούς δικαίου και του δικαίου της θάλασσας», σημειώνοντας «την επικινδυνότητα που διαμορφώνει στην ευρύτερη περιοχή μας η ανοικτά εθνικιστική, αναθεωρητική των συνθηκών και επιθετική πλειοδοσία της πολιτικής ηγεσίας της Τουρκίας». Τέλος, για το κυπριακό τονίζουν ότι έχει πάρει «ακόμα δυσμενέστερη τροπή», προειδοποιώντας πως «οδηγείται σε απευκταίες διχοτομικές λύσεις σε αντίθεση με την προσδοκία για μια ενιαία Κύπρο μέλος της Ε.Ε. στη βάση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας».

Ενημέρωσαν Τσίπρα

Σχετικά με την πρόθεση τους να καταθέσουν τη δική τους συμβολή στον προγραμματικό διάλογο του ΣΥΡΙΖΑ, οι Δ. Βίτσας, Ε. Καλαμαρά, Δ. Παπαδημούλης, Π. Σκουρλέτης και Ε. Τσακαλώτος, συναντήθηκαν με τον Αλέξη Τσίπρα.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο πρόεδρος του κόμματος χαρακτήρισε ως θετικό το γεγονός ότι την ανασύνθεση ρευμάτων ιδεών εντός του κόμματος και όχι τη διατήρηση κλειστών ομαδοποιήσεων στελεχών καθώς πάγια θέση του είναι ότι ένα σύγχρονο δημοκρατικό κόμμα της αριστεράς πρέπει να έχει διαρκώς ανασυγκροτούμενα ρεύματα ιδεών και όχι παγιωμένες και κλειστές τάσεις.

Μίλησε για καλοδεχούμενο το κείμενο συμβολής ενόψει της αυριανής συνεδρίασης του Πολιτικού Συμβουλίου, υπογραμμίζοντας πως παρά τις όποιες επιμέρους διαφωνίες, θα συμβάλλει στον προγραμματικό διάλογο και αναμένει ανάλογες παρεμβάσεις και από άλλες πλευρές του κόμματος.

Μάλιστα, ο κ. Τσίπρας φέρεται να υπογράμμισε αστειευόμενος προς τους συνομιλητές του ότι η εξέλιξη αυτή τον διευκολύνει ιδιαίτερα, καθώς με τους περισσότερους εξ αυτών έχει μακρά συνεργασία τόσο στο κόμμα όσο και στη κυβέρνηση και δεν χρειάζεται ιδιαίτερη χρονοτριβή για να καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλο.

Αναφορά που πολλοί εξέλαβαν ότι αφορά τόσο στη παρουσία στο τραπέζι της συζήτησης των δυο πρώην γραμματέων του κόμματος, όσο όμως και του επικεφαλής της ευρωομάδας κ.Παπαδημούλη, που αποτελεί διαχρονικά ένα από τα βασικότερα στελέχη της ανανεωτικής πτέρυγας του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και του Ευκλείδη Τσακαλώτου, εκ των στενότερων συνεργατών του κατά την περίοδο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 και την πετυχημένη προσπάθεια εξόδου της χώρας από τα μνημόνια.

Πηγές της Κουμουνδούρου σημείωναν ότι η ευρύτατη συμφωνία που υπάρχει αυτή τη περίοδο στο εσωτερικό του κόμματος σε ιδιαίτερα ότι αφορά στα ζητήματα στρατηγικής, για την προοδευτική διακυβέρνηση και τις απαραίτητες πολιτικών και κοινωνικές συμμαχίες, αλλά και τη διεύρυνση του κόμματος όχι μόνο σε ομάδες και στελέχη του προοδευτικού χώρου αλλά και σε επίπεδο βάσης, δηλαδή αυτό που όλοι ονομάζουν κοινωνική διεύρυνση, αποτελεί παράγοντα αισιοδοξίας.

Συμπλήρωσαν, επίσης, πως ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει βαθιά ότι η πολιτική σύνθεση των απόψεων είναι πλούτος. Και ο μετασχηματισμός του Κόμματος σε ένα σύγχρονο δημοκρατικό κόμμα της αριστεράς, κορμό της μεγάλης δημοκρατικής και Προοδευτικής παράταξης του τόπου, προϋποθέτει ότι θα συνεχίσει να αποτελεί ένα κόμμα ανοιχτό στον πλουραλισμό και τον διάλογο, όπως συμβαίνει με τα αριστερά και προοδευτικά κόμματα σε όλη την Ευρώπη. Ακριβώς γιατί αυτό απαιτεί η εποχή και τα σύνθετα ερωτήματα που αυτή θέτει, ερωτήματα στα οποία δεν χωρούν απόλυτες αλήθειες ή μονοδιάστατες προσεγγίσεις.