Ορέστης Ομράν: «Η πολιτική και οικονομική αστάθεια της Γαλλίας αγγίζει τα όριά της»

Η Γαλλία βρίσκεται αντιμέτωπη με μια κρίσιμη καμπή. Πολιτική αστάθεια, δημοσιονομικά αδιέξοδα και κοινωνική δυσαρέσκεια δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα που θέτει σε δοκιμασία την κυβέρνηση Μακρόν αλλά και την ίδια τη συνοχή της Ευρώπης. Ο διεθνής δικηγόρος, Ορέστης Ομράν-Κουκουβιτάκης, αναλύει τις τελευταίες εξελίξεις, τις προκλήσεις και τις πιθανές συνέπειες για τη Γαλλία και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ο διεθνής δικηγόρος, Ορέστης Ομράν-Κουκουβιτάκης, εξηγεί στο Newsbomb πως «με την απόφαση του πρωθυπουργού Φρανσουά Μπαϊρού να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης στις 8 Σεπτεμβρίου, η Γαλλία εισέρχεται σε ένα νέο πολιτικό και οικονομικό αδιέξοδο». Όπως τονίζει, «καθώς η εξασφάλιση κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας παραμένει ακατόρθωτη, το ενδεχόμενο πτώσης της κυβέρνησης αποτελεί πλέον το επικρατέστερο σενάριο».

Σύμφωνα με τον Ορέστη Ομράν-Κουκουβιτάκη, «οι δηλώσεις των κομμάτων τόσο της Αριστεράς όσο και της Ακροδεξιάς προοικονομούν την καταψήφιση της κυβερνητικής πρότασης δεδομένου ότι αντιτίθεται στα αυστηρά μέτρα λιτότητας». Αναφέρεται χαρακτηριστικά στο «πάγωμα ή τις περικοπές δαπανών, την κατάργηση θέσεων στο Δημόσιο, την παράταση της εισφοράς αλληλεγγύης για τα υψηλά εισοδήματα, την αύξηση των φόρων».

«Μια ενδεχόμενη πτώση της κυβέρνησης, η οποία δεν έχει διανύσει ούτε ένα χρόνο θητείας, θα μπορούσε να μεταφραστεί ως μία πολιτική αποτυχία», σημειώνει, προσθέτοντας ότι αυτό θα «επιβάρυνε ακόμη περισσότερο την ήδη εύθραυστη πολιτική σκηνή της Γαλλίας».

Ο κ. Ομράν υπενθυμίζει πως «η πολιτική αστάθεια όμως στην Γαλλία δεν είναι ενα νέο φαινόμενο, καθώς η χώρα έχει περάσει από αρκετές περιόδους κρίσης, πολιτικών ανατροπών και ασταθών κυβερνήσεων». Μάλιστα, υπενθυμίζει τις περιόδους «συγκατοίκησης» όπου «πρόεδροι και πρωθυπουργοί διαφόρων ιδεολογικών καταβολών έχουν συνυπάρξει».

Όσον αφορά τον πρόεδρο, επισημαίνει: «Ο Μακρόν είναι ο πρώτος πρόεδρος που κατάφερε να επανεκλεγεί μετά τον Ζακ Σιράκ». Σήμερα, ωστόσο, «αν και αρχικά αιφνιδιάστηκε από την πρόταση του πρωθυπουργού Μπαϊρού, στη συνέχεια τάχθηκε υπέρ της, μιλώντας για ψήφο διαύγειας και υπευθυνότητας».

Παρά ταύτα, «το ενδεχόμενο να υιοθετήσει το Κοινοβούλιο την ίδια θέση φαντάζει απίθανο». Για τον κ. Ομράν, «ο πρόεδρος της Γαλλίας βρίσκεται στην πιο δυσμενή θέση της θητείας του, αντιμετωπίζοντας κρίσιμες προκλήσεις που αφορούν την πολιτική αβεβαιότητα, την οικονομική αναταραχή αλλά και την έντονη κοινωνική δυσαρέσκεια».

«Η παρατεταμένη πολιτικοοινομική κρίση κορυφώνεται τη στιγμή που η χώρα καλείται να λάβει κρίσιμες δημοσιονομικές αποφάσεις», εξηγεί. Αν υπάρξει δεύτερη κατάρρευση κυβέρνησης, «θα αποτελούσε σαφή ένδειξη αφενός ότι οι επιλογές του προέδρου Μακρόν δεν είναι βιώσιμες, αφετέρου ότι το γαλλικό πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε περιδίνιση».

Επιπτώσεις στις αγορές και στις επενδύσεις

Η πολιτική αβεβαιότητα επηρεάζει ήδη την οικονομία. «Η δεύτερη ισχυρότερη οικονομία της ευρωζώνης βυθίζεται σε μια πολιτική και οικονομική κρίση», λέει ο κ. Ομράν. Αυτό, κατά την άποψή του, «θα φέρει τη Γαλλία στα πρόθυρα μιας γενικευμένης αποσταθεροποίησης».

Υπογραμμίζει πως «βασική αιτία της κρίσης είναι το υπερόγκο δημόσιο χρέος, 114% του ΑΕΠ, και το έλλειμμα το οποίο βρίσκεται πάνω από το 6%». Όπως προειδοποιεί, «ο φόβος απώλειας εμπιστοσύνης από τους επενδυτές μπορεί να τους ωθήσει στην αναζήτηση εναλλακτικών επιλογών, εγκαταλείποντας ή παρακάμπτοντας τη Γαλλία ως επενδυτικό προορισμό».

«Τις τελευταίες ημέρες η πίεση που δέχτηκαν τα ομόλογα και οι μετοχές αποτελεί ένα άμεσο αποτέλεσμα της αβεβαιότητας», σημειώνει. «Το κόστος δανεισμού αυξάνεται δημιουργώντας κινδύνους για τη γαλλική οικονομία και οι αποδόσεις των δεκαετών ομολόγων εκτοξεύονται».

Ωστόσο, παρατηρεί ότι «το ευρώ δείχνει την ανθεκτικότητα ενός κοινού νομίσματος, με τις αγορές να αντιμετωπίζουν την κρίση ως ένα εγχώριο ζήτημα προς επίλυση». Παράλληλα, «οι επενδυτικοί οίκοι και οι οίκοι αξιολόγησης θεωρούν το σενάριο της πτώσης της κυβέρνησης Μπαϊρού ως δεδομένο», εξέλιξη που «θα πυροδοτήσει νέο κύμα υποβαθμίσεων».

Το ενδεχόμενο παρέμβασης του ΔΝΤ

Σχετικά με το αν θα χρειαστεί προσφυγή στο ΔΝΤ, ο κ. Ομράν παρατηρεί: «Πράγματι, τις τελευταίες ημέρες έχει επανέλθει στη δημόσια συζήτηση το σενάριο προσφυγής της Γαλλίας στο ΔΝΤ. Ωστόσο, μια τέτοια εκτίμηση μοιάζει υπερβολική και αβάσιμη».

Αν και αναγνωρίζει ότι «το έλλειμμα το 2024 εκτινάχθηκε στο 5,8% του ΑΕΠ» και ότι «οι αποδόσεις των κρατικών ομολόγων έχουν σημειώσει την υψηλότερη άνοδο των τελευταίων ετών», τονίζει ότι «η Γαλλία εξακολουθεί να βρίσκεται μακριά από το ενδεχόμενο μιας διάσωσης».

«Πρέπει να επισημανθεί πως υπάρχουν ευρωπαϊκοί μηχανισμοί στήριξης, όπως ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα», αναφέρει. Από ιστορικής σκοπιάς, θυμίζει ότι «οι ελάχιστες εξαιρέσεις ανεπτυγμένων οικονομιών που προσέφυγαν στο ΔΝΤ ήταν η Ελλάδα, η Κύπρος, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία».
Παρόλα αυτά, «το σοβαρό πλήγμα που έχει δεχθεί η εικόνα της γαλλικής οικονομίας ωθεί τη χώρα στα όρια της», γεγονός που «καθιστά αναγκαίες τις πολιτικές παρεμβάσεις για τη δημοσιονομική εξυγίανση».

Ο ρόλος της Γαλλίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Η κρίση έχει άμεσες συνέπειες και στη θέση της Γαλλίας εντός της Ε.Ε. Όπως αναφέρει ο κ. Ομράν, «ο πολιτικός κατακερματισμός προκαλεί σοβαρούς κλυδωνισμούς στη διακυβέρνηση, εντείνοντας το κλίμα ανησυχίας για το μέλλον μιας χώρας που υπήρξε διαχρονικά βασικός πυλώνας της Ένωσης».

Για τον ίδιο, «η παρούσα κρίση δεν μπορεί να εκληφθεί ως τυχαίο περιστατικό, αντιθέτως αποτελεί συνέπεια ανισορροπιών που ταλανίζουν τη χώρα σε πολιτικό, δημοσιονομικό και οικονομικό επίπεδο».

Το μεγάλο ερώτημα, όπως θέτει, είναι «εάν η κρίση θα περιοριστεί στο εσωτερικό ή θα επηρεάσει την ευρωζώνη και την Ε.Ε.» αλλά και «εάν η Ευρώπη θα μπορέσει να αντέξει τους κραδασμούς μιας χώρας που έχει μετατραπεί σε αιτία αποσταθεροποίησης».

Σύμφωνα με τον Ορέστη Ομράν, «δεν έχει διαφύγει της προσοχής των γαλλικών ελίτ ότι η θέση της Γαλλίας στο διεθνές στερέωμα φαίνεται να υποχωρεί», κάτι που φαίνεται τόσο «στην υποσαχάρια Αφρική, όπου η γαλλική επιρροή εξασθενεί» όσο και «στις ευρωατλαντικές σχέσεις, όπου ο ρόλος της Ιταλίας δείχνει να αναβαθμίζεται».
Καταλήγει λέγοντας: «Το αποτέλεσμα της 8ης Σεπτεμβρίου θα καθορίσει ολιστικά την πορεία της κυβέρνησης, τις πολιτικές προοπτικές του προέδρου Μακρόν, αλλά και την πορεία της χώρας εντός του ευρωπαϊκού οικοδομήματος».