Οι άνθρωποι που απομακρύνονται από τον κόσμο καθώς μεγαλώνουν εμφανίζουν αυτές τις 7 συμπεριφορές

Η αύξηση της ηλικίας μπορεί συχνά να επιφέρει αλλαγές στη συμπεριφορά μας, συμπεριλαμβανομένου του τρόπου με τον οποίο αλληλεπιδρούμε με τον κόσμο γύρω μας.

Μερικοί άνθρωποι γίνονται από τη φύση τους πιο εσωστρεφείς, δημιουργώντας αόρατα φράγματα μεταξύ του εαυτού τους και του κόσμου.

Αυτό δεν είναι απαραίτητα αρνητικό- πρόκειται απλώς για μια αλλαγή στον τρόπο ζωής και στην προοπτική.

Ωστόσο, είναι συναρπαστικό να παρατηρείτε αυτή τη μεταμόρφωση, ειδικά αν μπορείτε να εντοπίσετε τις κοινές συμπεριφορές που σηματοδοτούν μια τέτοια αλλαγή.

Σε αυτό το άρθρο, θα εμβαθύνουμε στις 7 συμπεριφορές που συνήθως επιδεικνύουν όσοι επιλέγουν να αποστασιοποιηθούν από τον κόσμο καθώς μεγαλώνουν.

1) Περιορισμένες κοινωνικές αλληλεπιδράσεις

Καθώς μεγαλώνουμε, οι κοινωνικοί μας κύκλοι μπορεί συχνά να συρρικνώνονται.

Αυτό δεν οφείλεται πάντα στην έλλειψη επιθυμίας να ασχοληθούμε με τους άλλους, αλλά μάλλον σε μια συνειδητή επιλογή να περιορίσουμε τις περιττές κοινωνικές αλληλεπιδράσεις.

Οι άνθρωποι που αποστασιοποιούνται από τον κόσμο συνήθως ξεκινούν με τη μείωση των κοινωνικών τους δεσμεύσεων.

Μπορεί να αρχίσουν να λένε όχι σε προσκλήσεις πιο συχνά ή να σταματήσουν να ξεκινούν οι ίδιοι σχέδια.

Αυτή η αλλαγή μπορεί να είναι αρχικά αρκετά ανεπαίσθητη.

Αλλά με την πάροδο του χρόνου, γίνεται πιο εμφανής καθώς το κοινωνικό τους ημερολόγιο αρχίζει να αραιώνει.

Δεν είναι ότι δεν απολαμβάνουν πλέον την παρέα των άλλων.

Στην πραγματικότητα, μπορεί να εξακολουθούν να έχουν μια ισχυρή κλίση για βαθιές, ουσιαστικές συζητήσεις. Ωστόσο, τείνουν να αποφεύγουν τις συγκεντρώσεις που μοιάζουν επιφανειακές ή φορολογικές.

Λάβετε ενημερώσεις για τα τελευταία άρθρα και άλλα από την Global English Editing απευθείας στα εισερχόμενά σας.

Συναινώ στη λήψη μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και εξατομικευμένων διαφημίσεων.

Αυτή η συμπεριφορά συχνά παρερμηνεύεται ως αντικοινωνική.

Στην πραγματικότητα, όμως, πρόκειται περισσότερο για την επιλογή της ποιότητας έναντι της ποσότητας όταν πρόκειται για σχέσεις και αλληλεπιδράσεις.

Αν και αυτή μπορεί να είναι μια κοινή συμπεριφορά, δεν ισχύει για κάθε άτομο που επιλέγει να απομακρυνθεί καθώς μεγαλώνει.

Εξάλλου, το ταξίδι του καθενός είναι μοναδικό.

2) Αυξημένη αξία της μοναξιάς

Αυτή είναι μια συμπεριφορά που έχω παρατηρήσει στον εαυτό μου καθώς μεγαλώνω.

Έχω αρχίσει να εκτιμώ περισσότερο από ποτέ τον χρόνο που περνάω μόνος μου, κάτι που είναι ένα αρκετά κοινό χαρακτηριστικό μεταξύ όσων αποστασιοποιούνται από τον κόσμο.

Οι έρευνες υποστηρίζουν αυτή την προοπτική- μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Journal of Happiness Studies διαπίστωσε ότι οι ηλικιωμένοι ενήλικες συχνά βιώνουν τη μοναξιά πιο θετικά από ό,τι τα νεότερα άτομα, χρησιμοποιώντας τον χρόνο που περνούν μόνοι τους για αυτοσυγκέντρωση και προσωπική ανάπτυξη.

Μην με παρεξηγήσετε. Εξακολουθώ να είμαι το ίδιο κοινωνικό άτομο που ήμουν και στα νεότερα χρόνια μου.

Αλλά αυτές τις μέρες, βρίσκω περισσότερη χαρά στο να περνάω ένα βράδυ στο σπίτι διαβάζοντας ένα καλό βιβλίο από το να βγαίνω σε ένα θορυβώδες μπαρ ή σε μια εκδήλωση με πολύ κόσμο.

Δεν πρόκειται για το να είσαι ερημίτης ή να αποφεύγεις τους ανθρώπους.

Είναι απλά το να εκτιμώ αυτόν τον ήσυχο χρόνο για να επαναφορτίζομαι, να προβληματίζομαι και να απολαμβάνω την παρέα μου.

Έχω διαπιστώσει ότι η γαλήνη και η ηρεμία που φέρνει η μοναξιά μου επιτρέπει να συνδεθώ με τον εαυτό μου σε ένα βαθύτερο επίπεδο.

Με βοηθάει να παραμείνω προσγειωμένη και να είμαι πιο παρούσα στην καθημερινή μου ζωή.

Αυτή η αυξημένη αξία της μοναξιάς φαίνεται να είναι ένα κοινό στοιχείο μεταξύ των ανθρώπων που επιλέγουν να αποστασιοποιηθούν από τον κόσμο καθώς μεγαλώνουν.

Αλλά και πάλι, αυτό δεν σημαίνει ότι απομονώνονται εντελώς.

Βρίσκουν απλώς άνεση στην παρέα τους και χρησιμοποιούν αυτόν τον χρόνο για αυτοσυγκέντρωση και ανάπτυξη.

3) Αγκαλιάζοντας την ενσυνειδητότητα

Η πρακτική της ενσυνειδητότητας είναι μια άλλη κοινή συμπεριφορά μεταξύ εκείνων που αποστασιοποιούνται από τον κόσμο καθώς μεγαλώνουν.

Τι σημαίνει όμως αυτό στην πραγματικότητα;

Η ενσυνειδητότητα έχει να κάνει με το να είμαστε πλήρως παρόντες στη στιγμή, έχοντας επίγνωση των σκέψεων, των συναισθημάτων και του περιβάλλοντος χωρίς να κρίνουμε.

Έχει να κάνει με το να μην αναλώνεσαι στο τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον ή να μην μένεις στο παρελθόν.

Αυτή η έννοια είναι κάτι που συζητώ εκτενώς στο βιβλίο μου, Η τέχνη της ενσυνειδητότητας: Ένας πρακτικός οδηγός για να ζούμε στη στιγμή.

Εμβαθύνω σε πρακτικές στρατηγικές για την καλλιέργεια της ενσυνειδητότητας και εξηγώ πώς μπορεί να μεταμορφώσει την προοπτική μας για τη ζωή.

Οι άνθρωποι που ασπάζονται έναν πιο απομονωμένο τρόπο ζωής συχνά χρησιμοποιούν τη μοναξιά τους για να ασχοληθούν με δραστηριότητες που έχουν επίγνωση, όπως ο διαλογισμός, η γιόγκα ή απλά να κάθονται ήσυχα με τις σκέψεις τους.

Διαπιστώνουν ότι αυτές οι νοερές στιγμές τους επιτρέπουν να συνδεθούν βαθύτερα με τον εαυτό τους και τον κόσμο γύρω τους, παρά τη φυσική τους απόσταση.

Έτσι, αν παρατηρείτε μια στροφή προς έναν πιο προσεγμένο τρόπο ζωής στον εαυτό σας ή σε ένα αγαπημένο σας πρόσωπο, θεωρήστε το ως μια θετική αλλαγή.

Δεν πρόκειται για απόσυρση από τον κόσμο, αλλά για εμπλοκή μαζί του σε ένα βαθύτερο, πιο προσωπικό επίπεδο.

Και αν ενδιαφέρεστε να το εξερευνήσετε περαιτέρω, σας συνιστώ να διαβάσετε το βιβλίο μου για να ξεκινήσετε το ταξίδι σας στην ενσυνειδητότητα.

4) Ευαισθησία στο θόρυβο και στο πλήθος

Όσο περνάει ο καιρός, τα μέρη με δυνατό θόρυβο ή μεγάλο πλήθος ανθρώπων μπορεί να γίνονται όλο και πιο συντριπτικά.

Συναυλίες, πολυσύχναστα εστιατόρια, πολυσύχναστες αγορές - αυτοί οι χώροι φαίνεται να χάνουν τη γοητεία τους και μπορεί ακόμη και να προκαλέσουν αίσθημα ανησυχίας ή άγχους.

Αυτό δεν σημαίνει ότι γίνεστε λιγότερο περιπετειώδεις ή κοινωνικοί.

Πρόκειται περισσότερο για την αυξημένη ευαισθησία στην αισθητηριακή υπερφόρτωση.

Η συνεχής φλυαρία, η εκκωφαντική μουσική, το πολύβουο πλήθος - δεν χρησιμεύουν πλέον ως πηγή ενθουσιασμού, αλλά μοιάζουν περισσότερο με επίθεση στις αισθήσεις.

Αυτή η ευαισθησία μπορεί να οδηγήσει σε προτίμηση για πιο ήσυχα, πιο γαλήνια περιβάλλοντα.

Ένα γαλήνιο πάρκο ή η άνεση του σπιτιού μπορεί να είναι πιο ελκυστικά από ένα πολυσύχναστο εμπορικό κέντρο ή έναν πολυσύχναστο δρόμο.

Αυτή η συμπεριφορά δεν έχει να κάνει με φόβο ή αποστροφή- είναι απλώς μια ενστικτώδης αντίδραση για τη διατήρηση της ειρήνης και της ηρεμίας.

Πρόκειται για την αναζήτηση περιβαλλόντων που προάγουν τη χαλάρωση και την ενσυνειδητότητα, αντί για το χάος και το άγχος.

Έτσι, αν παρατηρήσετε αυτή την αλλαγή στη συμπεριφορά σας ή σε κάποιον κοντινό σας άνθρωπο, καταλάβετε ότι είναι ένα φυσικό μέρος της γήρανσης και της υιοθέτησης της γαλήνης έναντι της διέγερσης.

5) Αναζήτηση νέων εμπειριών

Τώρα, αυτό μπορεί να ακούγεται λίγο αντιφατικό με τα προηγούμενα σημεία, αλλά μείνετε μαζί μου εδώ.

Ενώ η αποστασιοποίηση από τον κόσμο συχνά συνεπάγεται τη μείωση των κοινωνικών αλληλεπιδράσεων και την απόλαυση της μοναξιάς, αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχει έλλειψη επιθυμίας για νέες εμπειρίες.

Οι έρευνες υποστηρίζουν αυτή την προοπτική- μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Journal of Personality and Social Psychology διαπίστωσε ότι τα άτομα που ασχολούνται με την αυτο-αναστοχαστική μοναξιά βιώνουν συχνά αυξημένη προσωπική ανάπτυξη και μεγαλύτερη επιθυμία για ουσιαστικές εμπειρίες.

Στην πραγματικότητα, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.

Οι άνθρωποι που απομακρύνονται από τον κόσμο καθώς μεγαλώνουν συχνά αποζητούν νέες εμπειρίες περισσότερο από ποτέ.

Αλλά αυτές δεν είναι απαραίτητα οι δυνατές, φανταχτερές εμπειρίες των νεότερων χρόνων τους.

Αντίθετα, αναζητούν πιο βαθιές, ουσιαστικές εμπειρίες που συμβάλλουν στην προσωπική τους ανάπτυξη και αυτογνωσία.

Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει την εκμάθηση μιας νέας δεξιότητας, την επίσκεψη σε ένα άγνωστο μέρος ή την ενασχόληση με ένα χόμπι για το οποίο πάντα είχαν περιέργεια.

Αυτές οι εμπειρίες δεν έχουν να κάνουν με την αναζήτηση εξωτερικής επικύρωσης ή την προσαρμογή στα κοινωνικά πρότυπα.

Αντίθετα, έχουν να κάνουν με την προσωπική εκπλήρωση και ικανοποίηση.

Αφορούν την εξερεύνηση νέων οδών αυτοέκφρασης και αυτογνωσίας.

6) Δίνοντας προτεραιότητα στην αυτοφροντίδα

Καθώς μεγαλώνει κανείς, η αυτοφροντίδα γίνεται πιο σημαντική προτεραιότητα από ποτέ.

Όσοι αποστασιοποιούνται από τον κόσμο συχνά χρησιμοποιούν αυτό το διάστημα για να εστιάσουν περισσότερο στην υγεία και την ευημερία τους.

Αυτό δεν σημαίνει μόνο τις εξετάσεις ρουτίνας και την ιατρική περίθαλψη, αν και αυτό σίγουρα αποτελεί μέρος της.

Περιλαμβάνει επίσης την υγιεινή διατροφή, τη διατήρηση της δραστηριότητας, τον επαρκή ύπνο, ακόμη και την επιείκεια σε δραστηριότητες που φέρνουν χαρά και χαλάρωση.

Η αυτοφροντίδα επεκτείνεται επίσης στην ψυχική και συναισθηματική υγεία.

Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει την εξάσκηση της ενσυνειδητότητας, την αναζήτηση θεραπευτικής βοήθειας όταν χρειάζεται, ή απλά να αφιερώνουν χρόνο για να χαλαρώσουν και να κάνουν πράγματα που τους κάνουν ευτυχισμένους.

Πρόκειται για την αναγνώριση της σημασίας της φροντίδας του εαυτού μας, τόσο σωματικά όσο και συναισθηματικά.

Πρόκειται για την κατανόηση ότι είναι εντάξει να βάζετε τον εαυτό σας πρώτα, να κάνετε ένα βήμα πίσω από τον κόσμο προκειμένου να επικεντρωθείτε στις δικές σας ανάγκες.

7) Αγκαλιάζοντας την αυθεντικότητα

Μία από τις πιο συνηθισμένες και αναμφισβήτητα η πιο σημαντική συμπεριφορά που επιδεικνύουν όσοι απομακρύνονται από τον κόσμο καθώς μεγαλώνουν είναι η υιοθέτηση της αυθεντικότητας.

Αυτό σημαίνει να αποβάλλετε τις κοινωνικές προσδοκίες και να ζείτε μια ζωή που αισθάνεστε αληθινοί με τον εαυτό σας.

Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Journal of Happiness Studies διαπίστωσε ότι τα άτομα που επιδιώκουν στόχους ευθυγραμμισμένους με τις εγγενείς αξίες τους βιώνουν μεγαλύτερη ευημερία και ικανοποίηση από τη ζωή τους.

Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι εκφράζουν τις απόψεις τους πιο ελεύθερα, επιδιώκουν τα πάθη τους χωρίς το φόβο της κρίσης ή κάνουν επιλογές ζωής με βάση την προσωπική τους ευτυχία και όχι τα κοινωνικά πρότυπα.

Η υιοθέτηση της αυθεντικότητας συχνά περιλαμβάνει ένα ταξίδι αυτογνωσίας και αυτοαποδοχής.

Έχει να κάνει με το να γνωρίζετε ποιοι είστε, σε τι πιστεύετε και τι θέλετε από τη ζωή.

Και το πιο σημαντικό, είναι να ζεις σε ευθυγράμμιση με αυτές τις αλήθειες.

Το να ζεις αυθεντικά μπορεί να φέρει μια αίσθηση ειρήνης και πληρότητας που είναι δύσκολο να επιτευχθεί όταν προσπαθείς συνεχώς να ανταποκριθείς στις εξωτερικές προσδοκίες.

Είναι μια απελευθερωτική εμπειρία που επιτρέπει τη γνήσια ευτυχία και την προσωπική ανάπτυξη.

Αγκαλιάζοντας το ταξίδι της γήρανσης

Καθώς μεγαλώνουμε, οι συμπεριφορές, οι προτιμήσεις και οι προοπτικές μας εξελίσσονται.

Αυτό είναι ένα φυσικό μέρος της διαδικασίας γήρανσης, που επηρεάζεται από μυριάδες παράγοντες - τόσο εσωτερικούς όσο και εξωτερικούς.

Μία από τις πιο βαθιές αλλαγές που υφίστανται ορισμένοι άνθρωποι είναι η τάση να απομακρύνονται από τον κόσμο.

Όπως έχουμε συζητήσει σε αυτό το άρθρο, αυτό δεν σημαίνει ότι γίνονται αντικοινωνικοί ή απομονωμένοι.

Απλώς μετατοπίζουν την εστίασή τους από την εξωτερική επικύρωση στην εσωτερική εκπλήρωση.

Αυτή η μετατόπιση μπορεί να είναι υπέροχα απελευθερωτική, επιτρέποντας βαθύτερη αυτογνωσία και προσωπική ανάπτυξη.

Πρόκειται για την υιοθέτηση της αυθεντικότητας, την αναζήτηση ουσιαστικών εμπειριών και την προτεραιότητα στην αυτοφροντίδα - όλα αυτά συμβάλλουν σε μια πιο συγκεντρωμένη και ειρηνική ύπαρξη.

Στο βιβλίο μου, Η τέχνη της ενσυνειδητότητας: A Practical Guide to Living in the Moment, συζητώ πώς πρακτικές όπως η ενσυνειδητότητα μπορούν να μας βοηθήσουν να περιηγηθούμε σε αυτό το μεταμορφωτικό ταξίδι.

Παρέχει πρακτικές στρατηγικές που μπορούν να σας βοηθήσουν να ζήσετε πιο αυθεντικά και με γνώμονα τον νου, ανεξάρτητα από την ηλικία σας.

Έτσι, αν εσείς ή ένα αγαπημένο σας πρόσωπο βιώνετε αυτές τις αλλαγές στη συμπεριφορά, μην ανησυχείτε.

Αγκαλιάστε το ως ένα φυσικό μέρος της γήρανσης και της εξέλιξης ως άτομο.

Είναι ένα ταξίδι προς την αυτογνωσία και την προσωπική ανάπτυξη - ένα ταξίδι που αξίζει να ξεκινήσετε.