«Όλοι το θέλουν»: Αυτό είναι το αγαπημένο τελευταίο γεύμα των ανθρώπων στο τέλος της ζωής τους
Όσο πιο ήπια είναι η λήξη της ζωής, τόσο πιο γαλήνια είναι. Για τους ηλικιωμένους, το φαγητό γίνεται μια πράξη φροντίδας από μόνη της. Δεν χρησιμεύει πλέον μόνο για να θρέψει, αλλά και για να παρηγορήσει, να ηρεμήσει και να διατηρήσει τη σύνδεση με τη ζωή.
Για να μην αναφέρουμε ότι με την ηλικία, το σώμα αλλάζει: οι ικανότητες μάσησης και κατάποσης μειώνονται, οι γεύσεις εξελίσσονται και η όρεξη μειώνεται.
«Οι ασθενείς συχνά χάνουν την ικανότητα κατάποσης ή οι γευστικοί τους κάλυκες αλλάζουν λόγω των φαρμάκων και των θεραπειών, όπως η χημειοθεραπεία», παρατηρεί ο Spencer Richards, επικεφαλής σεφ στο κέντρο παρηγορητικής φροντίδας Sobell House στο Oxfordshire της Αγγλίας.
Ομοίως, «πολλοί άνθρωποι που βρίσκονται σε παρηγορητική φροντίδα γίνονται ευαίσθητοι στο αλάτι», ενώ «οι άνθρωποι με καρκίνο έχουν συχνά μια αδυναμία στα γλυκά».
Για τον ίδιο, είναι απαραίτητο να προσαρμόζεται κάθε γεύμα στις επιθυμίες των κατοίκων: «Πρόκειται για μικρές, πολύ σημαντικές προσοχές, ειδικά για άτομα που είναι απομονωμένα ή αισθάνονται μοναξιά». Για τους πολύ ηλικιωμένους, αυτές οι διατροφικές προσοχές έχουν ισχυρή συμβολική αξία. Επιπλέον, ενώ οι γεύσεις ποικίλλουν μεταξύ των ασθενών, υπάρχει ένα αίτημα που εμφανίζεται πιο συχνά στις τελευταίες ημέρες της ζωής, σύμφωνα με τον σεφ. Ακόμα περισσότερο μεταξύ των ατόμων άνω των 80 και 90 ετών.
Πρόκειται για το κέικ γενεθλίων. Σοκολάτα, κρέμα, φράουλες... Πολλοί άνθρωποι θέλουν να ξαναφάει αυτό το κέικ που τους θυμίζει την παιδική τους ηλικία.
«Υπήρχε μια γυναίκα που γιόρτασε τα 93α γενέθλιά της κατά τη διάρκεια της παραμονής της. Δεν είχε μια πολύ παραδοσιακή οικογενειακή ζωή και τα γενέθλια κέικ δεν ήταν ποτέ μέρος της. Όταν της κάναμε την έκπληξη, έβαλε τα κλάματα», λέει στην αγγλική ιστοσελίδα Mirror.
Αυτού του είδους οι χειρονομίες έχουν μια ηρεμιστική επίδραση. Ανυψώνουν το ηθικό, ενεργοποιούν τη συναισθηματική μνήμη και βοηθούν να περάσουν καλύτερα οι τελευταίες μέρες.
Όπως επισημαίνει ο Spencer Richards, «το φαγητό είναι ένα ισχυρό μέσο για τις συναισθήματα». Η Gail Inderwies, νοσοκόμα παρηγορητικής φροντίδας στην Πενσυλβάνια, δήλωσε στο HuffPost ότι «πάντα» λέει στις οικογένειες με τις οποίες συνεργάζεται να ετοιμάσουν το αγαπημένο φαγητό του ατόμου που πρόκειται να τους αφήσει. «Το να κάθονται όλοι μαζί, να μοιράζονται μια παράδοση και να γελάνε στέλνει το μήνυμα στον ασθενή που πεθαίνει ότι όλα θα πάνε καλά».