Το δίλημμα που θέτει το Βερολίνο

Το Μνημόνιο 1 οδήγησε στην εμπέδωση του άξονα Γερμανίας- Γαλλίας και την συγκρότηση της συνθήκης του ευρώ που προωθεί το Βερολίνο εντός του 2012. Στην ουσία η Ευρώπη καταργείται και τη θέση της παίρνει η Γερμανική Ένωση της Ευρώπης με τις δύο πρωτεύουσες. Το Βερολίνο και το Παρίσι.

Το Μνημόνιο 2 σε αντίθεση με το Μνημόνιο 1 συγκροτήθηκε με τέτοιο ακραίο τρόπο ως προς τα μέτρα που περιλαμβάνει αλλά και την απάλειψη της εθνικής κυριαρχίας ώστε να μην γίνει αποδεκτό από την Ελλάδα. Τι θα σήμαινε κάτι τέτοιο ;

Η Ελλάδα θα σταματούσε με την επιλογή της αυτή τη διαδικασία του PSI δεν θα ζητούσε την ενεργοποίηση της νέας δανειακής φυσικά δεν θα αποδεχόταν την περαιτέρω συζήτηση για Μνημόνιο 2 θα έδιωχνε την Τρόικα και θα κήρυττε μονομερώς σύμφωνα με τη διεθνή πρακτική παύση πληρωμών ή αναστολή πληρωμών προς τους ξένους πιστωτές. Φυσικά θα υπήρχε η τυπική πτώχευση εντός όμως της ζώνης του ευρώ για τον απλούστατο λόγο ότι η χώρα μας έχει μόνον ένα νόμισμα και αυτό είναι το ευρώ.

Αμέσως μόλις βρισκόμασταν στην κατάσταση χρεοκοπίας θα ενεργοποιούνταν τα CDS. Το ζήτημα με τα ασφάλιστρα κινδύνου που έχει προκύψει είναι όχι πλέον αν θα πληρωθούν αλλά αν θα παραμείνουν ως ισχυρό εργαλείο στις διεθνείς χρηματοπιστωτικές συναλλαγές. Γιατί στη συνέχεια του ελληνικού -μοναδικού σύμφωνα με την Κομισιόν- PSI μπορεί τα CDS ως ασφάλιστρο να χάσουν το κύρος τους και τότε δημιουργείται ένα πολύ συνθέτω εκρηκτικό ζήτημα για την διεθνή οικονομία. Θα ανέβουν τα επιτόκια δανεισμού για όλη την ευρωζώνη και ειδικά για τις ελλειμματικές χώρες όπως η Ιταλία ή η Ισπανία. Επίσης θα περιορισθεί και άλλο εξαιτίας της καχυποψίας για τη δυνατότητα αποπληρωμής η ροή χρήματος από τις αγορές προς τις προβληματικές οικονομίες της ευρωζώνης.

Το βιομηχανικό κατεστημένο της Γερμανίας που εκφράζεται από τον Σόιμπλε με την έννοια αυτή δείχνει να συμπίπτει με την χρηματοοικονομική και τραπεζική ελίτ της Φρανκφούρτης που εκφράζεται από τη Μέρκελ στο να οδηγηθεί με κάθε τρόπο η Ελλάδα καταρχήν και η Πορτογαλία στη συνέχεια εκτός ευρωζώνης σε μια προσπάθεια ξεκαθαρίσματος της ατμόσφαιρας.

Η διαδικασία για την Ελλάδα από τη γερμανοκρατούμενη Ευρώπη από τη στιγμή του «όχι» στο Μνημόνιο 2 δεν θα ήταν εχθρική γιατί κάτι τέτοιο δεν θα συνέφερε κανέναν και ειδικά τη Γερμανία.

Σύμφωνα με τους κύκλους της Βαυαρίας αν η Ελλάδα στη παρούσα φάση εξέφραζε την διάθεση να αποχωρήσει από την ευρωζώνη θα μπορούσε να διαπραγματευθεί:

• την ριζική περικοπή του χρέους της από κρατικούς και ιδιώτες δανειστές μέχρι του 70-80%.
• Την ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού της συστήματος
• Την συγκρότηση ενός πακέτου τύπου Μάρσαλ για την ανασυγκρότηση της οικονομίας της εκτός ευρώ που θα κάλυπτε την πρώτη περίοδο σοκ της μετάβασης.

Από αυτά γίνεται φανερό ότι ακόμη και η Γερμανία θα επιχειρούσε ένα «φιλικό διακανονισμό» εξόδου για να μην γενικευθεί η κρίση στην ευρωζώνη και να μην δημιουργηθούν συνθήκες γενικότερου κραχ στο Νότο.

Η Ελλάδα όμως προχωρά στο Μνημόνιο 2 υπερψηφίζοντας το με 199 θετικές ψήφους άρα συνταγματικά έγκυρο και για το Ελληνικό Σύνταγμα. Στην περίπτωση αυτή ο κλειστός πυρήνας της Ευρώπης θα γίνει πολύ σκληρός γιατί ούτως ή άλλως δεν εμπιστεύεται το πολιτικό σύστημα και την κοινωνική σταθερότητα στο εσωτερικό της χώρας.

Ζήτησε ήδη την υπογραφή των αρχηγών που συμμετέχουν στην κυβέρνηση Παπαδήμου ότι θα εφαρμοσθεί το Μνημόνιο όποια και αν είναι η επόμενη κυβέρνηση. Τώρα ζητά αναβολή των εκλογών μέχρι τον Οκτώβριο του 2013. Κυβέρνηση τεχνοκρατών υπό τον Παπαδήμο . Αν τα δεχθεί και αυτά η ΝΔ τα ποσοστά της στις δημοσκοπήσεις θα ακολουθήσουν αυτά του ΠΑΣΟΚ άρα θα μιλάμε για πλήρη αποδιάρθρωση του κομματικού συστήματος εξουσίας.

Στη συνέχεια οι επίτροποι του Βερολίνου και του Παρισιού θα αναλάβουν τη διοίκηση σε κάθε υπουργείο και στον προϋπολογισμό. Το κυριότερο θα ζητηθεί να συμπεριληφθεί «ρήτρα εξόδου» στην περίπτωση που το Μνημόνιο 2 που σημειωτέον είναι «τυφλό» από τη φύση του δεν «εφαρμόζεται» με τον τρόπο που πρέπει.

Το όριο είναι η εξέγερση της κοινωνίας αλλά τότε η Γερμανία εφόσον έχει λύσει τα ζητήματα που τώρα την απασχολούν για τις επιπτώσεις μιας εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη θα προσφέρει μια πολύ πιο εχθρική και χωρίς αντισταθμιστικά υποχρεωτική έξοδο από την ευρωζώνη. Μια λύση απολύτως ευθυγραμμισμένη με την περίφημη «προτεσταντική ηθική». Τότε η Ελλάδα θα τα έχει χάσει όλα...Το τότε είναι σε μερικούς μήνες!! !