Δεν χρειάζονται περίεργα γούστα για να θες μια "Τιμωρό"

Προσπαθώ να καταλάβω τι ακριβώς έφταιξε και δεν τσούλησε "Η Τιμωρός" στο αμερικάνικο box office και τρεις είναι οι απαντήσεις που μου έρχονται: 1) Δεν πουλάει το action movie όταν έχει ηρωίδα γυναίκα. 2) Ο Στίβεν Σόντερμπεργκ μας τα ζάλισε με τις δηλώσεις τύπου "παραιτούμαι από το σινεμά" αλλά μέσα σε μία μόλις χρονιά γύρισε δύο ταινίες με μια πλειάδα σταρ, εκ των οποίων η πρώτη, το πολυαναμενόμενο "Contagion" ήταν μια πατατιά χωρίς καν πατάτες. 3) Πρόκειται για μια απολαυστικά "χαζή" ταινία που απευθύνεται όμως σε έξυπνους και εκεί πάνω το αμερικάνικο κοινό μπερδεύεται. Ότι κι αν ισχύει από τα τρία, το δεδομένο είναι πως η "Τιμωρός" ψυχαγωγεί και με το παραπάνω, πιθανότατα βέβαια όχι σε full power όπως θα μπορούσε και όπως υπόσχεται το παρελθόν του δημιουργού της στον ψυχαγωγικό τομέα ("Η Συμμορία των 11, 12, 13") Ο Σόντερμπεργκ είναι ένας από τους ελάχιστους μάστορες στο σύγχρονο αμερικάνικο σινεμά, που έχει αυτή την ευκολία και τη διασκεδάζει: Να μεταπηδάει από το καλλιτεχνικό ("Ο Εγγλέζος") στο ψυχαγωγικό κι ενίοτε στο προσωπικό στοίχημα (ο 5ωρος "Che" που δεν είδαμε ποτέ στην Ελλάδα σαν αίλουρος και να τσιμπάει και Όσκαρ ("Έριν Μπρόκοβιτς"). Και σε αυτή του εδώ την κινηματογραφική εξόρμηση, ξεκίνησε (και τα κατάφερε) να κάνει συνειδητοποιημένο b movie με το γλάσο ενός A list σκηνοθέτη που μπλέκει κατασκοπικές ίντριγκες, κοσμοπολιτισμό, ηθελημένη «γκλαμουροφτήνια» - φόρο τιμής στο είδος, μια χούφτα από σταρ (Μάικλ Φασμπέντερ, Γιούαν Μακ Γκρέγκορ, Αντόνιο Μπαντέρας, Τσάνινγκ Τέιτουμ, Μάικλ Ντάγκλας) σε μία χορταστική ιστορία προδοσιών, αναληθοφανειών, κρυφών κυβερνητικών αποστολών και διεθνών συνομωσιών που μετατρέπει την ένοχη ηδονή σε συνώνυμο της εκλεκτικής απόλαυσης. Μυστική πράκτορας και εξπέρ των πολεμικών τεχνών βρίσκεται στο στόχαστρο της υπηρεσίας της και στο κέντρο μιας συνωμοσίας την οποία πρέπει να λύσει και να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας από τη Βαρκελώνη ως το Δουβλίνο, τη Νέα Υόρκη και το Νέο Μεξικό. Πρόκειται για την τσαμπουκαλεμένη Μάλορι Κέιν (με τυπικό επίτηδες μπιμουβάδικο όνομα) που την υποδύεται με απίστευτο νεύρο η χαρισματική Τζίνα Καράνο, πρωταθλήτρια πολεμικών τεχνών και σταρ του αμερικάνικου σόου "American Gladiator". Eννοείται πως σεναριακά, συμβαίνει της εγκεφαλοπάθειας, όμως η απόλαυση εδώ είναι εξ' αρχής αλλού προσανατολισμένη: Στο να βλέπεις μια τίγρη - θηλυκή μετάλλαξη του Τζέισον Μπορν να πηδάει ταράτσες, να ρίχνει καρατιές, να διασχίζει την υφήλιο και να κάνει κρέας από τις μπουνιές τα μούτρα των αντιπάλων της, σε ένα βίαιο και απολαυστικό no brainer, σκηνοθετημένο όμως με τη φινέτσα και το ρυθμό μάστορα, που πρέπει να είσαι κομπλεξικός για να μην περάσεις καλά μαζί του. Τ.Θ.

***Κυκλοφορεί στις αίθουσες από την Πέμπτη 10 Μαϊου