Είμαστε ευτυχισμένοι;

Είσαι ευτυχισμένος; Και τι ορίζεται ως ευτυχία; Όταν ο άνθρωπος είναι καλά. Καλά με τον εαυτό του ή με τους γύρω του. Στη ζωή του γενικά. Πρωτίστως με τον εαυτό του. Στη ζωή του σωματικά ή ψυχικά; Αυτά είναι αλληλένδετα.

Η συναισθηματική φθορά φθείρει ταυτόχρονα και τη σάρκα. Μα πότε είμαστε καλά; Όταν έχουμε λύσει όλα μας τα πρόβλημα; Αδύνατον! Ή μήπως δυνατόν αλλά ανέφικτο... Ανέφικτο γιατί πιο εύκολα βουλιάζουμε στο σκοτάδι παρά αγγίζουμε το φως. Και ο ήλιος πού ανατέλλει; Στα μάτια που μας κοιτούν. Πού τα βρίσκουμε; Σπίτι μας. Πού είναι το σπίτι μας; Εκεί που συναντάμε την αγκαλιά, στην οποία επιθυμούμε να κουρνιάσουμε.

Θα μπορούσα να συνεχίσω αυτό τον εσωτερικό διάλογο. Σήμερα με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγειας, αναρωτιέμαι αν την φροντίζουμε. Αν νοιαζόμαστε για εκείνη, όπως τρέχουμε για τους ξένους. Αν την περιποιούμαστε σαν να ειναι το πρόσωπό μας ή το σώμα μας. Διερωτώμαι, γιατί ποτέ κανείς δεν την έκανε πρωταγωνίστρια. Πάντα κομπάρσος η Ψυχική Υγεία. Στο σχολείο, δυο τρεις φορές τα 12 χρόνια να παρακολουθήσαμε κάποια βαρετή διάλεξη στο θέατρο. Και οι γονείς μας; Πώς; Σάμπως σε εκείνους την δίδαξαν;

Μια γνωστή Ελληνίδα κωμικός είχε δηλώσει ότι από το πηγάδι για να βγεις, χρειάζεσαι ένα χέρι. Μα αν δεν σηκώσεις το δικό σου χέρι, πάντα στον πάτο θα μείνεις. Βαθιά ριζωμένη η πεποίθηση πως στο βούρκο πέφτεις, μόνο όταν δεν έχεις οικονομική άνεση.

Ας καταρριφθεί επιτέλους αυτός ο μύθος. Μέχρι και η Εριέττα Κούρκουλου Λάτση, σε πρόσφατη συνέντευξή της ξεκαθάρισε ότι όποιος ψάχνει το χαμόγελό του στα χρήματα, ανάποδα τον χάρτη κοιτά.

Ναι, αλλά αν είσαι άνεργος; Οι δυσκολίες στο να βρεις δουλειά ίσως και να είναι απόρροια της έλλειψης πίστεως προς τον εαυτό σου. Μεγαθήρια του καλλιτεχνικού κόσμου στο εξωτερικό, με εκατομμύρια θαυμαστές να ζητωκραυγάζουν, έπαιρναν χούφτες αντικαταθλιπτικών. Ίσως γιατί πιο εύκολος είναι ο συμβιβασμός από την αναζήτηση της εσωτερικής μας θέλησης.

Αν ένας γιατρός έχει πέντε περιστατικά, δεν θα μπορέσει να είναι ταυτόχρονα και αποτελεσματικά σε όλους. Αν είσαι χτυπημένος και κληθείς να τρέξεις να βοηθήσεις, μισή βοήθεια θα δώσεις. Πρώτα πρέπει με το δικό σου τραύμα να ασχοληθείς. Όχι να βάλεις μια γάζα για να κουκουλωθεί. Κι ας πονάει το οξυζενέ, αρχικά η πληγή καθαρίζεται και σταδιακά γιατρεύεται. Αντί λοιπόν τα βράδια να επιμένεις με ποτά να ξεχάσεις, όταν είσαι πραγματικά έτοιμος, βάλε τα πράγματα σε μια σειρά, εμπιστεύσου τη ροή και αφιέρωσε ποιοτικό χρόνο στην ευτυχία του εαυτού σου.

«… Φεύγει χαμένος ο καιρός, είναι ο χρόνος ο πιο ύπουλος εχθρός, πιάσε απ' το χέρι τη ζωή, κι αν το σκοτάδι είναι γύρω σου βαθύ, ο ήλιος πάλι θα βγει…», τραγουδά ο Χρήστος Μάστορας.