Welt: Το μυστικό έγγραφο που θα μπορούσε να είχε τελειώσει τον πόλεμο στην Ουκρανία

Η γερμανική εφημερίδα Welt Am Sonntag δημοσίευσε ένα σχέδιο συνθήκης ειρήνης, το οποίο φέρεται να συμφωνήθηκε από τη Ρωσία και την Ουκρανία κατά τις διαπραγματεύσεις στην Κωνσταντινούπολη το 2022.

Σύμφωνα με το έγγραφο, η Ουκρανία συμφώνησε σε «μόνιμη ουδετερότητα», η οποία περιελάμβανε την άρνηση να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, απαρνήθηκε την παραγωγή και την παραλαβή πυρηνικών όπλων, υποσχέθηκε να μην επιτρέψει σε ξένα στρατεύματα να εισέλθουν στη χώρα και να μην παρέχει υποδομές σε άλλες χώρες, γράφει η Welt Am. Sonntag .

Το έγγραφο 17 σελίδων δημοσιεύεται αποκλειστικά στην Welt Am Sonntag και αναφέρει επίσης ότι η Ουκρανία θα έπρεπε να αρνηθεί στρατιωτικές ασκήσεις με ξένη συμμετοχή και συμμετοχή σε τυχόν στρατιωτικές συγκρούσεις. Επιπλέον, το Κίεβο υποτίθεται ότι απαγόρευε τον «φασισμό, τον ναζισμό και τον επιθετικό εθνικισμό».

Η Ρωσία έπρεπε να αποσύρει στρατεύματα από το έδαφος της Ουκρανίας, αλλά όχι από την Κριμαία και μέρος του Ντονμπάς. Είχε προγραμματιστεί ότι οι πρόεδροι Βλαντιμίρ Πούτιν και Βλαντιμίρ Ζελένσκι θα συζητούσαν προσωπικά την απόσυρση των στρατευμάτων. Τα ζητήματα της μείωσης του μεγέθους του ουκρανικού στρατού και στρατιωτικού εξοπλισμού παρέμειναν αμφιλεγόμενα.

Τι θα έπρατταν οι εγγυήτριες χώρες

Σύμφωνα με τη συμφωνία, οι «εγγυήτριες χώρες» θα έπρεπε να υποστηρίξουν το Κίεβο στο δικαίωμά του στην αυτοάμυνα για το πολύ τρεις ημέρες εάν ξεσπάσει ένοπλη σύγκρουση. Σύμφωνα με τη Welt, οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία υποσχέθηκαν υποστήριξη, αλλά δεν ήθελαν να δώσουν εγγυήσεις.

Στη συνέχεια, γράφει το δημοσίευμα, η Μόσχα ζήτησε να γίνει η ρωσική δεύτερη επίσημη γλώσσα στην Ουκρανία και να αρθούν οι κυρώσεις και οι αγωγές στα διεθνή δικαστήρια. Το Κίεβο αρνήθηκε.

Πηγές της Welt από την ουκρανική διαπραγματευτική αντιπροσωπεία ανέφεραν ότι ακόμη και σήμερα η συμφωνία εξακολουθεί να φαίνεται κερδοφόρα. Ένα μέλος της αντιπροσωπείας είπε: «Αυτή ήταν η καλύτερη συμφωνία που μπορούσαμε να έχουμε κάνει». Η Welt γράφει ότι το Κίεβο είχε τότε «πιο ισχυρή διαπραγματευτική θέση από ό,τι τώρα».