Ας αφήσουμε πίσω μας...
Το πρώτο βήμα για την αναγέννηση του τόπου μας, δεν είναι να αποφασίσουμε πώς και προς τα πού θα αναπτυχθούμε, αλλά να αποφασίσουμε πρώτα τί θα εγκαταλείψουμε.
Είναι βέβαιο ότι σε είκοσι χρόνια από τώρα θα είμαστε πιο απογοητευμένοι, για όλα εκείνα που δεν κάναμε.
Δεν είναι μόνο το θάρρος αυτό που χρειαζόμαστε για να σηκωθούμε επάνω να μιλήσουμε αλλά είναι αυτό που χρειάζεται κύρια για να καθίσουμε κάτω και να ακούσουμε.
Σύντομα έρχεται η ώρα να αποφασίσουμε, έρχεται η ώρα να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Και αυτό μας αφορά όλους. Οι επιλογές μας δεσμεύουν και τους αγέννητους Έλληνες.
Αν συμφωνήσουμε στην αρχή, ότι όταν δεν καταδέχεσαι να ασχοληθείς με τα κοινά, τότε καταλήγεις να σε κυβερνούν οι κατώτεροι, αν συμφωνήσουμε ότι κανένας άνθρωπος, κανένας λαός, ούτε Έθνος δεν μπορεί να ενεργήσει και να σκεφθεί σωστά υπό το κράτος ενός μεγάλου φόβου, τότε θα δούμε ότι το κλειδί της επιτυχίας μας είναι να επικεντρώσουμε τη συνείδησή μας σε αυτά που θέλουμε, και όχι σε αυτά που φοβόμαστε.
Χρέος μας είναι να προσπεράσουμε εκείνους που δίνουν τον ορισμό της αλήθειας ανάλογα με τις συνθήκες και τις περιστάσεις, εκείνους που δεν ακούν το χλιμίντρισμα της ιστορίας και να αφήσουμε πίσω μας για πάντα την παρασιτοκρατία και την αναξιοκρατία, που αναπτύχθηκε τις τελευταίες δεκαετίες. Τότε θα είμαστε έτοιμοι όλοι μαζί να ξαναχτίσουμε την Ελλάδα από την αρχή, με άλλα κριτήρια και στόχους για την οργάνωση του κοινού μας βίου, με άλλους θεσμούς εκπαίδευσης, δημόσιας διοίκησης, συνδικαλισμού, άμυνας, άλλο εκλογικό σύστημα, άλλες προϋποθέσεις για την λειτουργία των κομμάτων, άλλη οργάνωση του Κοινοβουλίου.
Το δικαίωμα της ύπαρξής μας ως Έθνος έχει να κάνει με την παραδοχή, ότι τελείωσαν τα μερεμέτια.
Να ξαναβρούμε πρέπει τον αυτοσεβασμό μας, μέσα από την ιστορική μας αυτοσυνειδησία και τις ευθύνες, που αυτή γεννά.
