Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη

Επειδή καλό είναι να λέμε πού και πού την αλήθεια, αυτό είναι μια θλιβερή πραγματικότητα στην ελληνική πολιτική σκηνή.

Επειδή από το 2019 και μετά δεν έχει βρεθεί κάποιος πολιτικός αρχηγός από την κεντροαριστερά να κερδίσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τα τελευταία τρία χρόνια οργιάζουν τα σενάρια ότι θα τον ρίξουν οι... δικοί του!

Πολύ βολικό το αφήγημα για όλους όσοι εμφανίζονται ελλιπείς να τον τζατζάρουν στα ίσια και να τον κερδίσουν στις κάλπες ή έστω στις δημοσκοπήσεις.

Γι' αυτό και κατά καιρούς ονειρεύονται διάφορα σενάρια: Θα τον ρίξει ο Δένδιας, θα τον καταπιεί ο Σαμαράς, θα τον γκρεμίσει ο Καραμανλής και πάει λέγοντας...

Παραμύθια με... δράκους που λέγαμε παλιά στις εφημερίδες.

Διανθίζουν μάλιστα τα αφηγήματά τους με διάφορες δακρύβρεχτες κρίσεις και αποχωρήσεις βουλευτών οι οποίες αποδεικνύονται για γέλια και για κλάματα.

Σου λέει αφού δεν μπορούμε εμείς ας βρεθεί ένας δεξιός να τον ρίξει. Τόσο αφελείς; Ίσως... Σίγουρα όμως είναι διασκεδαστικοί.

Υπάρχει ποτέ περίπτωση ένας ή δύο ή δέκα νεοδημοκράτες να θέλουν να στιγματιστούν ως αποστάτες; Ή ως υπονονευτές της παράταξης και μάλιστα 1,5 χρόνο πριν τις εκλογές; Θα αστειεύεστε βέβαια.

Λυπούμαι αλλά με τέτοιους αντιπάλους που ζουν με ψέματα η ΝΔ θα «κατσικωθεί» και την επόμενη τετραετία.