Ο Ερντογάν και η Ναυμαχία της Ναυπάκτου - Η 7η Οκτωβρίου 1571 και η σημερινή ένταση
Σαν σήμερα στις 7 Οκτωβρίου 1571 διεξήχθη η Ναυμαχία της Ναυπάκτου.
Ο κίνδυνος εκείνη την εποχή για την Ευρώπη γινόταν όλο και πιο ορατός. Οι Οθωμανοί δεν αποτελούσαν μόνον θρησκευτική, αλλά και εδαφική και εμπορική απειλή. Τα περισσότερα από τα κράτη της Δυτικής Ευρώπης ήταν μεγάλες εμπορικές δυνάμεις. Ως εκ τούτου, μία επέκταση των Οθωμανών στα δικά τους όρια, θα περιόριζε -αν δεν εξαφάνιζε κιόλας- το δικό τους εμπόριο. Επιπλέον, οι τουρκικές θηριωδίες εξαγρίωσαν όχι μόνον τους ηγέτες, αλλά και τους λαούς της Ευρώπης.
Οι Οθωμανοί ηττήθηκαν ωστόσο ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν θυμάται την Ναυμαχία αυτή συχνά όταν αναφέρεται σε υποτιθέμενα εμπόδια της Δύσης απέναντι στην Τουρκία προκειμένου να καταστεί μια περιφερειακή υπερδύναμη και καταδεικνύει σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο σκέψης του σχετικά με τη χρησιμοποίηση της στρατιωτικής ισχύος.
Ο αμυντικός αναλυτής Λάμπρος Τζούμης, Αντιστράτηγος ε.α., με αφορμή τα τεκταινόμενα του τελευταίου χρονικού διαστήματος και την νέα προκλητικότητα της Τουρκίας αναλύει το σκεπτικό του Ερντογάν σε σχέση και με την Ναυμαχία της Ναυπάκτου.
Αναλυτικά η ανάρτησή του:
Η Ναυμαχία της Ναυπάκτου είναι μία από τις μεγαλύτερες όλων των εποχών, διεξήχθη στις εκβολές του Αχελώου ποταμού, κοντά στα νησάκια Εχινάδες, με αντιπάλους τα χριστιανικά κράτη της Δύσης και την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Ο Ερντογάν τη θυμάται κατά καιρούς παρά το γεγονός ότι η ναυμαχία έληξε με πρωτοφανή καταστροφή του Οθωμανικού στόλου και αναφέρει ένα απόσπασμα από μια επιστολή που έγραψε δύο χρόνια μετά τη ναυμαχία το 1573, ο Σοκολού Μεχμέτ Πασάς, βεζύρης (ανώτατος κυβερνητικός αξιωματούχος) προς τον Πρέσβη της Βενετίας.
Η ναυμαχία και η προαναφερόμενη επιστολή :
Τον Αύγουστο 1570 η Κύπρος που βρισκόταν υπό ενετική κατοχή καταλαμβάνεται από τους Οθωμανούς και τον Σουλτάνο Σελήμ Β΄. Ακολουθούν ανηλεείς σφαγές των Ενετών και των Κυπρίων, από τους Οθωμανούς.
Τα χριστιανικά κράτη της εποχής μπροστά στον κίνδυνο ελέγχου της Ανατολικής Μεσογείου από την Οθωμανική Αυτοκρατορία με πρωτοβουλία του Πάπα συγκρότησαν στις 25 Μαΐου 1571 την «Ιερή Συμμαχία». Την αποτελούσαν η Ισπανία, η Βενετία, η Γένουα, το Παπικό Κράτος, η Σαβοΐα, η Μάλτα και άλλες μικρότερες πόλεις της ιταλικής χερσονήσου. Αποφασίστηκε η συγκρότηση δύναμης και η αντιπαράθεση με τον Οθωμανικό στόλο που ναυλοχούσε στη Ναύπακτο.
Ο συμμαχικός στόλος αριθμούσε 210 γαλέρες, 30 φρεγάτες, 24 μεταφορικά πλοία και άλλα μικρότερα πλοία συνοδείας. Τα πληρώματα των πλοίων έφθαναν τους 38.000 άνδρες, από τους οποίους οι 15.000 ήταν Έλληνες από τα νησιά του Ιονίου και την Κρήτη.
Ο Οθωμανικός στόλος είχε 210 γαλέρες και 50 άλλα πλοία συνοδείας. Τα πληρώματα έφθαναν τους 47.000 άνδρες, από τους οποίους 12.000 ήταν Έλληνες βίαια στρατολογημένοι.
Μετά τη ναυμαχία οι απώλειες του Οθωμανικού στόλου ήταν τεράστιες, μόλις 40 εκ των 260 πλοίων διέφυγαν την καταστροφή ή την αιχμαλωσία, στο δε έμψυχο μέρος υπολογίσθηκαν σε 20.000 νεκρούς και 15.000 τραυματίες. Την καταστροφή του οθωμανικού στόλου συμπλήρωσε νυκτερινή καταιγίδα στη θαλάσσια περιοχή, η οποία έπληξε τα τουρκικά πλοία που είχαν διαφύγει στα ανοικτά.
Στη ναυμαχία έλαβε μέρος και ο συγγραφέας του «Δον Κιχώτη» Μιγκέλ ντε Θερβάντες στη διάρκεια της οποίας έχασε το αριστερό του χέρι και έγραψε: «Ήταν η πιο μεγαλόπρεπη στιγμή που γνώρισαν οι περασμένοι ή τούτοι οι σημερινοί καιροί, ή που θα δούνε οι μελλούμενοι».
Τη νίκη αυτή όμως δεν την εκμεταλλεύτηκαν τα κράτη της Δύσης, ο Σουλτάνος τον επόμενο χρόνο κατασκεύασε αξιόμαχο στόλο και η Οθωμανική Αυτοκρατορία κατάφερε να διατηρήσει την κυριαρχία της στη Μεσόγειο για πολύ καιρό ακόμη.
Δυο χρόνια μετά τη ναυμαχία το 1573, ο Σοκολού Μεχμέτ Πασάς σε επιστολή του προς τον Πρέσβη της Βενετίας ανέφερε : «Εμείς με την κατάληψη της Κύπρου σας κόψαμε το χέρι, ενώ εσείς με τη Ναυμαχία της Ναυπάκτου μας ξυρίσατε απλά τα γένια. Το χέρι που κόβεται δεν επανέρχεται αλλά τα γένια που ξυρίζονται γίνονται πυκνότερα».
Το παραπάνω απόσπασμα το χρησιμοποιεί συχνά ο Ερντογάν όταν αναφέρεται σε υποτιθέμενα εμπόδια της Δύσης απέναντι στην Τουρκία προκειμένου να καταστεί μια περιφερειακή υπερδύναμη και καταδεικνύει σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο σκέψης του σχετικά με τη χρησιμοποίηση της στρατιωτικής ισχύος.
Σε περίπτωση που η Τουρκία επιχειρήσει να αμφισβητήσει την εθνική κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας το μόνο που υπολογίζει ο Τούρκος Πρόεδρος είναι η δυνατότητα και κυρίως η βούληση «να κοπεί το χέρι της Τουρκίας».