Αυτοί είναι οι Έλληνες, κύριε Σουλτς! (photos + video)
Ο Καπετάν Στρατής Κάσσος και ο Θανάσης Μαρμαρινός από τη Λέσβο, η Νίνα Γεωργιάδου από την Κάλυμνο, ο Καπετάν Στέφανος Ζαννίκος από τη Χίο. Ο παπά Στρατής που πια δεν ζει. Κι άλλοι τόσοι πολλοί άνθρωποι που καθημερινά ενώνονται - κι ας μη γνωρίζονται - σε μια σφιχτή γροθιά. Διότι, αυτοί είναι οι Ελληνες. Βοηθούν και από το περίσσευμα, αλλά και από το υστέρημά τους!
ΟΙ ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΛΗΨΗΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΤΩΝ ΒΡΥΞΕΛΛΩΝ - ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ: ΕΥΡΩΠΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Της Γεωργίας Λινάρδου
Άνθρωποι απ' όλες τις γωνιές του πλανήτη ζουν στην Ελλάδα.
Άλλοι έρχονται, άλλοι προσπαθούν να έρθουν, άλλοι πνίγονται κι άλλοι κακοποιούνται μέχρι να τερματίσουν την πνοή τους πριν φτάσουν. Η Ελλάδα, είναι η μόνη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον επίμαχο προσφυγικό «δίαυλο» που προσφέρει βοήθεια στην πράξη, μακριά από κονδύλια και τις επίσημες αποφάσεις των Βρυξελλών.
Διότι, αυτοί είμαστε οι 'Ελληνες.
Διότι έτσι συμπεριφέρονται οι 'Ανθρωποι απαντχαχού της γης.
Ο Παπά Στρατής
Το «δρόμο» για το νησί της Λέσβου είχε ανοίξει χρόνια πριν ένας ιερέας. Ο εφημέριος στον Άι Γιώργη Καλλονής στη Μυτιλήνη. Το χωριό της Καλλονής το 2009 ήταν το βασικό «πέρασμα» των διωγμένων της Ανατολής που έφταναν με σαπιόβαρκες στο νησί. Συλλαμβάνονταν. Εκείνος σήκωνε το ράσο κι έτρεχε για βοήθεια.
«Πάρε αυτά τα αυγά και δώστα να φάνε τα μικρά», έλεγε στον διοικητή του αστυνομικού τμήματος της Καλλονής. Κι εκείνος, όμως, συχνά τον καλούσε και του' λεγε: «Παπά Στρατή, έχεις τίποτα να μαγειρέψεις σήμερα για τους ανθρώπους;»
"Έσβησε" ο Παπά Στρατής λίγο καιρό πριν. Άφησε πίσω του την «Αγκαλιά». Μια σπουδαία παρακαταθήκη στο κεφάλαιο της Ανθρωπιάς!
Ο Καπετάν Στρατής Κάσσος
Ο καπετάνιος του ξύλινου ψαράδικου «Ταξιάρχης», ο Καπετάν Στρατής μαζί με τον αδελφό του τον Σταύρο, το γιο του Βασίλη και τρεις Αιγύπτιους ψαράδες, τον Μουσά, τον Ταχντί και τον Αχέντ έχουν σώσει πολλούς ανθρώπους που κόντευαν να πνιγούν στη θάλασσα.
Δείτε το βίντεο:
Δείτε το βίντεο:
Θανάσης Μαρμαρινός: «Τα μωρέλια μωρέ, να σώσουμε τα μωρέλια!»
Ο 61χρονος ψαράς Θανάσης Μαρμαρινός από τη Σκάλα Συκαμιάς της Λέσβου, είχε βουτήξει στο νερό να σώσει τα προσφυγόπουλα, τους ανθρώπους που ζητούσαν βοήθεια και η κραυγή του έσκιζε και τον ψηλότερο «φράχτη» της Ευρώπης: «Τα μωρέλια μωρέ, να σώσουμε τα μωρέλια!»
Πριν από λίγες ημέρες, μίλησε στην Εφημερίδα των Συντακτών: «Αυτό που ζούμε σήμερα δεν είναι τίποτα σ' αυτό που έρχεται. Προς το παρόν έχουμε συνηθίσει να μαζεύουμε ζωντανούς, φοβάμαι ότι από δω και πέρα θα μαζεύουμε πνιγμένους. Να γράψετε κάτι για τους Ευρωπαίους. Αυτοί φταίνε!»
Η Νίνα Γεωργιάδου από την Κάλυμνο και ο 10χρονος Majd
Οι πράξεις αυτής της γυναίκας μαρτυρούν πολλά. Είναι συνταξιούχος καθηγήτρια και μέλος της Ομάδας Στήριξης Μεταναστών και Προσφύγων Καλύμνου. Σ' ένα πρόσφατο ξημέρωμα της γης, κατέβηκε στο λιμάνι για να βοηθήσει. Είδε ένα αγοράκι τρομαγμένο. Στον λαιμό του είχε κρεμασμένο ένα πλαστικό σακουλάκι με τον αριθμό ενός κινητού τηλεφώνου.
Περιγράφει η ίδια: «4:00 ξημερώματα Παρασκευής, 30/10/2015. Γυρίσαμε απ' το λιμάνι. Μια τραγική νύχτα. Δεν έχουμε πλήρη εικόνα για το πόσοι χάθηκαν. Οι 100 περίπου ζωντανοί σπαρταρούσαν απ' το κρύο και τον τρόμο. Στο νοσοκομείο μεταφέρθηκαν πάνω από 30 σε απερίγραπτα θλιβερή κατάσταση. Οι περισσότεροι είναι αυτοί που δεν ξέρουν τι απέγιναν δικοί τους άνθρωποι. Μεγάλος θρήνος. Και κάτι μωρά ξεπαγιασμένα. Ο Majd, 10 χρονών ήρθε ασυνόδευτος. Βούλιαξε, κολύμπησε, ξεπάγιασε, και τώρα τρέμει στην αγκαλιά μου σαν πουλάκι. Δεν έχει σταματήσει το κλάμα. Ήρθαν αρκετοί Καλύμνιοι στο λιμάνι και τους βγάλαμε τις κάλτσες για να τις δώσουμε στους ξεπαγιασμένους. Ξεφτίλα. Λέω: Το κλάμα του Majd και ο θρήνος της μάνας που της κατάπιε η θάλασσα το μωρό της και τα βογγητά της σημερινής νύχτας να γίνουν εφιάλτες για όσους μετρούν εισπράξεις απ' τον πόλεμο, για όσους ορθώνουν φράχτες και για όσους, σε συνόδους κορυφής, αποφασίζουν τις χωματερές των ανθρώπων».
Το αποτέλεσμα; Η Νίνα Γεωργιάδου επικοινώνησε με τον αδελφό του Majd στην Σουηδία τον 25χρονο Καράμ, ο οποίος πήγε κατευθείαν στην Κάλυμνο για να συναντήσει τον μικρό του αδελφό και στη συνέχεια έγινε επικοινωνία και με την μητέρα τους στην Συρία.
Καπετάν Στέφανος Ζαννίκος
Αυτός ο Χιώτης καπετάνιος έχει δει πολλά στη ζωή του. Από τα 14 του χρόνια, θαλασσεύει στο Βόρειο Αιγαίο με τη μηχανότρατά του τον «Αγιο Ιωάννη» και τον «Γεώργιο». Είναι πατέρας τριών παιδιών. Το μικρότερο είναι 12 ετών και το μεγαλύτερο στα 25.
«Η θάλασσα είναι άγριο πράγμα. Τα μποφόρ δεν καταλαβαίνουν ποιον καταπίνουν. Κι εγώ τα φοβάμαι, αλλά δεν θα αντέξω τις τύψεις για μια ζωή που θα χαθεί εξαιτίας του δικού μου φόβου. Αυτό δεν επιτρέπω στον εαυτό μου», περιγράφει στην εφημερίδα Εθνος.
Έχει σώσει πολλές ζωές ο Καπετάν Στέφανος. Για μία από αυτές τις φορές που το έκανε, περιγράφει:
«Νερό ζητούσαν όλοι. Ηθελαν να πιουν νερό, δεν προλάβαμε να ψαρέψουμε για να φτιάξουμε μια ζεστή κακκαβιά»!
Είναι ένας από τους Ανθρώπους του Αιγαίου.
«Γύρισα στο σκάφος. Χάιδεψα το ξύλινο σκαρί. Για άλλη μία φορά με έβγαλε ασπροπρόσωπο. Δάκρυσα, δεν σκέφτηκα ούτε μία στιγμή το μεροκάματο που έχασα, γύρισα πίσω με τα κασόνια άδεια και την ψυχή γεμάτη».
Δείτε το βίντεο:
Αυτή η βάρδια Ανθρωπιάς δεν τελειώνει ποτέ...
Ως επίλογο στεκόμαστε στα τελευταία λόγια ενός απολογισμού «αγκαλιάς - αλληλεγγύης - και ανθρωπιάς» της «Αγκαλιάς» του Παπά Στρατή στην Καλλονή της Λέσβου, διά χειρός Γιώργου Τυρίκου Εργάς:
«Μας κρατάει η Ριμ που έφτασε στο Βερολίνο και μας γράφει "τα κατάφερα", μας κρατάει ο Ρασίντ που μας έστειλε φωτογραφία με τα δυο μικρά του κορίτσια λέγοντας "Τα κορίτσια μου είναι ασφαλή στο διαμέρισμα του αδερφού μου στο Παρίσι, κοιμούνται σε στρώμα μετά από έξι μήνες, θα θυμόμαστε για πάντα εκείνη τη νύχτα που μας βοηθήσατε στην Αγκαλιά". Μας κρατάει ο Σιδίκι που πριν δέκα χρόνια τον είχαμε προσφυγάκι στη Λέσβο και τώρα ολόκληρος άντρας γυρνάει από τη Γερμανία, όποτε έχουμε ανάγκη για να μας βοηθήσει. Μας κρατάει ο Γιώργος που μετά από τη δουλειά του πήγαινε Αγκαλιά και άφηνε γιαούρτια για τους πρόσφυγες στα κρυφά. Ο ανώνυμος κύριος που ήρθε και μας χτύπησε στο ώμο φιλικά εκείνο το βράδυ που χανόμασταν βάζοντάς μας ένα χαρτονόμισμα στη τσέπη και λέγοντας "μπράβο παιδιά, συνεχίστε, σας καμαρώνω". Μας κρατάει η παρακαταθήκη και η κουβέντα του παπα-Στρατή να μην τα παρατήσουμε. Δεν θα χαθούμε, απλά θέλουμε να πάρουμε ορισμένες βαθιές ανάσες. Η βάρδια δεν τελειώνει ποτέ, η Αγκαλιά είναι ανοιχτή».
Αυτή είναι η Ελλάδα μας και αυτοί είναι οι Ελληνες απ' όποια γωνιά της γης κι αν... κατάγονται.
Εδώ βλέπετε έναν Αιγύπτιο ψαρά από το ψαροκάϊκο του «Ταξιάρχη» στη Μυτιλήνη να κρατά ευτυχισμένος ένα μωρό που πριν λίγες ώρες βοήθησε για να σωθεί...
