Thanksgiving 2025: Τι είναι η «Ημέρα των Ευχαριστιών» και πώς την γιορτάζουν οι Αμερικανοί

Η Ημέρα των Ευχαριστιών (Thanksgiving) γιορτάζεται πάντα την τέταρτη Πέμπτη του Νοεμβρίου στις ΗΠΑ και σηματοδοτεί την έναρξη της περιόδου των Χριστουγέννων. Φέτος η μέρα αυτή είναι σήμερα 27 Νοεμβρίου και οι Αμερικανοί ετοιμάζονται να την τιμήσουν δεόντως, παρά τις κατά τόπους προειδοποιήσεις για κακοκαιρία.

Τα τραπέζια θα γεμίσουν με παραδοσιακά φαγητά όπως κολοκυθόπιτα, καλαμποκάλευρο, σάλτσα cranberry και φυσικά γαλοπούλα και οι οικογένειες θα συγκεντρωθούν για να ευχαριστήσουν για όλα τα καλά που έχουν στη ζωή τους. Με τη γιορτή των ευχαριστιών απονέμονται ευχαριστίες προς τον Δημιουργό για τα αγαθά που αποκόμισε ο καθένας στο τέλος της σοδειάς, ενώ ανάλογα φεστιβάλ διοργάνωναν πολλοί αγροτικοί πολιτισμοί σε όλο τον κόσμο.

Η πρώτη γιορτή των ευχαριστιών εορτάστηκε στο τέλος του 16ου αιώνα σε περιοχές του σημερινού Καναδά. Από τις αρχές του 17ου αιώνα ο εορτασμός άρχισε να γίνεται και σε περιοχές των σημερινών ΗΠΑ. Γενικά, η καθιέρωση της Γιορτής ξεκίνησε από τους πρώτους Ευρωπαίους αποίκους. Οι απαρχές της ανάγονται στις γιορτές που διοργάνωναν οι πρώτοι άποικοι μόλις έφταναν στη νέα ήπειρο, ως ευχαριστήριο προς το Δημιουργό για την ασφαλή άφιξή τους. Σύμφωνα με την παράδοση το 1621, οι άποικοι πιστεύεται ότι μοιράστηκαν ένα γεύμα με τους Ινδιάνους που τους βοήθησαν να επιβιώσουν από τον πρώτο χειμώνα τους στη Βόρεια Αμερική.

Εκτός από εκείνο το αρχικό γεύμα το 1623 γιόρτασαν το τέλος μιας μακράς περιόδου ξηρασίας, σύμφωνα με το History.com ενώ επιπέον γιορτές ευχαριστίας για διάφορους λόγους τελέστηκαν επίσης τα επόμενα χρόνια. Τεχνικά, η πρώτη επίσημη Ημέρα των Ευχαριστιών γιορτάστηκε πολύ αργότερα - το 1789. Σύμφωνα με τα Εθνικά Αρχεία, το Κογκρέσο ζήτησε από τον Πρόεδρο Τζορτζ Ουάσινγκτον μια εθνική ημέρα των Ευχαριστιών. Η Πέμπτη, 26 Νοεμβρίου του 1789, ανακηρύχθηκε, επομένως, η «Ημέρα της Δημόσιας Ημέρας των Ευχαριστιών».

Στην Διακήρυξη της Ημέρας των Ευχαριστιών ο Τζορτζ Ουάσινγκτον το 1789, δήλωνε τον σκοπό της: «Ενώ είναι καθήκον όλων των Εθνών να αναγνωρίζουν την πρόνοια του Παντοδύναμου Θεού, να υπακούν στο θέλημά Του, να είναι ευγνώμονες για τα ευεργετήματά Του και να ικετεύουν ταπεινά την προστασία και την εύνοιά Του—και ενώ και τα δύο Σώματα του Κογκρέσου μου έχουν ζητήσει μέσω της κοινής τους Επιτροπής «να συστήσω στον Λαό των Ηνωμένων Πολιτειών μια ημέρα δημόσιας ευχαριστίας και προσευχής που θα τηρείται αναγνωρίζοντας με ευγνώμονες καρδιές τις πολλές σημαντικές χάρες του Παντοδύναμου Θεού, ιδίως παρέχοντάς τους την ευκαιρία να εγκαθιδρύσουν ειρηνικά μια μορφή διακυβέρνησης για την ασφάλεια και την ευτυχία τους».

Γιατί τρώνε γαλοπούλα την Ημέρα των Ευχαριστιών;

Η αγαπημένη γιορτή είναι «απόγονος» των φεστιβάλ της σοδειάς και όπως λέει και το όνομά της, είναι μία περίσταση κατά την αυτή απονέμονται ευχαριστίες προς τον Θεό για τα αγαθά που αποκόμισε ο καθένας στο τέλος της σοδειάς. Με την πάροδο των ετών έγινε κοινή πρακτική και σε άλλους οικισμούς της Νέας Αγγλίας.

Υπάρχουν μερικοί διαφορετικοί παράγοντες για τους οποίους τρώμε γαλοπούλα την Ημέρα των Ευχαριστιών. Πρώτον, το Μουσείο Pilgrim Hall έχει επικαλεστεί επιστολές από τον William Bradford, κυβερνήτη του Πλύμουθ το 1621, ο οποίος έγραψε ότι οι άγριες γαλοπούλες ήταν μέρος του αρχικού γεύματος που μοιραζόταν οι άποικοι και οι Ινδιάνοι Wampanoag

Sarah Josepha Hale: Η μητέρα του Thanksgiving

Επίσης, καθώς η Ημέρα των Ευχαριστιών έγινε μια πιο σημαντική γιορτή, οι γαλοπούλες συνέχισαν να είναι άφθονες, γεγονός που τις καθιστούσε ένα βολικό κυρίως πιάτο σύμφωνα με την Britannica. Και όχι μόνο αυτό, αλλά η Αμερικανίδα συγγραφέας και ακτιβίστρια Sarah Josepha Hale ευθύνεται επίσης για αυτή την καθιερωμένη πτυχή της Ημέρας των Ευχαριστιών. Στο μυθιστόρημά της Northwood του 1827, εξήγησε μια Ημέρα των Ευχαριστιών της Νέας Αγγλίας με μεγάλη λεπτομέρεια, συμπεριλαμβανομένης της περιγραφής μιας ψητής γαλοπούλας «τοποθετημένης στην κεφαλή του τραπεζιού».

Γιατί τρώνε γαλοπούλα την Ημέρα των Ευχαριστιών;

Η Hale είναι το άτομο που ευθύνεται περισσότερο για την καθιέρωση της Ημέρας των Ευχαριστιών ως εθνικής εορτής στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η μάχη της για την εθνική εορτή ξεκίνησε το 1846 και διήρκεσε 17 χρόνια πριν στεφθεί με επιτυχία. Υποστηρίζοντας την προτεινόμενη εθνική εορτή, η Χέιλ έγραψε στους προέδρους Ζάκαρι Τέιλορ , Μίλαρντ Φίλμορ, Φράνκλιν Πιρς , Τζέιμς Μπιουκάναν και Αβραάμ Λίνκολν. Οι αρχικές της επιστολές δεν κατάφεραν να πείσουν, αλλά η επιστολή που έγραψε στον Λίνκολν τον έπεισε να υποστηρίξει τη νομοθεσία για την καθιέρωση της εθνικής εορτής των Ευχαριστιών το 1863. Η νέα εθνική εορτή θεωρήθηκε ενοποιητική ημέρα μετά την ένταση του Εμφυλίου Πολέμου.

Στην Ουάσιγκτον χιλιάδες άνθρωποι -ντυμένοι γαλοπούλες- συμμετέχουν κάθε χρόνο στο Annual Trot for Hunger. Η εκδήλωση με την υπογραφή του Ιδρύματος SOME (So Others Might Eat) είναι μια διαχρονική παράδοση της πόλης και φέτος συγκέντρωσε δολάρια για να στηρίξει χιλιάδες κατοίκους, ανάμεσά τους οικογένειες και ηλικιωμένους, παρέχοντάς τους την απαραίτητη τροφή, στέγαση, πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη, κατάρτιση στην απασχόληση και μακροπρόθεσμα προγράμματα ολοκληρωμένης θεραπείας.

Τα κοστούμια στο Turkey Trot είναι μια νέα προσθήκη, αλλά ο αγώνας ανήμερα της Ημέρας των Ευχαριστιών έχει ιστορία τουλάχιστον 100 ετών. Η παρόρμηση για άσκηση την ημέρα που όλοι τρώνε λίγο παραπάνω...είναι μια παράδοση δεκαετιών.

Το πρώτο Turkey Trot πραγματοποιήθηκε την Ημέρα των Ευχαριστιών το 1896 στο Μπάφαλο της Νέας Υόρκης. Ήταν ένας αγώνας οκτώ χιλιομέτρων που φιλοξενήθηκε από την YMCA. Eξι άτομα συμμετείχαν και μόνο τέσσερα τερμάτισαν. Οι άνθρωποι τρέχουν το Turkey Trot κάθε χρόνο από τότε - μέσω χιονοθύελλας και πανδημίας καθιστώντας το τον αρχαιότερο αγώνα στη Βόρεια Αμερική.

Το «Turkey Trot» εξαπλώθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες και ο αριθμός των συμμετεχόντων αυξανόταν συνεχώς. Η Ημέρα των Ευχαριστιών θεωρείται πλέον η μεγαλύτερη ημέρα τρεξίματος του χρόνου. Θεσμός είναι και η παρέλαση των Macy's που διέρχεται από τη Σέντραλ Παρκ Ουέστ και την 6η Λεωφόρο στη Νέα Υόρκη και περιλαμβάνει άκρως εντυπωσιακά άρματα, μπάντες, μουσικά νούμερα αλλά και τα εμβληματικά τεράστια μπαλόνια διάσημων χαρακτήρων της ποπ κουλτούρας, όπως ο Σνούπι, ο Κέρμιτ και ο Μπαγκς Μπάνι.