Η απαξίωση των ελληνικών πανεπιστημίων
Η βία στα ελληνικά πανεπιστήμια αποτελεί ένα χρόνιο και πολυσύνθετο πρόβλημα που απασχολεί τόσο την πανεπιστημιακή κοινότητα όσο και την ευρύτερη κοινωνία. Παρά το γεγονός ότι τα πανεπιστήμια είναι χώροι ελεύθερης διακίνησης ιδεών και ακαδημαϊκής ελευθερίας, συχνά μετατρέπονται σε σκηνές συγκρούσεων, καταστροφών και ανομίας.
Οι μορφές της βίας ποικίλλουν: Από λεκτικές επιθέσεις και εκφοβισμούς, μέχρι καταλήψεις, καταστροφές υποδομών και σωματικές επιθέσεις. Οι αιτίες πίσω από το φαινόμενο είναι σύνθετες. Περιλαμβάνουν πολιτικές και ιδεολογικές αντιπαραθέσεις, την έλλειψη επαρκούς φύλαξης, την απουσία ξεκάθαρου νομικού πλαισίου για την αντιμετώπιση της παραβατικότητας εντός των ιδρυμάτων, καθώς και την ευρύτερη κρίση αξιών που διατρέχει την κοινωνία.
Η κατάσταση επιβαρύνει σημαντικά το ακαδημαϊκό κλίμα. Φοιτητές και καθηγητές συχνά νιώθουν ανασφάλεια, ενώ η ποιότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας υποβαθμίζεται. Επιπλέον, το φαινόμενο αυτό επηρεάζει αρνητικά τη διεθνή εικόνα των ελληνικών πανεπιστημίων και περιορίζει τις δυνατότητες συνεργασιών και ανάπτυξης.
Δεν είναι μόνο ζήτημα επιβολής του νόμου και τάξης. Η αντιμετώπιση του φαινομένου της βίας στα πανεπιστήμια δεν μπορεί να εξαντλείται σε αστυνομικού τύπου παρεμβάσεις. Αντίθετα, απαιτεί μια σφαιρική και παιδαγωγική προσέγγιση.
Είναι και θέμα εικόνας των ελληνικών ιδρυμάτων που έχουν μετατραπεί σε κρησφύγετα ανομίας και σε φυτώρια κομματικών στρατών.
Η αντιμετώπιση του φαινομένου απαιτεί συντονισμένες ενέργειες από την Πολιτεία, τις πανεπιστημιακές αρχές και την ίδια την πανεπιστημιακή κοινότητα. Απαιτεί κυρίως πολιτική βούληση για να υπάρξει ενίσχυση της πρόληψης, σαφές θεσμικό πλαίσιο, ουσιαστικός διάλογος με τους φοιτητές και διαρκής προώθηση της κουλτούρας σεβασμού και συνεργασίας. Μόνο έτσι τα πανεπιστήμια μπορούν να αποτελέσουν πραγματικούς χώρους μάθησης, διαλόγου και ελευθερίας.