Τώρα που έφυγε ο Τσίπρας, νομίζουν όλοι ότι είναι Τσίπρας!
Κι αν η λύση, μετά την καταστροφή των μνημονίων είναι να γυρίσουμε στο ίδιο δίπολο που μας έφερε στη χρεοκοπία του 2010, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου η Αριστερά… διαιρούνταν. Και ποτέ δεν κατάλαβα τον λόγο. Γιατί έπρεπε να είναι ΚΚΕ και ΚΚΕ εσωτερικού; Γιατί ΚΚΕ ΜΛ και ΜΛ ΚΚΕ; Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ πριν καλά-καλά γίνει Κυβέρνηση, έβλεπε στελέχη του να φεύγουν; Το μόνο που καταλαβαίνω είναι γιατί διαλύεται τώρα… Γιατί πήγε σπίτι του ο Αλέξης Τσίπρας. Γιατί όλοι αυτοί που αν μπορούσαν θα είχαν ο καθένας και το δικό του κόμμα, από την στιγμή που ο Τσίπρας αποχώρησε αναλαμβάνοντας την ευθύνη για τον καταποντισμό του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές, είδαν τον ίσκιο τους και ψήλωσαν.
Προσέξτε. Είμαι ο τελευταίος που θα υποστηρίξω ότι ο Στέφανος Κασσελάκης είναι η ιδανική λύση για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ. Και στο φινάλε ποιου ΣΥΡΙΖΑ; Του ολίγη από ΣΥΡΙΖΑ μάλλον. Αλλά φαντάζομαι πως σε ένα δημοκρατικό κόμμα και δη αριστερό που ο… λαός είναι πάνω απ’όλους και απ΄όλα η απόφαση του… λαού να ψηφίσουν τον (όποιον) Κασσελάκη, θα έπρεπε να τύχει του ανάλογου σεβασμού. Ή τουλάχιστον να της δοθεί χρόνος. Αντ’αυτού αυτοί που δεν βγήκαν πήραν το καπελάκι τους και έφυγαν, πετροβολώντας τον νέο αρχηγό, που -ξαναλέμε- δεν φυτεύτηκε στη θέση του παλιού. Βγήκε με την ψήφο των πολιτών. Καλώς ; Κακώς ; Εκλέχτηκε πάντως. Ψιλά γράμματα για την αριστερά μάλλον… Για ποια αριστερά θα μου πεις;
Αυτή που εδώ και δεκαετίες δεν μπορεί να βρει κοινό λόγο και τρόπο έκφρασης. Αυτήν που ευτύχησε (;) μια φορά στην Ιστορία να βγει Κυβέρνηση και ακόμη τιμωρείται. Για το ΟΧΙ που έγινε ναι. Για τη διγλωσσία. Για τις 1000+1 απόψεις. Για όλα αυτά και άλλα τόσα. Αλλά κυρίως για το γεγονός ότι όσοι έγιναν μάγκες λόγω Τσίπρα, τώρα που έφυγε ο Τσίπρας πίστεψαν ότι έγιναν… Τσίπρας.
Με μια διαφορά. Ότι ακόμα κι αυτός ο Τσίπρας του 18% είναι μάλλον ο μόνος που μπορεί να αποτρέψει τον αφανισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί αυτό που μένει, μαζί με αυτό που φεύγει δεν μπορεί να εμπνεύσει ούτε κομοδίνο. Δυστυχώς. Κι αν η λύση, μετά την καταστροφή των μνημονίων είναι να γυρίσουμε στο ίδιο δίπολο που μας έφερε στη χρεοκοπία του 2010, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Για την ακρίβεια της κακομοιριάς μας.
