Ο άνθρωπος που κατάφερε να μετατρέψει μία χωματερή σε σημείο επικοινωνίας για μία ολόκληρη κομητεία
Ο Willie Shanks
Στην ετήσια χριστουγεννιάτικη παρέλαση του Flatwoods, στη δυτική Βιρτζίνια συνήθως βλέπεις τον Άγιο Βασίλη και τη σύζυγό του, τις μαζορέτες του λυκείου, τους τοπικούς αξιωματούχους και τα άλογα της περιοχής.
Πέρυσι, όμως, ένα από τα πιο θερμά χειροκροτήματα δόθηκε σε έναν άνδρα που βρισκόταν στην καρότσα ενός κόκκινου φορτηγού στολισμένου με… σκουπίδια. Φορούσε χριστουγεννιάτικες πυτζάμες, φούστα, πολύχρωμες τιράντες και ένα μεγάλο καπέλο από χαρτοπολτό, περιτριγυρισμένος από σακούλες απορριμμάτων.
Η πινακίδα στο φορτηγό έγραφε: «Δήμαρχος Flatwood», εννοώντας το Κέντρο Απορριμμάτων και Ανακύκλωσης Flatwood. Ο άνδρας που απέσπασε τα χειροκροτήματα ήταν ο Willie Shanks, ο άνθρωπος που διαχειρίζεται τα απορρίμματα της περιοχής.
Το κόκκινο φορτηγό πέρασε, και ο Keir Whitson, αντιπρόεδρος του Συμβουλίου Εποπτών της κομητείας, στράφηκε στον διαχειριστή της κομητείας, λέγοντας: «Garrey, αυτός είναι ένας υπάλληλος που πρέπει να κρατήσουμε για πάντα».
Πριν από έξι χρόνια, ο Shanks, πρώην οικοδόμος, δέχθηκε να εργαστεί ως «διαχειριστής απορριμμάτων» στο Flatwoods — να τρέχει τον συμπιεστή απορριμμάτων και να καθοδηγεί τους πολίτες για τα μεταλλικά και ανακυκλώσιμα υλικά. Με πλήρες ωράριο, ο μισθός του ήταν μόλις 38.000 δολάρια ετησίως, περίπου τα μισά από τον μέσο όρο στις ΗΠΑ.
Σήμερα, όμως, ο Shanks έχει γίνει ένας «star» της κομητείας, και ίσως ο πιο αγαπητός άνθρωπος σε όλους. Σε μια εποχή που λιγότερο από το ένα τρίτο των Αμερικανών εργαζομένων νιώθει αφοσίωση στη δουλειά του, ο Shanks κατάφερε να μετατρέψει τη βαρετή εργασία σε εμπειρία με νόημα, ενώ έχει κάνει το σκουπιδότοπο κέντρο κοινωνικής ζωής για εκατοντάδες ανθρώπους.
Οι κάτοικοι δεν χρειάζεται καν να αφήσουν σκουπίδια για να επισκεφθούν τον χώρο: ο Shanks τους καλωσορίζει ως «δημότες του», μοιράζει T-shirts και καπέλα Flatwood, και έχει μετατρέψει ένα παλιό φορτηγό U-Haul σε ένα κινούμενο έργο τέχνης, με συνθήματα όπως: «Keep Rappahannock Beautiful» και «Flatwood Mall: Where Trash Meets Treasure».
Με το ψευδώνυμο Moe-Moe James, δημοσιεύει και βίντεο με τίτλο «The Flatwood Chronicles», παρουσιάζοντας θησαυρούς που βρίσκει στον σκουπιδότοπο — από φουσκωτούς μονόκερους και αθλητικά παπούτσια, έως χαριτωμένα ή… ακραία αντικείμενα, πάντα με χιούμορ και αυτοσαρκασμό.
«Κάποιες μέρες δεν μπορώ να πιστέψω ότι αυτή είναι πραγματικά δουλειά», λέει ο Shanks. «Ξυπνάω το πρωί και η γυναίκα μου λέει "Λυπάμαι που πρέπει να πας στη δουλειά". Και εγώ σκέφτομαι: "Για ποιο λόγο; Τις επόμενες 12 ώρες θα γελάω. Θα το απολαμβάνω"».
Ο Willie Shanks έχει αποδείξει ότι ακόμη και η πιο υποτιμημένη εργασία μπορεί να γίνει πηγή χαράς, συνδέσεων και κοινοτικής ζωής, όταν την αναλαμβάνει κάποιος με μεράκι, χιούμορ και αίσθηση αποστολής.
«Τίποτα — τίποτα — δεν αγγίζει την καρδιά περισσότερο από το χαμόγελο κάποιου που μόλις βοήθησες», λέει ο ίδιος.
Πέρα από τη διάθεση να προσφέρει χαρά, ο Shanks βλέπει και τη δουλειά του ως προστασία της ομορφιάς της κομητείας. «Αυτό εδώ είναι σπίτι», λέει. «Αν έχω φιλικό πρόσωπο και καλή διάθεση και οι άνθρωποι δεν διστάζουν να έρθουν να αφήσουν τα σκουπίδια τους εδώ, τότε λιγότερα σκουπίδια θα καταλήξουν στους δρόμους».
Η ανταμοιβή του δεν είναι χρηματική αλλά σεβασμός και αγάπη από τους κατοίκους. Ο Shanks δέχεται την προσοχή και τον θαυμασμό από όσους τον επισκέπτονται — ακόμη και από ανθρώπους που δεν ζουν στην κομητεία αλλά είδαν τα βίντεό του. Όπως λέει ο ίδιος, τον κάνει να αισθάνεται ολοκληρωμένος σαν άνθρωπος.
«Είναι απίστευτο πώς πήρε αυτή τη δουλειά και την μετέτρεψε σε τρόπο σύνδεσης με τους ανθρώπους και να τους κάνει να νιώθουν καλά», λέει ο Keir Whitson, αντιπρόεδρος του Συμβουλίου Εποπτών. «Φέρνει τόση χαρά σε τόσους πολλούς για μια δουλειά που οι περισσότεροι αποφεύγουν».
Ο ψυχολόγος Michael Steger από το Πανεπιστήμιο της Πολιτείας του Κολοράντο σχολιάζει ότι ο Shanks φαίνεται να κινητοποιείται από το αίσθημα ότι κάνει κάτι για το κοινό καλό. Το έργο του δημιουργεί ένα «τρίτο χώρο» στην κοινότητα — όπως μια εκκλησία, ένα πάρκο ή ένα καφέ — όπου οι άνθρωποι συγκεντρώνονται, κοινωνικοποιούνται και γελούν, κάτι που γίνεται ολοένα και πιο σπάνιο στον ψηφιακό κόσμο.
Η δουλειά του Shanks έχει μεγάλη αυτονομία. Παρά το ότι επίσημα η δουλειά του απαιτεί να βάζει τη μηχανή του συμπιεστή σε λειτουργία κάθε 15 λεπτά, ανεπίσημα κάνει τα πάντα: δίνει αυγά και μήλα, γυρίζει βίντεο για τοπικές επιχειρήσεις, τον Σύλλογο Γονέων και Δασκάλων, και για ειδικές εκδηλώσεις, όπως η «Ημέρα Κοινοτικού Αρχειοθέτησης». Συχνά δίνει συμβουλές σχέσεων, ακούει εξομολογήσεις και βοηθά με οποιονδήποτε τρόπο μπορεί.
Μέσα από τις καθημερινές του αλληλεπιδράσεις, ο Shanks έχει μετατρέψει τον σκουπιδότοπο σε κέντρο κοινωνικής ζωής, ένα μέρος όπου οι άνθρωποι αισθάνονται δεμένοι μεταξύ τους και με την κοινότητά τους. Όπως λέει ο ίδιος: «Οι αρχές της κομητείας δεν είχαν ιδέα ότι θα έκανα αυτόν τον χώρο κοινωνικό κόμβο, όπου συμβαίνουν όλα τα πράγματα. Αν δεν γίνεται στο Flatwood, δεν γίνεται πουθενά».
Ο Willie Shanks αποδεικνύει ότι ακόμη και οι πιο ταπεινές δουλειές μπορούν να αποκτήσουν νόημα, χαρά και κοινοτική αξία όταν τις αναλαμβάνει κάποιος με πάθος, χιούμορ και συναίσθημα προσφοράς.