Tα διηγήματα του Newsbomb.gr: «Διαθήκη οργής» - Διαβάστε το 2o μέρος «Κόκκινη νύχτα»

Το Newsbomb.gr κάθε μήνα φιλοξενεί ένα διήγημα του δημοσιογράφου και συγγραφέα, Κυριάκου Κουζούμη.

«Διαθήκη οργής» είναι ο τίτλος του νέου διηγήματος του Κυριάκου για το Newsbomb.gr. Διαβάστε το δεύτερο κεφάλαιο «Κόκκινη νύχτα».

Καλή ανάγνωση!

Κόκκινη νύχτα

Πέρασαν τρεις εβδομάδες από τότε που η Μιράντα είχε καταφέρει να διαπραγματευθεί «γενναιόδωρα» με τη νύφη της, τη Χριστίνα. Μέσα στις επόμενες μέρες η σκληροτράχηλη επιχειρηματίας θα απαλλασσόταν από εκείνη, ωστόσο η Χριστίνα στις αποσκευές της δεν θα είχε μόνο το ιδιωτικό συμφωνητικό που θα της εξασφάλιζε οικονομικά το μέλλον της αλλά… και ένα μεγάλο μυστικό. Ένα μυστικό που γνώριζαν ελάχιστοι!

Ήταν Δευτέρα όταν η Μιράντα θα επέστρεφε στο πολυτελές σπίτι στα βόρεια προάστια της Αττικής από την επίσκεψή της στον ογκολόγο της. Η τελευταία μαγνητική της εξέταση ήταν σαφής και ακόμα σαφέστερος ο γιατρός που θα της έκανε λόγο για… την αντίστροφη μέτρηση.

«Αν δεν υποβληθείς άμεσα σε χημειοθεραπείες, τότε τα παυσίπονα θα αρχίσουν να μην σε καλύπτουν. Λυπάμαι, Μιράντα μου. Ειλικρινά λυπάμαι πολύ», ήταν τα λόγια του που σέρνονταν σαν δηλητηριώδη φίδια μέσα στον νου της.

«Οι θεραπείες που λες, μπορεί να μου εξασφαλίσουν λίγο περισσότερο χρόνο, αλλά θα μου στερήσουν την αξιοπρέπειά μου. Θα εξαρτώμαι από τους άλλους, ενώ παράλληλα η όλη εικόνα μου θα μαρτυρά την ασθένειά μου. Δεν θα τους δώσω την ικανοποίηση να με δουν να λιώνω σ' ένα κρεβάτι. Καλύτερα να φύγω όρθια και άμεσα, κυρία και ανεξάρτητη, όπως ήμουν σε όλη μου τη ζωή», ήταν η απάντησή της.

Καθισμένη στην αγαπημένη της πολυθρόνα δίπλα στο τζάκι, έπινε ρόφημα με κουρκουμά, καθώς είχε πληροφορηθεί πως ευνοούσε την καταπολέμηση τοξινών και χάζευε τον πίνακα με το πορτρέτο του Αλέξανδρου Λαμπρινού. Άρχισε να σιγοψιθυρίζει…

«Αν ήσουν εδώ, ίσως όλα να ’ταν αλλιώς. Βιάστηκες να φύγεις και να ’μαι τώρα μόνη μου να έχω να τα βάλω με όλους και με όλα. Οι επιχειρήσεις σου πάνε καλά, το σπίτι μας όμως… φτερό στον άνεμο. Η κόρη σου στον κόσμο της, ο γιος σου στο αλκοόλ πνιγμένος και εγώ… έτοιμη για το μεγάλο φευγιό. Άραγε, θα με περιμένεις;»

Εμφανίστηκε η προσωπική της βοηθός, η Κατερίνα. Εφόσον της ζήτησε την άδεια, την ενημέρωσε πως ο γιος της, ο Φρειδερίκος είχε μόλις επιστρέψει από το γραφείο.

«Έχει φρικτό πονοκέφαλο, μου είπε. Θέλει να ξαπλώσει. Θα σας δει το απόγευμα».

«Κατάλαβα…» σιγομουρμούρισε εκείνη και ήπιε μια παχιά γουλιά απ’ το ρόφημά της. Ξίνισε λιγάκι τα μούτρα της και ψέλλισε. «Άλλοι κουρκουμά κι άλλοι βότκα απ’ το χάραμα. Αχ ρε Φρειδερίκε. Αχ», αναστέναξε απελπισμένη.

~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~

Το ίδιο βράδυ το δείπνο είχε στρωθεί στην επιβλητική τραπεζαρία. Όλα στην εντέλεια! Το πορσελάνινο σερβίτσιο, τα κρυστάλλινα κολονάτα ποτήρια, οι καλοσιδερωμένες πετσέτες χειρός, το καλομαγειρεμένο φαγητό και ο ευώδης οίνος. Στην προεδρική θέση η Μιράντα και δίπλα της η κόρη της, η Ιωσηφίνα με τον σύζυγό της τον Μάριο, ενώ απ’ την άλλη πλευρά, η Χριστίνα. Απών ο Φρειδερίκος. Απέναντί της ο προσωπικός της γιατρός, ο οποίος τον τελευταίο καιρό δεν έφευγε σχεδόν ποτέ από κοντά της.

«Αύριο το πρωί θα φύγω», ανακοίνωσε σε όλους η Χριστίνα. «Έχω κάτι εκκρεμότητες στο εξωτερικό και πρέπει να τις διευθετήσω η ίδια», συμπλήρωσε.

«Αλήθεια; Δεν μου είπε κάτι ο Φρειδερίκος», απόρησε η Ιωσηφίνα.

«Αμφιβάλλω κι αν το θυμάται», ήταν το πικρόχολο σχόλιο του Μάριου, που μαγνήτισε αστραπιαία γουρλωμένα βλέμματα. «Τι με κοιτάτε έτσι; Τις τελευταίες μέρες δεν θυμάται ούτε καν το όνομά του. Αν δεν ήμουν εγώ να τον καλύψω στις συσκέψεις με τους μετόχους και τους πελάτες, τότε όλες οι συμφωνίες για τον επόμενο χρόνο θα είχαν πάει περίπατο».

«Και πόσο θα λείψεις;» ρώτησε η Ιωσηφίνα.

«Δεν ξέρω. Σίγουρα δεν…» μαγκώθηκε για μια στιγμή. «Δεν θα επιστρέψω γρήγορα».

«Θες να μας πεις περισσότερα;»

«Θα το ήθελα, αλλά η ώρα έχει περάσει. Εμένα θα μου επιτρέψετε», είπε και άφησε την πετσέτα δίπλα στο πιάτο της. Σηκώθηκε, έριξε ένα φευγαλέο βλέμμα στη Μιράντα και απομακρύνθηκε.

«Εσύ το ’ξερες;» ρώτησε η Ιωσηφίνα τη μητέρα της.

«Αν και συνήθως γνωρίζω τα πάντα εδώ μέσα, επ’ αυτού ήξερα λίγα, μα επαρκή. Οι πολλές λεπτομέρειες είναι περιττές πληροφορίες», σχολίασε και συνέχισε να απολαμβάνει το ριζότο της. Τα γρανάζια του νου της δούλευαν με ταχείς ρυθμούς, καθώς συμπέρανε ορθά πως την επόμενη κιόλας μέρα η Χριστίνα θα έφευγε οριστικά απ’ τη ζωή τους.

~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~

Οι δείκτες στο ρολόι σήμαναν μία μετά τα μεσάνυχτα. Όλοι είχαν αποσυρθεί στις κρεβατοκάμαρές τους. Μονάχα η Μιράντα είχε παραμείνει στο σαλόνι. Έπινε τσάι και κάπνιζε συλλογιζόμενη τις συστάσεις του γιατρού. Μεμιάς την πήραν τα δάκρυα. Τα άφησε να κυλήσουν στα μάγουλά της και άναψε τσιγάρο για να στριμώξει κάπου τους φόβους που σαν βρέφη άρχιζαν να μπουσουλούν στο έδαφος της ψυχής της.

Εκείνη τη στιγμή στο βάθος του διαδρόμου ξεπρόβαλε μια σκιά. Η Μιράντα ταράχτηκε και μεμιάς έπιασε το στέρνο της. Η σκιά μεγάλωνε στους τοίχους καθώς πλησίαζε στο σαλόνι.

«Ποιος είναι;» φώναξε.

«Εγώ!» απάντησε ο Στέφανος και αμέσως μετά εμφανίστηκε μπροστά της.

«Με τρόμαξες».

Ο Στέφανος κοίταξε γύρω του και βεβαιώθηκε πως ήταν μόνοι τους. «Τόσες μέρες έχεις να μου μιλήσεις. Από τότε που…»

«Θυμάμαι!» τον διέκοψε τσεκουράτα.

«Θα συνεχιστεί για πολύ;»

«Τολμάς και ρωτάς; Θες να σου υπενθυμίσω τι έκανες; Με ποιαν το έκανες; Και ποιος είναι ο σύζυγός της;» Το βλέμμα της Μιράντας έσταζε οργή.

Ο Στέφανος όμως δεν προβληματίστηκε. Πλησίασε και από την ασημένια ταμπακιέρα της πήρε ένα τσιγάρο. Το φούντωσε και κάθισε αλαζονικά απέναντί της.

«Ήταν μια στιγμή αδυναμίας. Αλήθεια, πώς το χειρίστηκες; Τόσο εσύ όσο και η Χριστίνα δείχνετε σαν να μην έγινε ποτέ. Ούτε γάτα ούτε ζημιά!»

«Ο βηματισμός της γάτας είναι πάντα αθόρυβος. Το προστάζει η μάνα Φύση. Και οι χειρισμοί οι δικοί μου είναι πάντα στο παρασκήνιο. Το προστάζει η δική μου φύση. Σύντομα όμως… θα μάθεις».

Ο Στέφανος χασκογέλασε υπερφίαλα. «Την εξαγόρασες ε; Σίγουρα θα σου κόστισε κάτι παραπάνω, αλλά… θα πέτυχες τον σκοπό σου». Πήρε μια βαθιά τζούρα νικοτίνης και κοιτώντας τη Μιράντα κατάματα τη ρώτησε. «Με εμένα τι σκοπεύεις να κάνεις; Να με πετάξεις έξω, σαν τη μύγα απ’ το ζυμάρι;»

«Όταν έρθει η ώρα σου, θα μάθεις. Έννοια σου».

«Για πόσο ακόμη θα ελέγχεις τις ζωές όλων εδώ μέσα;»

«Εκτροχιάζεσαι!» του είπε στακάτα η Μιράντα. «Σου υπενθυμίζω ότι δεν είσαι τίποτα παραπάνω από ένας υπηρέτης».

«Ο αγαπημένος σου υπηρέτης όμως», αντέτεινε εκείνος με νόημα στο μάτι.

«Φύγε! Θέλω να μείνω μόνη».

Το ύφος του Στέφανου άλλαξε ριζικά. «Αν φύγει η Χριστίνα, θα πάω να τη βρω. Να μην το ξεχάσεις αυτό! Θα πάω να τη βρω!» Έσβησε με μανία το τσιγάρο στο τασάκι και σηκώθηκε. Γύρισε την πλάτη του και απομακρύνθηκε με δρασκελιές.

Η φωνή της Μιράντας όμως, τον ακινητοποίησε. «Είσαι πράγματι μια μύγα. Σοφά τα λέει ο λαός. Η μύγα όπου και να πάει, πάντα στα σκατά θα γυρίζει. Να πας να τη βρεις. Ταιριάζετε!»

Ο Στέφανος έσφιξε τις γροθιές του συγκρατώντας τον θυμό του και χάθηκε στο βάθος. Η Μιράντα παρέμεινε στη θέση της καπνίζοντας και συλλογιζόμενη την ασθένειά της. Στη σκοτεινή θέση του όμως παρέμεινε και ο… Μάριος, ο οποίος είχε κρυφακούσει τα πάντα!

~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~

Η ώρα σήμανε τρεις μετά το χάραμα. Ο χαμηλός φωτισμός στους διαδρόμους της έπαυλης επαρκούσε για τη Χριστίνα, η οποία σέρνοντας μια ογκώδη βαλίτσα βγήκε από την κρεβατοκάμαρά της. Κατέβηκε στο σαλόνι και κοντοστάθηκε όρθια χαζεύοντας γύρω της τον υλικό κόσμο της χλιδής. Έριξε ένα γεια με το βλέμμα της και άνοιξε την πόρτα. Περπάτησε πάνω στις πλάκες της αυλής και έφτασε ώς το γκαράζ. Επιβιβάστηκε στη θέση του οδηγού και… διέβη την πύλη.

Πίσω απ’ τη τζαμαρία του πρώτου ορόφου στεκόταν όρθια η Ιωσηφίνα. Σαν την είδε να φεύγει, ένα σαρδόνιο χαμόγελο απλώθηκε στις ράγες των χειλιών της.

«Μία κληρονόμος εκτός», ψέλλισε πλημμυρισμένη από ικανοποίηση.

~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~

Λίγες ημέρες μετά, στην έπαυλη των Λαμπρινών επικρατούσε αμηχανία. Ο Φρειδερίκος είχε χάσει τη γη απ’ τα πόδια του καθώς στο αποχαιρετιστήριο γράμμα που είχε αφήσει η Χριστίνα του εξηγούσε πως βασανιζόταν δίπλα του εξαιτίας της εξάρτησής του απ’ το αλκοόλ και πως αυτό που ήθελε για τον εαυτό της ήταν να ζήσει μόνη, μακριά απ’ όλους και απ’ όλα. Παράλληλα, του γνωστοποιούσε τα στοιχεία του δικηγόρου της, ο οποίος θα ξεκινούσε τις διαδικασίες για το διαζύγιό τους και τέλος του ανακοίνωνε πως δεν είχε την παραμικρή αξίωση απ’ την αμύθητη περιουσία του.

~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~

Ήταν Σάββατο βράδυ όταν το δείπνο ήταν στρωμένο με τον παγιωμένο τρόπο. Στην προεδρική θέση η αφέντρα της έπαυλης ενώ απέναντί της ο προσωπικός της γιατρός.

«Οι άλλοι;» ρώτησε ο Στέλιος.

«Ο κύριος Φρειδερίκος δεν θέλει να κατεβεί. Ο κύριος Μάριος λείπει σε επαγγελματικές υποχρεώσεις, ενώ η κυρία Ιωσηφίνα μου ζήτησε να τη σερβίρω στο υπνοδωμάτιό της», απάντησε η Κατερίνα.

«Μάλιστα!» είπε η Μιράντα. Πήρε μια βαθιά ανάσα και έτριψε ελαφρά τον σβέρκο της. «Μπορείς να μας σερβίρεις».

Αργά τη νύχτα η Κατερίνα ήταν στο δωμάτιό της, ενώ στο διπλανό ήταν ξαπλωμένος ο Στέφανος. Πιο πέρα κοιμόταν ο οδηγός της Μιράντας, ο Ιωάννης. Στον επάνω όροφο, ο γιατρός Αναγνώστου χάζευε στην τηλεόραση μια αστυνομική ταινία. Η Ιωσηφίνα ντυμένη με τις πιζάμες της έγραφε στο λάπτοπ της, ενώ ο Μάριος έκανε μπάνιο, καθώς είχε αργήσει πολύ να επιστρέψει. Ο Φρειδερίκος φορώντας τα ρούχα του είχε πέσει στο δάπεδο του δικού του υπνοδωματίου. Στο πλευρό του ένα μπουκάλι αλκοόλ και στα χέρια του το γράμμα της Χριστίνας. Κι όσο για τη Μιράντα; Εκείνη είχε ξαπλώσει σαν βασίλισσα στο κρεβάτι της και πάσχιζε να βάλει σε μία τάξη τις σκέψεις που την ταλάνιζαν τις τελευταίες αρκετές μέρες.

Η ώρα σήμανε οκτώ το πρωί. Το υπηρετικό προσωπικό ήταν στο πόδι και το πρωινό ήταν ήδη στρωμένο στην τραπεζαρία. Ο γιατρός Αναγνώστου κατέβηκε πρώτο στο σαλόνι, ενώ ακολούθησαν η Ιωσηφίνα με τον Μάριο.

«Η μητέρα;» ρώτησε την Κατερίνα.

«Δεν ξέρω κυρία Ιωσηφίνα. Της χτύπησα την πόρτα πριν από λίγο αλλά δεν μου απάντησε. Λογικά θα ήταν στο μπάνιο. Υποθέτω πως όπου να ’ναι θα κατεβεί», απάντησε εκείνη.

Πήραν όλοι θέσεις στο τραπέζι.

«Δεν πας να τη φωνάξεις; Α, και επί τη ευκαιρία, ξύπνα και τον αδελφό μου».

Η Κατερίνα υπάκουσε και ανέβηκε ξανά επάνω. Μπήκε στο δωμάτιο της Μιράντας και τότε… το ουρλιαχτό της έσκισε τον χώρο και τον χρόνο.

Η Μιράντα Λαμπρινού ήταν νεκρή στη μέση του κρεβατιού της.

*Μην χάσετε το τρίτο κεφάλαιο: «Ακριβά μυστικά»

Tα διηγήματα του Newsbomb.gr: «Διαθήκη οργής» - Διαβάστε το 1o μέρος «Η ισχύς του χρήματος»

Tα διηγήματα του Newsbomb.gr: «Διατάγματα καρδιάς» - Διαβάστε το 4o μέρος «Συγγνώμη για όλα»

Tα διηγήματα του Newsbomb.gr: «Διατάγματα καρδιάς» - Διαβάστε το 3o μέρος «Εγώ αποφασίζω»

Tα διηγήματα του Newsbomb.gr: «Διατάγματα καρδιάς» - Διαβάστε το 2o μέρος «Μοιραία πρόσκληση»

Tα διηγήματα του Newsbomb.gr: «Διατάγματα καρδιάς» - Διαβάστε το 1o μέρος «Έρωτας από το πουθενά»