Πλήρες αδιέξοδο… Και τώρα;

Όσοι την τελευταία διετία υπερασπίστηκαν αυτά που συνέβησαν, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, τεχνοκράτες, επιχειρηματίες, τραπεζίτες, τώρα θα πρέπει να απολογηθούν πρώτα στον εαυτό τους και μετά στους υπόλοιπους.

Το αδιέξοδο που σχηματίζεται σήμερα έχει μια σειρά παραμέτρους. Για παράδειγμα το κράτος θα πρέπει να μαζέψει μέσα στις επόμενες 15 ημέρες , περίπου 7,5 δισ. ευρώ, για να πιάσει το τρεις φορές μέχρι σήμερα αναθεωρημένο πλάνο του 2011. Προφανώς αδύνατο. Το έλλειμμα προβλέπεται να ακουμπήσει, αν δεν ξεπεράσει, το 10% του ΑΕΠ. Το ίδιο το ΑΕΠ πέφτει με εντυπωσιακό, πλην όμως προβλεπτό, ρυθμό. Αντίθετα, όμως, δεν έχουμε αποπληθωρισμό. Οι υπερβολικοί φόροι σε συνδυασμό με τη ραγδαία και κάθετη πτώση των εισοδημάτων οδήγησαν σε υπερβολική ύφεση, αλλά και το γνωστό φαινόμενο στην Ελλάδα του στασιμοπληθωρισμού. Προσοχή, σε μια χρονιά που είχαμε πτώση του μέσου εισοδήματος περίπου 30%, έχουμε αύξηση του κόστους ζωής κατά 3%.

Ο σχεδιασμός των μέτρων, ο παραλογισμός των στόχων που έχουν τεθεί, η μονοδιάστατη δημοσιονομική προσαρμογή, οδηγούν τη χώρα σε κραχ. Στην οικονομία δεν υπάρχει ρευστότητα, ούτε για τις τράπεζες, ούτε για τις επιχειρήσεις. Τα νοικοκυριά καταγράφουν κάθε μέρα και περισσότερα «κόκκινα δάνεια» από το παρελθόν, οι αποταμιεύσεις κάνουν φτερά, ενώ η φοροδοτική ικανότητα των νοικοκυριών, των μισθωτών και των συνταξιούχων έχει εξαντληθεί, με τα έσοδα ακόμη και για το 2011, να υπολείπονται των στόχων, αλλά και των αποτελεσμάτων του 2010. Κατά τα άλλα μιλάμε για μέτρα επιπλέον 8 δισ. για το 2012 και άλλα τόσα για τη διετία 2013-2015.

Όλα χάνονται και το ευρώ γίνεται ένα βαρίδι, μη αναστρέψιμο ως προς τις επιπτώσεις του για την Ελλάδα. Τα κόμματα και ειδικά το ΠΑΣΟΚ που παραμένει πλειοψηφικό, ασχολούνται με τον εαυτό τους. Στο δημόσιο διάλογο, δεν υπάρχει ουσία, αλλά μόνον διαξιφισμοί δογματισμών. Η ανεργία ανεβαίνει, οι εργασιακές σχέσεις έχουν γίνει δουλοπαροικία, οι πτωχεύσεις των μικρών και των μεσαίων επιχειρήσεων είναι ραγδαίες. Η Ευρώπη έχει χάσει ολωσδιόλου την ικανότητα να διαχειριστεί την κρίση στην ευρωζώνη.

Τα στελέχη της Τρόικας και της task force πηγαινοέρχονται, με τα τεφτέρια στα χέρια και λένε ανοησίες που δεν βοηθούν τη χώρα. Θέλουν απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, εφεδρείες, μείωση συντάξεων, ιδιωτικοποιήσεις επιχειρήσεων, ενώ η κεφαλαιοποίηση τους έχει μηδενισθεί, καταρρακώνουν τους τομείς της υγείας, της παιδείας, της ασφάλειας, της κοινωνικής ασφάλισης. Αντί για μείωση δαπανών, προτείνουν το δημόσιο να πουλήσει όλα τα κτίρια που έχει στην ιδιοκτησία του και να τα νοικιάσει εκτοξεύοντας το κόστος.

Είναι γελοίο και ταυτόχρονα απολύτως δραματικό. Μαθητές λιποθυμούν από την πείνα, αξιωματικοί γυρίσανε στην καραβάνα, σχολεία δεν έχουν βιβλία, ούτε θέρμανση, τα νοσοκομεία δεν έχουν αναλώσιμα, οι συνταξιούχοι πληρώνουν από την άδεια τσέπη τους τα φάρμακά τους.

Διάφοροι, απολύτως γελοίοι πλέον νεοφιλελεύθεροι και εκσυγχρονιστές συνεχίζουν να λένε τις ίδιες ανοησίες που λένε τα τελευταία 20 χρόνια. Να διαλύσουμε οτιδήποτε κρατικό και κοινωνικό και να βάλουμε στη θέση του, τι; Καμία ουσιαστική πρόταση μόνον καταστροφικές πολιτικές.

Φθάσαμε στο σημείο από το 2009 να υπολογίζουμε για την ανασυγκρότηση της οικονομίας μας την συνταγή του ΔΝΤ και την απολύτως αντιαναπτυξιακή και νέο-αποικιοκρατική της Γερμανίας.

Τώρα τα Μνημόνια κατέρρευσαν. Το πιθανότερο είναι και ότι η διαγραφή μέρους του χρέους στη βάση των αποφάσεων της Συνόδου του Οκτωβρίου, δεν θα επιτευχθεί.

Τι θα γίνει τώρα; Ότι και να γίνει, θα πρέπει να υπάρξει πλάνο εθνικής στρατηγικής για την Ελλάδα, που θα το κάνουν Έλληνες και όχι ξένοι. Δεν μπορούν οι ξένοι να κάνουν πλάνο για τους Έλληνες ούτε σενάρια εξόδου από μόνοι τους.

Πρέπει να σταματήσει ο «σκυλοκαβγάς» των πολιτικών – τυμβωρύχων και των εγκληματιών της διαπλοκής για το πότε θα γίνουν εκλογές, να ολοκληρωθεί ο κύκλος Παπαδήμου και να ανοίξει ο δρόμος για τις κάλπες και για την επόμενη πολιτική κυβέρνηση.

Υπάρχουν μπροστά μας, ενδεχόμενα κραχ στην εσωτερική οικονομία, παύσης πληρωμών προς τους πιστωτές, έξοδος από το ευρώ. Υπάρχουν τα μέτωπα της ΑΟΖ, οι κινήσεις της Τουρκίας και των Σκοπίων. Σε κάθε περίπτωση υπάρχουν τα ζητήματα γεωπολιτικής στρατηγικής, που θα καθορίσουν το κατά πόσον η Ελλάδα έχει μέλλον ή θ’ αποτελέσει το πρώτο θύμα του Βερολίνου, στη νέα περίοδο στην Ευρώπη.

Αναστροφή πάντως δεν μπορεί να υπάρξει όσο εγκληματίες, όπως ο Παπακωνσταντίνου παραμένουν υπουργοί και συνεχίζουν την καταστροφή της Ελλάδος.

Επίσης, όσο η διαδοχή στο ΠΑΣΟΚ επικρατεί στα «στοιχήματα» που έχει μπροστά της η Ελλάδα, το μόνο που θα έχουμε θα είναι διαδοχικές ομολογίες αποτυχίας και εξουθένωσης, όπως και η τελευταία του Βενιζέλου ή του Καρατζαφέρη που προτείνει ήδη να δώσουμε τα παιδιά μας στους παιδεραστές για να σταματήσουν να πεινάνε…

Πλήρης η σιχαμάρα!