Η νέα στρατηγική των ΗΠΑ στη Συρία: Από την απομόνωση στην ανασυγκρότηση
Ο Ντόναλντ Τραμπ
Η πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών στη Συρία αλλάζει δραματικά, καθώς η Ουάσινγκτον στρέφεται προς την υποστήριξη της νέας προσωρινής κυβέρνησης του Αχμέντ αλ Σάραα, μετά την πτώση του Μπασάρ αλ Άσαντ. Ο πρώην πρόεδρος της Συρίας, στενός σύμμαχος της Ρωσίας και του Ιράν, αποτέλεσε για χρόνια τον κύριο αντίπαλο της αμερικανικής πολιτικής στη Μέση Ανατολή. Με την ανατροπή του και την άνοδο του Σάραα, οι ΗΠΑ βλέπουν μια ευκαιρία να επαναπροσδιορίσουν τη θέση τους στη Συρία και να αποκαταστήσουν την επιρροή τους σε μια από τις πιο στρατηγικές περιοχές του πλανήτη.
Η κυβέρνηση των ΗΠΑ, σύμφωνα με το επίσημο έγγραφο “Sanctions and Export Controls Relief for Syria” (Νοέμβριος 2025), προχώρησε στην άρση των συνολικών κυρώσεων που ίσχυαν επί σειρά ετών. Ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ υπέγραψε σχετική εκτελεστική εντολή, επιτρέποντας πλέον εμπορικές και οικονομικές συναλλαγές με τη Δαμασκό, με εξαίρεση πρόσωπα και οντότητες που συνδέονται με τον Άσαντ, τη Ρωσία και το Ιράν. Η Ουάσινγκτον επιδιώκει έτσι να δώσει στη Συρία «μια ευκαιρία για ειρήνη και ανάπτυξη», όπως αναφέρει το έγγραφο, ενθαρρύνοντας αμερικανικές εταιρείες να δραστηριοποιηθούν στη χώρα.
Η οικονομική διάσταση είναι κρίσιμη. Η Συρία διαθέτει σημαντικά αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, ενώ οι ανάγκες ανοικοδόμησης μετά από 14 χρόνια πολέμου δημιουργούν ένα τεράστιο πεδίο επενδύσεων σε ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, μεταφορές και υποδομές. Παράλληλα, οι ΗΠΑ φιλοδοξούν να μειώσουν τη ρωσοϊρανική επιρροή και να διασφαλίσουν μια νέα ισορροπία στη Μέση Ανατολή, ευθυγραμμίζοντας τη Δαμασκό με τα δυτικά συμφέροντα και τους συμμάχους της Ουάσινγκτον στον Κόλπο.
Ωστόσο, η αμερικανική στήριξη δεν είναι άνευ όρων. Παραμένουν στοχευμένες κυρώσεις σε πρόσωπα που σχετίζονται με παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τρομοκρατία, ενώ η Συρία εξακολουθεί να παρακολουθείται στενά ως «κράτος υπό επιτήρηση». Η πολιτική αυτή αντικατοπτρίζει μια πραγματιστική προσέγγιση: ενθάρρυνση της σταθερότητας μέσω οικονομικής συνεργασίας, αλλά και διατήρηση μοχλών πίεσης σε περίπτωση εκτροχιασμού.