Η Θεσσαλονίκη, οι δημοσκοπήσεις και τα κυοφορούμενα κόμματα
Ως προς τα μέτρα της Θεσσαλονίκης, για τα οποία προηγήθηκε μεγάλος ντόρος, σας είχα πει πως εκτιμώ ότι είναι απολύτως ετεροχρονισμένα σε σχέση με τις ανάγκες, οικονομικές και κοινωνικές, που έχουν δημιουργηθεί, την τελευταία εξαετία για προφανείς λόγους. Ανέρχονται σε 1,7 δισ. συνολικά, όταν η μείωση εισοδήματος την ίδια περίοδο υπολογίζεται στα 3 δισ. Μ’ άλλα λόγια, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ανακουφίζουν σε μεγάλο βαθμό τη χασούρα του παρελθόντος, αλλά δεν δημιουργούν ένα καλύτερο σήμερα, ούτε προοιωνίζονται ένα ελπιδοφόρο αύριο. Πώς άλλωστε, από τη στιγμή που η ελληνική οικονομία δεν βρίσκεται σε τροχιά δυναμικής ανάπτυξης, παραμένει εγκλωβισμένη σε ένα παρωχημένο παραγωγικό μοντέλο, τα δε κολοσσιαία κοινοτικά χρήματα (από αρκετές διαφορετικές πηγές) διανέμονται και χρησιμοποιούνται με τρόπο αδιαφανή. Παρά το γεγονός ότι συνιστούν κρίσιμη μάζα που θα μπορούσε να αλλάξει πλήρως το εθνικό τοπίο, κατευθύνεται δεξιά και αριστερά χωρίς σχεδιασμό και με αμφισβητούμενα κριτήρια ή στην καλύτερη περίπτωση απομειώνονται πριν καν στεγνώσει το μελάνι της ανακοίνωσης των μέτρων της ΔΕΘ.
Για να επιστρέψουμε στα μέτρα: πριν λίγες ώρες, μου ήρθε στο κινητό μια ειδοποίηση από την αρμόδια επιχείρηση πως δραστηριοποιείται στον ενεργειακό κλάδο, ότι ο επόμενος λογαριασμός ρεύματος θα είναι προσαυξημένος κατά περίπου 75%. Προφανώς αυτό ισχύει κατ’ αναλογία για όλους μας. Άρα ακόμα κι αυτές οι γλίσχρες ενισχύσεις, πάνε περίπατο.
Άλλωστε, αν αυτά ήταν σε θέση να αλλάξουν τη ζωή μας, αν για παράδειγμα έλυναν το πρόβλημα της ακρίβειας σε τρόφιμα και ενέργεια, τότε σίγουρα οι Έλληνες πολίτες θα έσπευδαν να τα αναγνωρίσουν δίνοντας στη Νέα Δημοκρατία μια αξιοσημείωτη δημοσκοπική προώθηση. Πριν σκάσει το τελευταίο με το χαράτσι στο ρεύμα, πριν αποκαλυφθεί ότι το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ είναι ένα είδος Λερναίας Ύδρας με πλοκάμια σε όλη την Ελλάδα, το όφελος της κυβέρνησης σύμφωνα με τις πρώτες φθινοπωρινές έρευνες κοινής γνώμης, ήταν ας πούμε ανεπαίσθητο. Και μάλιστα, την ώρα που η προβαλλόμενη αφετηρία μάλλον αμφισβητείται με βάση τις υπάρχουσες, θεωρώ αξιόπιστες, πληροφορίες.
Δεν θα πρέπει να θεωρείται παράδοξο αυτό, δεδομένου ότι το πουλόβερ έχει αρχίσει να ξηλώνεται εδώ και καιρό και το κυβερνητικό στρατόπεδο δε φρόντισε να συγκρατήσει την κλωστή. Όλα όσα έχουν προηγηθεί, η σωρεία σκανδάλων, η τριτοκοσμική κατάσταση στις υποδομές (σιδηροδρομικό δίκτυο – συστήματα ασφαλείας στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος), η αίσθηση αδιαφορίας απέναντι στα προβλήματα των πολλών και εναγκαλισμού των λίγων, αποτελούν επαρκείς λόγους αποδόμησης του αφηγήματος περί τεχνοκρατικής επάρκειας και αλλαγής του προσώπου της χώρας και της ζωής των πολιτών της. Οι Έλληνες δεν «αγοράζουν» πια, συνυποσχετικές που θεωρούν ότι δεν έχουν αντίκρισμα. Αντίθετα, είναι οι πιο καχύποπτοι Ευρωπαίοι πολίτες απέναντι στο πολιτικό τους σύστημα, σε ποσοστό ρεκόρ της τάξεως του 60% (με βάση την έρευνα του Pew Research Center). Βέβαια, τα λένε και οι δικές μας, εγχώριες μετρήσεις εδώ και καιρό, αναδεικνύοντας με αξιοσημείωτη διαφορά τον ΚΑΝΕΝΑ, σε «πρώτο τραπέζι πίστα». Άρα έχουμε να κάνουμε με μια γενικευμένη αμφισβήτηση του πολιτικού συστήματος.
Η αυτοδυναμία με βάση τα σημερινά δεδομένα είναι όνειρο θερινής νυκτός. Άγνωστο, επίσης, παραμένει στο πού θα κάτσει η εκλογική «μπίλια» για τη ΝΔ, που ναι μεν θα προηγείται αλλά δεν έχει ακόμη διασφαλίσει ότι δεν θα κινείται σε δύσκολα διαχειρίσιμες (σε μια διαπραγμάτευση) χαμηλές πτήσεις.
Γενικώς είμαστε σε μια φάση που θα μπορούσαν να συμβούν πολλά, και δημιουργηθεί ένα εντελώς διαφορετικό μετεκλογικό τοπίο. Κυοφορούνται, άλλωστε, δύο νέα κόμματα: του Αντώνη Σαμαρά και του Αλέξη Τσίπρα. Το πρώτο θα απομειώσει περαιτέρω τη δύναμη της ΝΔ από τη δεξιά της πλευρά. Συνηγορούν όλα, εξελίξεις στα εθνικά, η χαλαρή στάση στα αξιακά. Μια μόνο παρατήρηση. Σήμερα ο πρωθυπουργός εγκαλεί τον πρόεδρο της Κύπρου για την υπόθεση της ηλεκτρικής διασύνδεσης, όταν στο σκεπτικό της διαγραφής του Αντώνη Σαμαρά περιλαμβάνεται και η αξιολόγηση ότι συμπεριφέρθηκε ασεβώς στον κ. Χριστοδουλίδη.
Ως προς το δεύτερο, σίγουρα θα αναταράξει τα νερά στο χώρο της κεντροαριστεράς, με στόχευση να αναδειχθεί ευκρινώς (δηλαδή με μικρή διαφορά) σε δεύτερη δύναμη. Όπως κι αν εξελιχθούν τα πράγματα, όμως, φαίνεται ότι θα χρειαστεί να αναζητηθούν ευρύτερες συναινέσεις. Δύο… φρασούλες της τελευταίας περιόδου το αποδεικνύουν. Η σχετική αποστροφή του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη, που άνοιξε το κεφάλαιο της συνεννόησης για πρώτη φορά μετά από εξίμισι χρόνια -ως πρόσφατα το θεωρούσε αχρείαστο- και «καπάκι» περίπου η αναφορά του Προέδρου της Δημοκρατίας στο άρθρο 41 του Συντάγματος και ταυτόχρονα στην ανάγκη σταθερότητας της χώρας. Βάσει του άρθρου 41 κρίνονται όλα. Κρίνονται στο αν ειλικρινώς θα επιδιωχθούν ευρύτερες συναινέσεις ή όχι.
Άρα το έργο δεν τελειώνει εδώ. Περισσότερα προσεχώς.