Γιώργος Παπανδρέου: Ο πολιτικός αμοραλισμός και η ευκαιριακή ανηθικότητα
Ο πολιτικός αμοραλισμός δεν είναι μια αφηρημένη έννοια. Αμοραλιστής δεν είναι απλά ο ανήθικος, αυτός δηλαδή που απορρίπτει και δεν αναγνωρίζει τις ηθικές αξίες.
Είναι αυτός που μετά από μια πράξη που στερείται νομιμότητας ή ηθικής, δεν αισθάνεται καθόλου τύψεις. Και ο γιός της Μαργαρίτας δεν αισθάνεται τύψεις για τίποτα, ούτε για τα μνημόνια, ούτε βεβαίως για την παράδοση της εξουσίας στους τραπεζίτες και στον Λουκά Παπαδήμο.
Διότι μην έχετε καμία αμφιβολία ότι ο Γιώργος Παπανδρέου σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να συγκριθεί ως πολιτική προσωπικότητα με τον πατέρα και τον παππού του… Ο «Γιωργάκης» όπως τον αποκαλούν οι πολιτικοί του αντίπαλοι δεν έγινε ποτέ «Γεώργιος», ούτε καν «Γιώργος». Και πώς να γίνει άλλωστε αφού μέσα σε 25 μήνες της πρωθυπουργίας του, κατάφερε να διαλύσει πλήρως την Ελλάδα και έφυγε ως ρίψασπις εγκαταλείποντας τη χώρα για να πάει να διδάξει επί πληρωμή στο Χάρβαρντ και στο Πανεπιστήμιο του Κολούμπια.
Είναι ο μοναδικός πρωθυπουργός της Ελλάδος που στις 6 Νοεμβρίου του 2011 πήρε ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή και στις 11 Νοεμβρίου παραιτήθηκε παραχωρώντας την εξουσία σε τραπεζίτες και στα νύχια των τροϊκανών για να κάνουν το PSI και να ολοκληρώσουν την απόλυτη φτωχοποίηση του λαού.
Είναι ο άνθρωπος που έγινε πρωθυπουργός με το λεφτά υπάρχουν και εξαφανίστηκε με το λεφτά δεν υπάρχουν…
Είναι ο άνθρωπος που είχε το θράσος και την ευκαιριακή ανηθικότητα να φτιάξει δικό του κόμμα (το περίφημο ΚΙ.ΔΗ.ΣΟ.) και να μην βρει ούτε την ψήφο του στις εκλογές του 2015, όπου δεν εξελέγη ούτε βουλευτής. Είναι ο άνθρωπος που στη ζωή του τα βρήκε όλα εύκολα, χωρίς να κουραστεί. Όπως τότε που ο Κώστας Σημίτης του έδωσε το δαχτυλίδι της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, εν κρυπτώ, σε ένα διαμέρισμα στο Κολωνάκι…
Το «παιδί των λουλουδιών» λοιπόν έχοντας κατά νου ότι έχει περίπου κληρονομήσει το κόμμα με οθωμανικά χρυσόβουλα κρίνει ότι πρέπει να επιστρέψει πάλι στο δημόσιο βίο ως παράγοντας.
Φαντάζομαι όλα αυτά θα τα σκέφτηκε στη βίλα που του νοικιάζουν οι φίλοι του στα Δικαστικά του Μαραθώνα έναντι ευτελούς τιμήματος ή στην ταβέρνα του Γκόγκου στη Νέα Μάκρη που είναι το στέκι του. Εκεί συχνάζει τα Σαββατοκύριακα με τη νέα του σύντροφο την Γουέντι και συζητούν το πολιτικό του μέλλον.
Όλα τα παραπάνω βέβαια τα κάνει επικαλούμενος την γνωστή καραμέλα περί της Ενότητας της Προοδευτικής Παράταξης. Δύσκολα να μπεις στο μυαλό του, ούτε ο πατέρας του το κατάφερε, ούτε κανείς άλλος.
Με το «λιβανέζικο» μουσάκι του πουλάει ακόμα την καραμέλα ότι είναι πρόεδρος της σοσιαλιστικής διεθνούς και προσέξτε είναι τέτοιο το IQ του που πιστεύει ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Αλέξης Τσίπρας θα τον φωνάξουν μετά την πρώτη Κυριακή των εκλογών να αναλάβει πρωθυπουργός μιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας.
Μέχρι εκεί φτάνει η αλαζονεία του ή η έλλειψη αντίληψης της πραγματικότητας. Τα είχαμε χύμα, ήρθανε και τσουβαλάτα.
Εν έτει 2021 που η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει σελίδα εμείς ασχολούμαστε με τον «Τυφώνα Τζέφρυ», τον ορισμό του πολιτικού αλαζόνα.
Δημοφιλείς Ειδήσεις
