«Τα Άγραφα ματώνουν σιωπηλά» – Έκκληση του δημάρχου για ειδικό καθεστώς και μεταφορικό ισοδύναμο

Εάν κάπου φαίνεται απόλυτα ορατός ο δημογραφικός εφιάλτης και η ερήμωση των παραδοσιακών τόπων της χώρας μας, τα μέρη αυτά δεν είναι άλλα από τους ορεινούς οικισμούς. Άλλοτε η ραχοκοκαλιά της Ελλάδας, πλέον όμως, και όχι μόνο λόγω της έντονης αστυφιλίας και του «υδροκεφαλισμού» με τη μισή χώρα να έχει συγκεντρωθεί στην πρωτεύουσα, τόποι που κρατούν την περηφάνεια του παρελθόντος αλλά και την ομορφιά του σήμερα, κυρίως χάρη στους εκδρομείς και τους τουρίστες…

Το ζήτημα που αρχίζει και ανοίγει -αν και μάλλον είναι ήδη πολύ αργά- είναι αυτός της πρακτικής λήψης ουσιαστικών μέτρων προκειμένου να αντιστραφεί όσο το δυνατόν γίνεται αυτή η κατάσταση και τουλάχιστον ο υπάρχον πληθυσμός να μην καταλήγει στην επιλογή της εσωτερικής μετανάστευσης, προκειμένου να ζήσει μια αξιοπρεπή ζωή.

Κι ένας τρόπος για να επιτευχθεί αυτό, πέραν της λήψης μέτρων, είναι αρχικά η κατανόηση από την Πολιτεία των ιδιαιτεροτήτων αυτών των τόπων, ώστε να υπάρξει και η ανάλογη ευνοϊκή αντιμετώπιση – όπως συμβαίνει για παράδειγμα και στις ακριτικές περιοχές ή στα νησιά της άγονης γραμμής.

Αυτό είναι το μήνυμα που θέλει να περάσει μέσω του Newsbomb ο Αλέξανδρος Καρδαμπίκης, δήμαρχος των ξακουστών και αδούλωτων Αγράφων, που αποτελούν ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα της «ζωντανής» αλλά και άγριας ορεινής Ελλάδας.

Με αφορμή, το γεγονός ότι το κράτος, θέλοντας να βάλει «τάξη» -και καλά κάνει- σε κάποιους τομείς του επιχειρείν της εστίασης, αγνοεί την «παράλληλη» πραγματικότητα που ζουν οι συμπολίτες μας των ορεινών περιοχών.

Τι προβλέπει το ΦΕΚ - Τι ζητά ο δήμαρχος Αγράφων

Σύμφωνα λοιπόν με το ΦΕΚ 2161/06-05-2025 του ΕΦΕΤ, υποχρεώνονται όλοι οι εργαζόμενοι σε καφενεία και επιχειρήσεις τροφίμων να παρακολουθήσουν το σεμινάριο Υγιεινής και Ασφάλειας Τροφίμων του ΕΦΕΤ, με κόστος 110 ευρώ ανά άτομο.

Ο δήμαρχος θα σχολιάσει ότι πρόκειται για «ένα μέτρο που, για τα μικρά οικογενειακά μαγαζιά των Αγράφων, είναι άδικο και ανεφάρμοστο. Παρόμοιες ρυθμίσεις, όπως η απαγόρευση κατάψυξης φρέσκου κρέατος ή η υποχρεωτική εγκατάσταση POS, δείχνουν ότι οι νομοθετούντες αγνοούν πλήρως την πραγματικότητα των φτωχών γηρασμένων ορεινών περιοχών. Δεν μπορεί ο καφετζής του χωριού των δέκα κατοίκων να αντιμετωπίζεται σαν πολυεθνική εστίασης».

Κι όπως ξεκαθαρίζει στο Newsbomb: «Κανείς δεν θέλει να αποφύγει ελέγχους τροφίμων. Οι άνθρωποι των χωριών μας πάντα φρόντιζαν για την καθαριότητα, την υγιεινή και την ασφάλεια των πελατών τους. Ποτέ δεν υπήρξε πρόβλημα, ακόμη και τα καλοκαίρια που στα πανηγύρια συγκεντρώνονται δεκάδες ή εκατοντάδες άνθρωποι. Η ευθύνη και το μεράκι είναι τρόπος ζωής εδώ.

Όμως, δεν μπορεί ο καφετζής του χωριού των δέκα κατοίκων, που ίσως πουλάει πέντε καφέδες την ημέρα, να επιβαρύνεται με τέτοια κόστη και να αντιμετωπίζεται σαν μεγάλη επιχείρηση. Πώς να πληρώσει φόρους, ασφάλειες, σεμινάρια, POS και λογαριασμούς, όταν παλεύει απλώς να επιβιώσει; Η υποχρεωτική εγκατάσταση POS, για παράδειγμα, μπορεί να φαίνεται απλό μέτρο για την πόλη, αλλά στα χωριά είναι ανέφικτο. Πολλοί ηλικιωμένοι ή αγράμματοι κάτοικοι δεν ξέρουν καν να χρησιμοποιούν κάρτα. Κι όμως, το κράτος ζητά από αυτούς τους ανθρώπους να γίνουν… επιχειρηματίες της ψηφιακής εποχής»!

Ο δήμαρχος, θέλοντας να βρει συμμάχους στον αγώνα που κάνει ουσιαστικά για τη διάσωση των… παραδοσιακών καφενείων, που αποτελούν και τη ραχοκοκαλιά των κοινωνιών αυτών, στο πρόσφατο συνέδριο της ΚΕΔΕ στην Αλεξανδρούπολη κατέθεσε υπόμνημα, στο οποίο αναφέρεται «στην ανάγκη ουσιαστικής στήριξης των μικρών επιχειρήσεων της ορεινής υπαίθρου και την αναθεώρηση άδικων κανονισμών που επιβαρύνουν δυσανάλογα τα καφενεία και τα μικρά μαγαζιά των απομονωμένων περιοχών».

Ποια λύσει προτείνει συγκεκριμένα; «Ζητήσαμε από την Πολιτεία να θεσπίσει το μεταφορικό ισοδύναμο στα Άγραφα όπως στα νησιά ( κάτι που προτείνει με μελέτη το ΕΜΠ) και ειδικό καθεστώς στήριξης για τα καφενεία, τα μίνι μάρκετ και τα τοπικά καταστήματα των χωριών των λιγοστών κατοίκων», σημειώνει.

Για να καταλήξει με την αγωνιώδη έκκλησή του:

«Τα Άγραφα ματώνουν σιωπηλά. Οι δρόμοι μας είναι δύσβατοι, τα σχολεία μας κλείνουν, οι γιατροί λείπουν, οι νέοι έχουν φύγει. Κι όμως, οι λίγοι που μένουν στα βουνά, οι άνθρωποι της υπαίθρου, κρατούν ζωντανά τα χωριά μας με φιλότιμο και υπομονή. Μέσα σε αυτή τη δύσκολη πραγματικότητα, έρχονται νέοι κανονισμοί που αντί να βοηθούν, επιβαρύνουν.

Αντί να τιμωρούμε αυτούς που κράτησαν όρθια την ελληνική ύπαιθρο, ας τους στηρίξουμε. Η Πολιτεία οφείλει να θεσπίσει ειδικό καθεστώς για τις ορεινές περιοχές, μεταφορικό ισοδύναμο για τα Άγραφα, και πραγματικά μέτρα ενίσχυσης για τα καφενεία, τα μπακάλικα και τα τοπικά μαγαζιά των λίγων κατοίκων.
Γιατί όταν σβήσει το καφενείο, σβήνει και το χωριό. Χάνεται η καρδιά της υπαίθρου, η ψυχή της Ελλάδας. Οι άνθρωποι των βουνών δεν ζητούν χάρη, ζητούν σεβασμό, λογική και δικαιοσύνη».